Το φτερό του τσαλαπετεινού

Απο το πρωϊ δακρύζω.

Οχι δεν έχω οφθαλμικό πρόβλημα, στενοχωρήθηκα πουρνό-πουρνό.

Σήμερα το πρωϊ, ήρθε η στιγμή να χάσω τις αναμνήσεις μου. Απο ένα μέρος της παλιάς μου ζωής που με συνόδευε στο σήμερα.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθει η στιγμή της αποκοπής, του απογαλακτίσματος αν θέλετε, που κάποιοι άλλοι αποφασίζουν ότι τέρμα το γάλα της μαμάς, περάστε στο μπιμπερό μίς.

Σήμερα ήρθε η στιγμή να αλλάξω σελίδα γιατί έχασα κάτι που με συνέδεε με το παρελθόν.

Εχασα ένα ζευγάρι γάντια.

Κάπου μου πέσανε και όσο κι αν έψαξα δεν τα ξαναβρήκα.

Τα γάντια αυτά μου θύμιζαν άλλες εποχές, τότε που ζούσα στην Αγγλία και που φόραγα καπέλλα..όχι σαν αυτά που φοράνε οι γριές, γουστόζικα μπερεδάκια ή μικρά καπέλλα με βέλο-δίχτυ, στυλ μεσοπολέμου που τα διάλεγε ο Μ για μένα..να τα φορώ και να ταξιδεύουμε μαζί μέσα σε ταινίες σαν το Πορφυρό Ρόδο του Καϊρου, τις περίφημες Radio Days και το αποκορύφωμα με το Τσαϊ στη Σαχάρα...λίγο πρίν χωρίσουμε θυμάμαι μου είχε αγοράσει ένα λοξό καπελλάκι με ασπρόμαυρο φτερό σαν την ουρά του τσαλαπετεινού..

Και μετά στην Ελλάδα, ποτέ δεν ξαναφόρεσα καπέλλο, έδωσα και αυτά που είχα ..όλα...ακόμη και το φτερό του τσαλαπετεινού.. να μην έχω τίποτα..τίποτα να μη μου θυμίζει..

Πώς γυρίζει ο νούς του ανθρώπου σε ξεχασμένες αναμνήσεις..

Και μετά γνώρισα τον Κ και αποφασίσαμε να πάμε μαζί στο εξωτερικό. Ηταν το πρώτο μας μεγάλο ταξίδι εκτός συνόρων. Διαλέξαμε την Ολλανδία. Είχαμε ξαναπάει Ολλανδία πολλές φορές αλλά με διαφορετικούς συντρόφους. Ηταν όμως η πρώτη φορά που θα πηγαίναμε μαζί.

Σεργιανίσαμε, πήγαμε εδώ και εκεί και σε κάποιο κατάστημα, εντόπισα ένα ζευγάρι μαύρα γάντια, απο βελούδο, μακριά μέχρι τη μέση του μπράτσου, που αντί για μανσέττα είχαν ασπρόμαυρη ψεύτικη γούνα σαν την ουρά του τσαλαπετεινού.. και τα πήρα απορώντας με τη μοίρα που δεν με άφηνε να ξεχάσω το χθές..

Τα έχασα σήμερα

Και δακρύζω γιατί

είναι σαν να κόπηκε απότομα το παρελθόν, χωρίς να μου το πεί, χωρίς να στείλει μήνυμα "φεύγω τώρα, αντίο", χωρίς καμμία ένδειξη

σαν να κόπηκε η επαφή μου με ότι είχα, με ότι έχω.

Παλιές αγάπες

Οι παλιές αγάπες είναι σαν τις επιστροφές της Εφορίας

Τις καταχωνιάζουμε σε ένα συρτάρι

και μετά από ένα χρονικό διάστημα τις πετάμε

Hieronymus Bosch

Τρίιπτυχο με θέμα "The Last Judgement". Στο πρώτο κομμάτι παρουσιάζει την εικόνα του Παραδείσου, στο δεύτερο την ζωή με τις επίγειες απολαύσεις και στο τρίτο την κόλαση.

1000 κομμάτια. Το αγόρασα απο το κατάστημα παιχνιδιών και πάζλς στην οδό Ομήρου, Αθήνα.

