Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009

Ενα βήμα μπρός και 3 πίσω

Είναι η νοοτροπία ορισμένων ομάδων ανθρώπων σχετικά με το οτιδήποτε καινούργιο. Διαφωνούν σε όλα. Οχι μόνο σε ότι προτείνουν οι κυβερνήσεις αλλά οτιδήποτε πάει να βελτιώσει τη ζωή μας σαν σύνολο καταλήγει να πολεμιέται με λύσσα.

Πρό Ολυμπιακών αγώνων έγινε το σώσε στο κόμβο Λεωφ Αλίμου-παραλιακής για να μη γίνει υπόγειο το τελευταίο κομμάτι της Αλίμου, ώστε εκείνοι που θέλανε να πάνε πρός Γλυφάδα, να περνανε υπογείως και κάτω απο την παραλιακή απέναντιγρήγορα και καλά, αντί να περιμένουν μαζί με τους άλλους το φανάρι. Πανώ, φασαρίες, πορείες για να μη γίνει η λεγόμενη "τρομπέτα" για 100 λόγους. Τελικά το έργο έγινε και αποσυμφορήθηκε ο κόμβος. Εκτοτε κανένα παράπονο δεν ακούστηκε. Μιά χαρά χρησιμοποιείται το έργο.

Αλλο παράδειγμα, πάλι στη παραλία. Για χρόνια στο Τροκαντερό υπήρχε η γκρεμισμένη Αεροπορία, τα κτίριά της ερείπια, σκουπίδια παντού και χαλάσματα. Εγινε της κακομοίρας όταν πρότεινε ο Ομιλος Λάτση να διαμορφώσει το χώρο της μαρίνας απο σκουπιδότοπο σε κάτι καλύτερο. Φωνές ξανά, πανώ, πορείες..και πολλές αντιρρήσεις. Τόσο καιρό είχανε οι πολέμιοι της ιδέας διαμόρφωσης της μαρίνας, κάτι να κάνουν απο το να μένει ο χώρος παραδομένος στα σκουπίδια, και δεν το έκαναν. Μόνο να πολεμήσουν όσους ήθελαν να το κάνουν ήξεραν. Τελικά έγινε το έργο και όλοι οι διαφωνούντες έσπευσαν να απολαύσουν τους καφέδες αγναντεύοντας το κύμα. Και να λένε "τι φωνάζαμε τότε; Μιά χαρά είναι όλα!". Στρουθοκάμηλοι της κακιάς ώρας.

Οταν ήταν το τράμ να περάσει απο τη παραλιακή περατζάδα του Π. Φαλήρου βγήκαν οι συνταξιούχοι στους δρόμους και είχε πέσει και ξύλο, μη χάσουνε τις βόλτες τους. Τελικά και οι βόλτες έμειναν και το τράμ πέρασε και πρώτοι οι συνταξιούχοι το χρησιμοποιησαν σαν μέσο αργής αλλά σίγουρης μεταφοράς!.

Με την αναχώρηση των αεροπλάνων απο το παλιό αεροδρόμιο, πάλι άρχισαν να τσακώνονται. Οποια πρόταση κι αν προτείνετο, γινόταν χαμός. Ούτε πάρκο θέλανε, ούτε οικόπεδα, ούτε χώρους αναψυχής..Οποιος προτείνει κάτι, να οι φωνές, τα πανώ, τα ουρλιαχτά....τα έχουμε ξαναδεί. Ετσι τα ολυμπιακά ακίνητα περιμένουν τη φθορά του χρόνου, ο χώρος χορταριάζει, οι αθίγγανοι στήνουν εκεί καταυλισμούς και το όλο θέμα ..στο κούκου κάθεται.
"Ως Ελληνες πάντα περιμένουμε από άλλους να κάνουν αυτά που είτε βαριόμασταν είτε φοβόμασταν να κάνουμε, έτσι ώστε να τους "περιμένουμε στην γωνία" κατηγορώντας τους και σταυρώνοντας τους."
Γιατί να πρέπει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που πάει να γίνει κάτι νέο να πολεμιέται τόσο; Λές και υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας εναντίον της κάθε πρόοδου.

Απορώ με εμάς και στενοχωριέμαι!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εμένα λοιπόν με κάνει να απορώ και να στεναχωριέμαι και να θυμώνω πάρα πολύ όταν με εξαναγκάζουν να πληρώνω ακόμα και για τον μολυσμένο αέρα που αναπνέω!! Δεν μπορεί να θυσιάζονται όλα στο βωμό του κέρδους και της "δήθεν αξιοποίησης". Απο τη στιγμή που μας έχει πνίξει το μπετό και το τσιμέντο είναι απαράδεκτο να σωπαίνουμε στην όποια τσιμεντοποίηση χάριν κέρδους και εν ονόματι της "δήθεν αξιοποίησης" στην περαιτέρω εξάπλωσή του.
Συγνώμη για το ύφος αλλά ας σκεφτούμε και την άλλη πλευρά.

Ανώνυμος είπε...

Ετσι ακριβως δεν ξερουμε
τι θελουμε συνεχως...