Η κοινωνία όπως έχει ορισθεί σήμερα αντιπαθεί την αντίδραση, σιχαίνεται την επανάσταση γιατί κατά βάση δεν θέλει να αλλάξει. Η τωρινή διαμόρφωσή της είναι απόρροια κάποιων παρελθόντων αλλαγών που καταστάλαξαν και έθεσαν τις βάσεις για το τωρινό κοινωνικό περίγυρο. Ετσι τα μέλη της κοινωνικής ομάδας που γαλουχήθηκαν να δέχονται τις τότε αλλαγές, βολεύτηκαν μιά χαρά ο ένας με τον άλλον, εφόσον όλοι συμφωνούν να τηρούν τους κανόνες που οι ίδιοι ασπάστηκαν και να ζούν αρμονικά.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιοι αρνούνται να συμβαδίσουν με το δεδομένο status quo. Αν είναι πολλοί όπως π.χ. οι Αγανακτισμένοι στις πλατείες κάνουν πρόβλημα γιατί προκαλούν. Είτε έχουν δίκιο, είτε άδικο δεν το συζητάμε τώρα, αυτό που συζητάμε είναι η ενόχληση, η μη διατήρηση των κανόνων. Η κοινωνία - η πλειοψηφία αν θέλετε - τους στέλνει τα ΜΑΤ, πέφτει ξύλο, αυτοί δεν πτοούνται και τελικά στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας σε άλλα θέματα, παρασύροντας και τον κοσμάκη, ευελπιστώντας έτσι να βαρεθούν οι Αγανακτισμένοι και να φύγουν. Αν γίνει αυτό σώθηκε η "ομαλότητα" κανείς δεν χάνει τη βολή του για μία χούφτα κακομαθημένων ανέργων ή κωλόπαιδων..όλα υπό έλεχο.
Η κάθε κοινωνία αποτελείται απο μικρότερα κομμάτια που τη δημιουργούν σαν σύνολο. Μία μεγάλη οικογένεια, είναι σαν τη κοινωνία, υπάρχουν κανόνες και μέλη που θέλουν να τους τηρούν. Μία οικογένεια είναι σαν μία πολυκατοικία, όπου βάσει καταστατικού συμφωνεί η πλειοψηφία για τη τήρηση κάποιων κανόνων. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ένα άτομο δεν προσαρμόζεται στις βουλές της οικογένειας και κάνει πράγματα αντίθετα με τη πεπατημένη. Στην οικογένεια πάντα υπάρχει μία μορφή ΜΑΤ που θα προσπαθήσει να εξαναγκάσει το μέλος να σταματήσει αυτό που κάνει και να συμμορφωθεί. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο επαναστάτης δεν προσαρμόζεται. Γι αυτό ονομάζεται και επαναστάτης.
Κάνουμε κάτι που έχει αντίκτυπο. Ο αντίκτυπος αυτός προκαλεί. Προκαλεί το θυμό, την ενόχληση, τις πολιτικές πεποιθήσεις, προκαλεί τη βολή της κοινωνίας γιατί θέτει νέες απόψεις που πιθανόν να τις εστερνιστούν πολλοί με αποτέλεσμα να χρειαστεί ν' αλλάξουν οι θεσμοί που σημαίνει γενικό ξεβόλεμα. Σε μία οικογένεια, ο επαναστάτης χτυπιέται συχνά, τρώει πόρτα, ούτως ώστε ή να το βουλώσει και να κάνει αυτό που λένε, ή να σηκωθεί να φύγει. Η βολεψούλα να είναι ασφαλής.
Κάνω πράγματα που προκαλούν μέλη της οικογένειάς μου. Αυτό γινόταν απο τότε που ήμουνα στο νήπιο, τα κάνω επειδή μου βγαίνουν. Πάντα προκαλούσα τα δεδομένα, τα ωραία τοποθετημένα, ο "brave new world" του A. Huxley μου ήταν απεχθής, ούτε brave ούτε καλός για τα μάτια μου. Οι δάσκαλοι και καθηγητές μου, μου έλεγαν ότι τους ανακάτευα τη τάξη τους με τις ερωτήσεις μου, οι γονείς μου αμφισβητούσαν και τις δικές τους αξίες. Μεγάλωσα να αμφισβητώ και να αντιστέκομαι. Εχω μάθει βέβαια να πολεμάω για τις απόψεις μου, ακούγοντας πρώτα τους άλλους. Μπορεί οι ιδέες τους να είναι καλύτερες απο τις δικές μου.