Πρόσκληση για γλέντι Αποκριάτικο

Ετοιμάζουμε ένα αποκριάτικο blog στο οποίο σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε αν θέλετε ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟΙ.
Ντύστε το προφίλ σας ή στείλτε μας με e-mail τη μασκαράτα σας που θα σας αντιπροσωπεύσει στην εβδομαδιαία μας παρέλαση, με νικητή/νικήτρια το καλύτερο κοστούμι.. Θα υπάρξουν και πολλά δώρα καθώς και κυνήγι θησαυρού.

http://apokries.blogspot.com/

Οι οργανωτές
KV
Darthiir the Abban
Kourkoubini
Marina

Φόβος

Με προβληματίζει ο φόβος
Ο φόβος του ανθρώπου για το άγνωστο

Φοβάμαι το άγνωστο γιατί δεν είναι γνωστό. Αν ήταν πάλι γνωστό, θα έχανε την υπόστασή του, την υπεροχή του σαν Αγνωστο..

Φοβάμαι τους χαρακτηρισμούς και δεν δίνω προσοχή στα λόγια. Αστους να λένε.

Φοβάμαι τι θα ακούσω και δεν αντιδρώ όταν το ακούσω..λές και πέρασε απο πάνω μου και ούτε που με άγγιξε.. Δεν είναι ότι το άκουσα και το έσβησα αφού το άφησα να με πονέσει, είναι ότι δεν το άκουσα ή το ξέχασα δια μιάς.

Φοβάμαι τα όρια των ανθρώπων, που είναι οι συντεταγμένες τους? Αν γίνει κάτι και τις ξεπεράσουν ποιά η αντίδραση?

Φοβάμαι τους ζοχάδες και τις απελπισμένες
Φοβάμαι αυτούς με τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και αυτούς που δεν τολμούν να απολαύσουν
Φοβάμαι τους πολιτικάντηδες, τους φτασμένους, τους επιτυχημένους
Φοβάμαι αυτούς που το παίζουν αυθεντίες, όλα τα κατακεραυνώνουν, ο κόσμος δεν είναι αρκετά καλός για την μεγαλοφυϊα τους.


Μα πιό πολύ φοβάμαι τους βολεμένους
γιατί
θα κάνουν τα πάντα
για να κρατήσουν
τη βολή τους ακόμη
κι αν αυτή σημαίνει
το ξε-βόλεμα όλου του κόσμου

Μικρότητες

Ποιοί άνθρωποι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ώς φίλοι ? Πραγματικοί φίλοι που στέκονται δίπλα μας ανά πάσα στιγμή.


Οχι εκείνοι που μας παίρνουν πότε-πότε τηλέφωνο για να δούν αν είμαστε καλά..Ο τόνος της φωνής τους αλλάζει σε θριαμβευτικό ενδιαφέρον αν ακούσουν ότι αρρωστήσαμε, πάθαμε κάτι, μας προέκυψε μιά δυσάρεστη αλλαγή..Τάχα μου προσφέρονται να βοηθήσουν, να συνοδέψουν στον γιατρό (ώστε να ακούσουν απο πρώτο χέρι περί τίνος πρόκειται), να μας πάνε κάπου για τον ίδιο λόγο, ή περιμένουν πλήρη εξιστόρηση των γεγονότων, του περιστατικού που θα δώσει νόημα στην ύπαρξή τους όταν το μεταδώσουν σε άλλους με την απαραίτητη δόση του αλατοπίπερου. Σαν τους έλληνες δημοσιοκάφρους των ΜΜΕ που χέζονται για ένα τάληρο αρκεί η είδηση να είναι πρώτο χέρι..


Οχι , οι φίλοι που μου αρέσουν είναι εκείνοι που μαθαίνουν για μας ότι είμαστε καλά και χαίρονται γι΄αυτό. Που έχουν όρεξη να μοιρασθούν μαζί μας τις ωραίες μας στιγμές, να γελάσουμε, να γλεντήσουμε, να αγκαλιαστούμε, να μεθύσουμε, να εκμυστηρευτούμε, να ακουμπήσουμε ο ένας στον ώμο του άλλου.. Κι αν προκύψει κάτι δυσάρεστο, οι σύντροφοί μας της χαράς θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τον πόνο με τον τρόπο τους..αυτόν της αληθινής φιλίας και όχι της σκανδαλοθηρίας.

