Λέει : "Ζήτησα απόσπαση να δουλέψω σε εκείνη την υπηρεσία..γιατί δίνουν 300 ευρώ παραπάνω λόγω επικινδυνότητας δουλειάς".
Τρομάζω που τον ακούω να το λέει. 300 ευρώ αξίζει άραγε η ζωή του;
"Μη το βλέπεις έτσι", μου λένε
'Δεν είναι η πιθανότητα κινδύνου που μετράει, είναι ο έξτρα μισθός που θα μας θρέψει τώρα που η Κ είναι έγγυος. Πώς αλλιώς θα τα βγάλουμε πέρα ;" Συνεχίζω να αισθάνομαι αναστατωμένη.
Χρειάζεται να βγώ απο το δικό μου καλούπι και να πάρω και τις απόψεις μου μαζί. Μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν τα πράγματα όπως εγώ, θα ρισκάρουν και τη ζωή τους ακόμη για να μπορούν να ζούν με τα μέτρα και τα δικά τους σταθμά. Κι αν ρωτήσεις "αμα τραυματισθείς, τι γίνεται; ", σου λένε "τυχερό! Αν ζήσω ίσως ξαναπιάσω δουλειά, ίσως βγώ στη σύνταξη. Αν τραυματισθώ θανάσιμα, αυτά έχει η ζωή, κανείς δεν προβλέπει το μέλλον του".
Δεν μιλάω. Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες απόψεις. 
