Κύματα

Η θάλασσα είναι πολλά κύματα, απο τα μικρά ανεπαίσθητα έως τα μεγαλύτερα που σκάζουν στην ακρογιαλιά τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Κάθομαι στην ακρογιαλιά και τ' αφήνω να με περιλούζουν. Κάθε κύμα είναι μία σκέψη. Ωσπου να τραβηχθεί και να έρθει το επόμενο, έχει αποτυπωθεί, φανερωθεί και η λύση του δρομολογηθεί. Το χθεσινό μπάνιο (μετά απο ένα χρόνο περίπου) με έκανε να δρομολογήσω εκκρεμότητες. Το πρώτο κύμα, μου χτύπησε τα πόδια μου και σκέφτηκα τη βλακεία που έκανα όλο το χειμώνα να ζεσταίνω το κρεββάτι μου με μία θερμοφόρα και μετά ν' ακουμπάω τα κρύα πόδια μου επάνω της. Εχω τάση για κιρσούς και η έξτρα θερμότητα επιδείνωσε την ήδη άσχημη εικόνα. Χρειάζεται να βρώ άλλο τρόπο να ζεσταίνω τα σεντόνια, χωρίς να ακουμπώ στη θερμοφόρα, ή να τη βγάζω έξω άμα ζεσταθεί ο χώρος. Οχι άλλο κάρβουνο. Το δεύτερο κύμα ήταν σκληρό με χτύπησε στη κοιλιά. Χρειάζεται να κάνω πάλι λίγη γυμναστική. Πάνω απο την Εφορία Π.Φ. υπάρχει μία σχολή χορού, όταν γυρίσω, να περάσω να ρωτήσω αν έχουν και πρωϊνά κυρίως μαθήματα για κυρίες. Εστω και 2 φορές την εβδομάδα να πηγαίνω για τις διατάσεις τουλάχιστον.

Το τρίτο κύμα με περιέλουσε ολόκληρη και με έρριξε ανάσκελα, χτύπησε το κεφάλι μου στην άμμο..ήταν το καλύτερο γιατί δεν το περίμενα. Πόσο μου αρέσει το απρόσμενο, το ξαφνικό. Μου γεμίζει την ύπαρξή μου με πρόκληση που ανάλογα είτε θα προσπεράσω είτε θα αδράξω. Ισως γι' αυτό μ'αρέσει τόσο το Μπορούμε, όταν κρατώ το τηλέφωνο (εκτροπή) για το σβκ, γιατί το νέο και πιθανώς δύσκολο αίτημα που θα εμφανισθεί θα αναταρράξει τα νερά της ζωής μου και θα προσφέρει περισσια ικανοποίηση όταν διεκπεραιωθεί. Εμαθα να ζώ επικίνδυνα στην εφηβεία μου και το ανέπτυξα. Τα υπόλοιπα 3 κύματα ήταν σαν το τρίτο, με πετούσαν κάτω. Βεβαια τα είδα εγκαίρως να υψώνονται βουνά και δεν με έστρωσαν στην άμμο, με χτύπησαν στο στήθος, στα μπράτσα και στο πρόσωπο. Ενα αίσθημα θυμού με έκανε να ριγήσω. Χρειάζεται να αναθεωρήσω τη ζωή μου, ώστε να μην αφήνω τους άλλους να με πατάνε. Παλιά δεν άφηνα κανέναν να αγγίξει το σπαθί μου, ούτε μύγα ούτε άνθρωπος. Στη πορεία μαλάκωσα, αλλά τώρα το έχω παρακάνει. Χρειάζεται να βρώ το αντίβαρο, να μη με κλέβουνε στο ζύγι και να λέω και ευχαριστώ. Μετά απο άλλα 6 κύματα, ο θυμός ξεθύμανε και ..ξαναβούτηξα στα βαθιά απάτητα μαύρα νερά με φύκια στο πάτο. Είχα γίνει και αμμο-άνθρωπος μέσα στη λάσπη. Χρειαζόμουν τον εαυτό μου πίσω. Με αλάτι και με ελπίδα.Ισως να τα καταφέρω.