Ομως , οταν με τιμωρείς πληγώνοντάς με, χτυπώντας με εκεί που πονάει, για να περισσώσεις τη θέση σου (που θεωρείς απειλημένη) επειδή είσαι τυπολάτρης και πιστεύεις ότι οι πράξεις μου ενοχλούν τη κοινωνική ΣΟΥ θέση στην ομάδα, μη περιμένεις να είμαι με το μέρος σου. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
Επειδή είμαστε μία οικογένεια, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αδιαφορήσω ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Μη φοβάσαι δεν θα υπάρξει καυγάς, ούτε και σχόλια. Μόνο αδιαφορία και πλήρης αποχή απο τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ κοινά. Στο τέλος-τέλος εσύ είσαι το άτομο που θεωρητικά απειλήται απο εμένα..εγώ δεν αισθάνομαι απειλημένη. It' s your problem.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιοι αρνούνται να συμβαδίσουν με το δεδομένο status quo. Αν είναι πολλοί όπως π.χ. οι Αγανακτισμένοι στις πλατείες κάνουν πρόβλημα γιατί προκαλούν. Είτε έχουν δίκιο, είτε άδικο δεν το συζητάμε τώρα, αυτό που συζητάμε είναι η ενόχληση, η μη διατήρηση των κανόνων. Η κοινωνία - η πλειοψηφία αν θέλετε - τους στέλνει τα ΜΑΤ, πέφτει ξύλο, αυτοί δεν πτοούνται και τελικά στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας σε άλλα θέματα, παρασύροντας και τον κοσμάκη, ευελπιστώντας έτσι να βαρεθούν οι Αγανακτισμένοι και να φύγουν. Αν γίνει αυτό σώθηκε η "ομαλότητα" κανείς δεν χάνει τη βολή του για μία χούφτα κακομαθημένων ανέργων ή κωλόπαιδων..όλα υπό έλεχο.
Η κάθε κοινωνία αποτελείται απο μικρότερα κομμάτια που τη δημιουργούν σαν σύνολο. Μία μεγάλη οικογένεια, είναι σαν τη κοινωνία, υπάρχουν κανόνες και μέλη που θέλουν να τους τηρούν. Μία οικογένεια είναι σαν μία πολυκατοικία, όπου βάσει καταστατικού συμφωνεί η πλειοψηφία για τη τήρηση κάποιων κανόνων. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ένα άτομο δεν προσαρμόζεται στις βουλές της οικογένειας και κάνει πράγματα αντίθετα με τη πεπατημένη. Στην οικογένεια πάντα υπάρχει μία μορφή ΜΑΤ που θα προσπαθήσει να εξαναγκάσει το μέλος να σταματήσει αυτό που κάνει και να συμμορφωθεί. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο επαναστάτης δεν προσαρμόζεται. Γι αυτό ονομάζεται και επαναστάτης.
Κάνουμε κάτι που έχει αντίκτυπο. Ο αντίκτυπος αυτός προκαλεί. Προκαλεί το θυμό, την ενόχληση, τις πολιτικές πεποιθήσεις, προκαλεί τη βολή της κοινωνίας γιατί θέτει νέες απόψεις που πιθανόν να τις εστερνιστούν πολλοί με αποτέλεσμα να χρειαστεί ν' αλλάξουν οι θεσμοί που σημαίνει γενικό ξεβόλεμα. Σε μία οικογένεια, ο επαναστάτης χτυπιέται συχνά, τρώει πόρτα, ούτως ώστε ή να το βουλώσει και να κάνει αυτό που λένε, ή να σηκωθεί να φύγει. Η βολεψούλα να είναι ασφαλής.
Κάνω πράγματα που προκαλούν μέλη της οικογένειάς μου. Αυτό γινόταν απο τότε που ήμουνα στο νήπιο, τα κάνω επειδή μου βγαίνουν. Πάντα προκαλούσα τα δεδομένα, τα ωραία τοποθετημένα, ο "brave new world" του A. Huxley μου ήταν απεχθής, ούτε brave ούτε καλός για τα μάτια μου. Οι δάσκαλοι και καθηγητές μου, μου έλεγαν ότι τους ανακάτευα τη τάξη τους με τις ερωτήσεις μου, οι γονείς μου αμφισβητούσαν και τις δικές τους αξίες. Μεγάλωσα να αμφισβητώ και να αντιστέκομαι. Εχω μάθει βέβαια να πολεμάω για τις απόψεις μου, ακούγοντας πρώτα τους άλλους. Μπορεί οι ιδέες τους να είναι καλύτερες απο τις δικές μου.
Ομως , οταν με τιμωρείς πληγώνοντάς με, χτυπώντας με εκεί που πονάει, για να περισσώσεις τη θέση σου (που θεωρείς απειλημένη) επειδή είσαι τυπολάτρης και πιστεύεις ότι οι πράξεις μου ενοχλούν τη κοινωνική ΣΟΥ θέση στην ομάδα, μη περιμένεις να είμαι με το μέρος σου. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
Επειδή είμαστε μία οικογένεια, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αδιαφορήσω ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Μη φοβάσαι δεν θα υπάρξει καυγάς, ούτε και σχόλια. Μόνο αδιαφορία και πλήρης αποχή απο τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ κοινά. Στο τέλος-τέλος εσύ είσαι το άτομο που θεωρητικά απειλήται απο εμένα..εγώ δεν αισθάνομαι απειλημένη. It' s your problem.
