Πρίν μερικούς μήνες παρακάλεσα μία γειτόνισσα να χαμηλώσει την ένταση της τηλεόρασης μετά τα μεσάνυχτα γιατί δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε, μέχρι και τους διαλόγους ακούγαμε.
Χαμήλωσε την ένταση αλλά με έβρισε πατόκορφα και απείλησε να στείλει το γιό της να με δείρει, γιατί την ενόχλησα.
Εκανε φασαρία πολύ με τον διαχειριστή εναντίον μου, που τόλμησα να σηκώσω κεφάλι. Προφανώς ως τότε όλοι ανεχόντουσαν τη χειρίστη συμπεριφορά της (τραμπούκος-Κατίνα) και δεν μίλαγαν. Απο ότι έμαθα τους έκανε πολλά γυμνάσια.
Μετά το επεισόδιο, άρχισε να χάνεται η αλληλογραφία μας, απο το Μάρτιο του 2009 και ύστερα όλα τα ξενόγλωσσα περιοδικά εξαφανίσθηκαν. Δεν κάναμε στην αρχή τίποτα, θεωρώντας πιθανές καθυστερήσεις ταχυδρομείων, μετά αρρώστησα και νοσηλεύτηκα με πνευμονία και κατά το τέλος Μαϊου αρχίσαμε να ψάχνουμε τα χαμένα περιοδικά. Ολοι με διαβεβαίωσαν ότι έρχονταν κανονικά, απο τους αμερικάνους μέχρι το ταχυδρόμο της γειτονιάς. Αρα χανόντουσαν απο μέσα.
Βάλαμε ένα παλιό περιοδικό μιά Κυριακή στο γραμματοκιβώτιο της πολυκατοικίας σαν decoy duck, να δούμε αν το πάρει κανείς. Και πράγματι, κάποιος έσκισε το περιτύλιγμα και το πήρε ... για λίγο. Μετά όμως μάλλον πανικοβλήθηκε γιατί το ξαναεμφάνισε. Και μετά άρχισε να πετάει στους κάδους απορριμάτων περιοδικά όλων των κατοίκων της πολυκατοικίας.
Λάθος κίνηση. Γιατί έγινε φασαρία, όλοι υποψιάζονταν όλους.
Ξέρω ποιός κατέστρεφε την αλληλογραφία μου για εκδίκηση όλους αυτούς τους μήνες. Ξέρει κλέφτης/η κλέφτρα ότι ξέρω. Νοίκιασα μία ταχυδρομική θυρίδα και σταδιακά όλη μου η αλληλογραφία, εκεί θα πηγαίνει.
Το θέμα είναι άλλο.
Δημιουργήθηκε χωρίς λόγο μία κακή κατάσταση. Αισθάνομαι πολύ θιγμένη για αυτή την υποχθόνια κλοπή. Και φοβάμαι για την επόμενη πράξη εκδίκησης. Ο φόβος μου δεν θα τον/την αποτρέψει να προβεί στο επόμενο στάδιο. Ομως δεν έχω καμμία τάση αντεκδίκησης, παρόλλο που μένει στην ίδια πολυκατοικία. Τον κλέφτη τον αγνοώ πλήρως. Η αδιαφορία σπάζει κόκκαλα. Είναι γνωστό αυτό και στο άθλημα είμαι καλή.
Εν τούτοις, με ενοχλεί η συμπεριφορά της εκδίκησης.
