tag:blogger.com,1999:blog-11644460.post4631919405399141276..comments2023-12-06T04:20:26.751+02:00Comments on What puzzles me: Πόσες εκτρώσεις;Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-76760225179064204522007-11-19T23:16:00.000+02:002007-11-19T23:16:00.000+02:00θα τους πεις ότι λάθη κάνουμε όλοι μας. κι όταν το...θα τους πεις ότι λάθη κάνουμε όλοι μας. κι όταν το καταλαβαίνουμε είναι σημάδι πολύ καλό στη ζωή μας...<BR/>με άγγιξε πολύ το κείμενό σου μαρίνα. διακριτικό και τόσο συγκινητικό, ανθρώπινο, ζεστό...<BR/>θα συμφωνήσω κι εγώ με τους φίλους που μίλησαν για την ευγένεια και τη διακριτικότητα που προφανώς σου ενέπνευσε η μητέρα σου. άποδόμηση των καταστάσεων, δεν ειναι αρνητική απομυθοποίηση. οι γονείς μας είναι γονείς μας. και πρέπει να μην είναι μόνο εκείνοι αλληλλεγυοι προς εμάς, αλλά κι εμείς προς αυτούς. έτσι δεν είναι;<BR/>την καλησπέρα μουAnonymoushttps://www.blogger.com/profile/01430640358742294195noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-82667706101992311942007-10-23T12:04:00.000+03:002007-10-23T12:04:00.000+03:00Μαρίνα, έχω κάνει μια έκτρωση στα 20 μου, μετά από...Μαρίνα, έχω κάνει μια έκτρωση στα 20 μου, μετά από παρότρυνση του γυναικολόγου και "πιέσεις" των δικών μου, γιατί το μωρό είχε πολλές πιθανότητες να μην είναι καλά. Τώρα είμαι 40, έχω 3 παιδιά και ακόμα δεν έχω ξεπεράσει εκείνο το γεγονός. Κάθε φορά που το σκέφτομαι πονάω και κλαίω. Δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου και οι τύψεις δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο;;;; <BR/>Και ξέρεις τι με τρομάζει; Τι θα πω στα παιδιά μου όταν το μάθουν....Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-66375020093345496952007-10-18T16:45:00.000+03:002007-10-18T16:45:00.000+03:00sotiri K, η μητέρα μου είναι 6 χρόνια πεθαμένη υπο...sotiri K, η μητέρα μου είναι 6 χρόνια πεθαμένη υπολόγισε όμως και άλλα 5 που έχοντας φθάσει στο τελευταίο στάδιο του Αλτσχάιμερ, ούτε ποιά είμαι δεν ήξερε.Διαπιστώνω πόσο σωστός είσαι. Δεν είναι απομυθοποίηση, είναι σκέτο μεγαλείο ενός ανθρώπου που συνεχίζει να παραμένει ανέπαφος παρόλλες τις δύσκολες συνθήκες που ίσως να πέρασε τα χρόνια του Πολέμου!. Μου έδειξες μία άλλη σκοπιά! Ευχαριστώ! <BR/><BR/>so far, Αχ! Αυτή η κα Π. Δεν λέει καλό λόγο για κανέναν, δυστυχώς. Ακόμη και εμένα που την περιποιούμαι, με κακολογεί πίσω απο τη πλάτη μου!. Είναι όμως αδελφή της μητέρας μου. Γι' αυτό τη πίστεψα. Μάλλον έκανα λάθος!. <BR/>Ευχαριστώ και πάλι που κρατήσατε και οι δυό (So far & Sotiris) ψηλά το μεγαλείο της μαμάς μου.Marinahttps://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-43483501089027353242007-10-18T13:52:00.000+03:002007-10-18T13:52:00.000+03:00Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον sotiris k., και δεν θα...Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον sotiris k., και δεν θα προσθέσω τίποτα περισσότερο.