Γιατί οι κακοί και οι άπονοι πρός τους άλλους άνθρωποι συσπειρώνονται πάντα εναντίον των λιγότερο κακών και των στοργικών συνανθρώπων τους? Λές και τους ενοχλούν όταν ταϊζουν τα αδέσποτα, χαϊδεύουν τα παιδάκια στους δρόμους, δίνουν και ελεημοσύνη αν έτσι αισθάνονται ότι πρέπει να κάνουν..

Συσπειρώνονται εναντίον τους και αρχίζουν να τους τιμωρούν έμμεσα ή άμεσα, τους φουσκώνουν τους λογαριασμούς, δηλητηριάζουν τα γατάκια και τα σκυλάκια, τους βρίζουν και μπροστά τους και πίσω απο την πλάτη τους...τους κάνουν κακκιούλες.. μόνο και μόνο για να τους πονέσουν, για να τους τσαντίσουν ώστε ή να ξεσπαθώσουν (να γίνει καυγάς και να τους διώξουν απο τη πολυκατοικία) ή να μαζευτούν, να μάθουν να μη δίνουν, να τα πετάνε στα σκουπίδια και οι (κωλό) γάτες δεν πά να ψοφίσουν.. και να γίνουν ίδιοι σαν κι αυτούς..άπονοι, άσπλαχνοι, σκληροί. Και μόνοι. Γιατί τελικά οι σκληροί άνθρωποι μένουν μόνοι.

Οχι δεν θα πάρω

Και τις μικρότητες κρατήστε τις για τον εαυτό σας.

Little somethings

I watched a film tonight about the life and work of singer Bob Darin. My parents had all of his records, they danced rock & roll, being madly in love, back in the 50's-60's.



I'll stick to these

- People hear what they see


- Memories are like moon beams. We do them what we want.


- and a song

Come and sing a simple song of freedom
Sing it like you've never sung before
Let it fill the air
Tell the people everywhere
We, the people here, don't want a war.

Hey, mr Blackman can you hear me
I don't want your diamonds or your game
I just want to be someone known to you as me
And I will bet my life you want the same.


Come and sing a simple song of freedom
Sing it like you’ve never sung before
Let it fill the air
Tell the people everywhere
We, the people here, don’t want a war.

Seven hundred million are ya list'nin’?
Most of what you read is made of lies
But, speakin’ one to one ain't it everybody's sun
To wake to in the mornin’ when we rise?
Come and sing a simple song of freedom
Sing it like you’ve never sung before
Let it fill the air
Tell the people everywhere
We, the people here, don’t want a war.

Brother Solzhenitsyn, are you busy?
if not, won't you drop this friend a line
Tell me if the man who is plowin' up your land
Come and sing a simple song of freedom

(repeat)



(Title of film: "Beyond the Sea")
http://www.bobbydarin.net/band2.html

Everyday is a beginning

Είναι στιγμές που μελετάω ...τις στιγμές. Οτι όλη μας η ζωή είναι φτιαγμένη απο στιγμές, που βιώσαμε, απολαύσαμε, χάσαμε, προσπεράσαμε..

Στιγμές έρωτα

Στιγμές πάθους

Στιγμές οδύνης

Στιγμές λάθους

Στιγμές γλυκές

Στιγμές πικρές

Στιγμές όλο δάκρυ

Στιγμές μές το γέλιο

Στιγμές γαλήνης

Στιγμές ευθύνης

Στιγμές

Μου αρέσει να ασχολούμαι με στιγμές..οχι ώρες, μέρες, μήνες, έτη..μόνο το τώρα, να πιάνω τη στιγμή.. και να την αφήνω να περάσει από μέσα μου σαν φύσημα νεραϊδόσκονης, απαλά ή και σαν ράπισμα του αέρα, ξαφνιασμένα..σαν βροντή μέσα στο καλοκαίρι που ξαφνικά όλα γίνονται μούσκεμα..απρόσμενες, αλλά και σαν σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή που διαλέγει εμένα σαν το θύμα του..ολέθριες.

Εγινα θύμα των στιγμών, με αλυσσόδεσαν στο ιστιοφόρο τους και σηκώσαν άγκυρα. Το ταξίδι θα διαρκέσει όσο και η ζωή μου, το πόσο μου είναι αδιάφορο εφόσον θα έχω εναλλαγή στιγμών..

Everyday is a beginning

Everyday I am new.