Napoli de Romania - the old city

Πανσέληνος πάνω από την πόλη, να μας κυτταει και να γελάει. Την νύχτα εκείνη διαλέξαμε οι αδαείς να φάμε ψάρι. ΧαΧα! Αφού την πανσέληνο όλα τα ψάρια χάνονται, δεν πιάνονται. Οσα δε ψάρια σας σερβίρουν την πανσέληνο ή είναι κατεψυγμένα ή μπαγιάτικα.

Full moon above the city of Nafplio. It is looking at us with mirth because we chose the very night to eat fresh fish!!! :-). It is well known that in full moon times no fish is ever caught and the ones served are either frozen or very very old (and smelly)

Δρομάκι στον παλιό Ψαρομαχαλά, Ναύπλιο.

¨Εκεί στον Ψαρομαχαλά
ξέρουν και πλέχουν δίχτυα
κι 'οποιος στα δίχτυα τους μπλεχτεί
δεν έχει πιά βοήθεια"

Το νεώτερο όνομα της περιοχής είναι Πλατεία Πολιτικού Νοσοκομείου. Διαμορφώθηκε στην δεκαετία του 1970 μέχρι τώρα που έχει πάρει την τελική του μορφή, έχουν απομείνει μερικά παλιάς αρχιτεκτονικής σπίτια (ξύλινα με χαγιάτια) τα περισσότερα όμως έχουν υποστεί αρχιτεκτονικές αλλοιώσεις.The origins of the above area go back to the 14th century; an area inhabited by fishermen and fishmongers (Psaromahalas, meaning neighbourhood of fishermen). Later it was renamed the Civil Hospital Square.

Μία από τις άπειρες γάτες του Ναυπλίου που κυκλοφορούν. Μην σας παρασύρει το πάχος του συγκεκριμμένου κυρίου. Είναι γάτος σπιτικός αντίθετα με τους αδέσποτους που λιμοκτονούν. Οι Αργολιδείς δεν είναι ζωόφιλοι.
One of the many stray Nafplio cats. Don't you think that all strays are as fat as this gentleman, most are starving to death. The locals are not animal lovers.


Οι ιστορικές πληροφορίες είναι από τα βιβλία "Κάστρα του θρύλου και της Ιστορίας" του Γιάννη Π. Γκίκα

Info taken from the 5 volume compilation of John P. Gikas "Castles" ISBN 960-550-007-8

Napoli di Romania

Το Παλαμίδι, Ναύπλιο, Αργολίδα. Ενα ιστορικό φρούριο που χτίστηκε από τους Βενετούς. Εχει οχυρώσεις, προμαχώνες, γαλαρίες, λαγούμια, κελιά, τη φυλακή του Κολοκοτρώνη, στέρνες και τη σιωπή των αιώνων στην πλάτη του. Η θέα μαγευτική. Υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος και η επιλογή να το ανέβετε από τα 999 πέτρινα σκαλοπάτια του.
Palamides fortress in Nafplio. It is a 216m. historical hill, supposed to be built by the mythical hero Palamides. In reality it was gradually built by the Venetians (1687-1715) and includes bastions surrounded by tall walls. Up to 1204 it belonged to the local byzantine master Leon Sgouros, then came its Frankish then Venetian and finally Turkish dominations. The later used it as security prison. Nowdays is a tourist attraction and can be reached by car or by climbing its 999 steps to the top.

Μπούρτζι, Ναύπλιο. Ενα νησάκι φρούριο με μεγάλη ιστορία. Παλιά χρησίμευε σαν κατοικία του δημίου, ο οποίος στην αυλή του έκοβε κεφάλια με την καρμανιόλα του... Αργότερα μετετράπει σε ξενοδοχείο πολυτελείας (άραγε να υπήρχαν και τα φαντάσματα των καταδικασθέντων?), συνέχισε την "μεγάλη του καρριέρα" εως τους σεισμούς του 1981 οπου έκλεισε. Τώρα άνοιξε πάλι για το κοινό που το επισκέπτεται σαν μουσείο..
Bourtzi castle. During the Turkish occupation of Greece (1453-1821) it was used as the house of the executioner who chopped people's heads with a type of guillotine in his courtyard. In later years it became a luxury hotel till the 1981 earthquakes and was closed to the public. It re-opened this year as a museum

Αποψη της Ακροναυπλίας. Επί Τουρκοκρατίας ονομάζετο Ιτς-Καλέ και χρησιμοποιείτο σαν φυλακές, με τρομερά μπουντρούμια και απαράδεκτες συνθήκες επιβίωσης. Ο τρόπος ζωής εκεί έγινε θέμα για τη δημιουργία πολλών δημοτικών τραγουδιών. Στη δεκαετία του 1970 κτίστηκε πολυτελές ξενοδοχείο και κατέστρεψε το ιστορικό κάστρο, ως αναμένετο.

View of the Akronafplia fortress, above the city of Nafplion, Argolida. The photo was taken from the old Fishmongers's neighbourhood (The Psaromahalas). During the Turkish occupation of Greece (1453-1821) the fortress was used as a terrible detention centre with security prison cells, torture chambers and death areas.

Info taken from the 5 volume compilation of John P. Gikas "Castles" ISBN 960-550-007-8

Φόβος

Με προβληματίζει ο φόβος

Ο φόβος του ανθρώπου για το άγνωστο

Φοβάμαι την αλλαγή και βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια

Φοβάμαι να δοκιμάσω και βαριέμαι να τρώω μία από τα ίδια

Φοβάμαι τους χαρακτηρισμούς και βαριέμαι να δίνω προσοχή στα λόγια

Φοβάμαι τι θα ακούσω και δεν λεω τι θέλω να ακούσω

Φοβάμαι τα όρια των ανθρώπων, που οδηγούν?

Φοβάμαι τους ζοχάδες και τις απελπισμένες

Φοβάμαι αυτούς με τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και αυτούς που δεν τολμούν να απολαύσουν

Φοβάμαι τους πολιτικάντηδες, τους φτασμένους, τους επιτυχημένους

Μα πιό πολύ φοβάμαι τους βολεμένους

γιατί

θα κάνουν τα πάντα

για να κρατήσουν

τη βολή τους ακόμη

κι αν αυτή σημαίνει

το ξε-βόλεμα όλου του κόσμου