<BR/>Η ευγένεια και όσα επέδειξε μετά δείχνουν ότι όποιες αποφάσεις και αν πήρε θα τις πήρε με τεράστια δυσκολία και σίγουρα θα πλήγωσαν εκείνη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.<BR/><BR/>Εκεί που θα σταθώ με κριτική ματιά, είναι στην κυρία Π. νομίζω που τόσο εύκολα μπορεί να βγάζει τις προσωπικές ζωές των άλλων στη δημοσιότητα σε τόσο ευρύ κύκλο, φάτσα φόρα. Σαν ένδειξη δικής της αθωότητας και ανυποληψίας ίσως; Δεν ξέρω.<BR/><BR/>Εκείνο που ξέρω πάντως είναι είτε σε ζωντανούς είτε σε νεκρούς όσα έχω μάθει με έχουν κάνει να τους εκτιμήσω και πολλές φορές να τους αγαπήσω περισσότερο. Και ας διαφωνούσα. Πολλές φορές πράξεις που δεν μας βρίσκουν σύμφωνους ή συνήθειες που δεν έχουμε μας κάνουν κριτικούς μπροστά στους άλλους. Όμως οι άλλοι δεν είναι μόνο αυτό το στραβό ή το μη σύμφωνο ή το καλά κρυμμένο μυστικό. Είναι και άλλα πράγματα. Εμείς όμως στεκόμαστε συνήθως στο λάθος.<BR/><BR/>Δεν λέω ότι πρέπει να τα τρώμε όλα αμάσητα. Ειδικά αν οι χαρακτήρες είναι προβληματικοί ( έζησα χρόνια με κάτι τέτοιο και ξέρω ) αλλά ο άνθρωπος είναι σύνολο..<BR/><BR/>Να είσαι πάντα καλά , εσύ θα βρεις τη φόρμουλα με τη σωστή δόση λογικής και ευαισθησίας.. που σε διακρίνει.So_Farhttps://www.blogger.com/profile/06576788990607517725noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-34760332628057026292007-10-17T20:02:00.000+03:002007-10-17T20:02:00.000+03:00Θα διαφωνήσω μαζί σου...Ως γυναίκα νομίζω θα έπρεπ...Θα διαφωνήσω μαζί σου...<BR/><BR/>Ως γυναίκα νομίζω θα έπρεπε να σταθείς στον πόνο και την απελπισία της γυναίκας που χρειάζεται να πάρει τέτοιες αποφάσεις- αν τις πήρε.<BR/>Καλό θα ήταν να προσπαθήσεις να δεις το μεγαλείο της αλλά και την αγωνία της, να σε κρατήσει μακριά από κάτι που σαφώς και εκείνη δεν το ενέκρινε...<BR/>Και το φόβο της ίσως μήπως και το μάθεις και πέσεις στα μάτια της..<BR/><BR/>Για να είμαι ειλικρινής, στα δικά μου μάτια, ανέβηκε η μαμά σου, δεν έπεσε, αν έχει δηλαδή κάποιο νόημα να καταθέσω την άποψή μου για έναν άνθρωπο που δεν γνώρισα, ούτε θα γνωρίσω..<BR/><BR/>Την Καλησπέρα μουAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-27398137325472619312007-10-17T12:19:00.000+03:002007-10-17T12:19:00.000+03:00Όντως είναι απότομη η απομυθοποίηση...Όντως είναι απότομη η απομυθοποίηση...An-Luhttps://www.blogger.com/profile/12118785424020322944noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11644460.post-50621704129179113782007-10-17T00:01:00.000+03:002007-10-17T00:01:00.000+03:00καταλαβαίνω πόσο απότομο ήταν αυτό για σένα, αλλά....καταλαβαίνω πόσο απότομο ήταν αυτό για σένα, αλλά....<BR/><BR/>ίσως είναι καλό μάθημα μαρινάκι μου το ότι κανείς δεν είναι τέλειος. ίσως έτσι νιώσεις κι εσύ λιγότερο αυστηρή με τον εαυτό σου. Στο κα΄τω κάτω τα νομίζσματα έοχυν πάντα δυο πλευρές =*Linahttps://www.blogger.com/profile/04718171258541337215noreply@blogger.com