Ευθύνες και δεσμεύσεις. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο απο τα δύο.
Η ευθύνη της δέσμευσης που ζητάει απελευθέρωση ή
Η δέσμευση απο την απόρροια των ευθυνών που ζητάει λύτρωση.
Και επειδή δεν γίνεται να ζούμε ούτε χωρίς ευθύνες αλλά ούτε και χωρίς δεσμεύσεις και αφού έτσι κι αλλιώς θα τις φάμε στη μάπα και τις δύο, μήπως θα μπορούσα να ζητήσω την πιό light (που είναι και της μόδας) εκδοχή τους?
Αντε γιατί έχω φθάσει μέχρι τα όριά μου με τις δύο αυτές κυράτσες και βαρέθηκα.
7 σχόλια:
με προβληματισες...γιατι για τις μεν δεσμευσεις κατι γινεται απλα το κοβεις ,μαχαιρι και σε οποιους αρεσει αλλα με τις ευθυνες υπαρχει θεμα.
Οταν τις αναλαμβανεις τελειωσε ...πρεπει να φτασεις μεχρι τελους...αλλωστε η υπευθυνοτητα βρισκοται στο dna μας δεν κοβεται καλη μου!
Καλά ξεμπερδέματα! Τις περισσότερες φορές είμαστε υποχρεωμένοι να τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας...υπομονή!
:)
Καλό ερώτημα. Το κακό είναι ότι πρέπει να πας με μία απ' τις δύο. Γκρίζες ζώνες δεν υπάρχουν...
πίκρα
Κι εμένα με προβλημάτισες. Οι δεσμεύσεις είναι που μας βελτιώνουν όμως και η υποχρέωσή μας να σκεφτόμαστε.
Μούμπλε....λοιπόν, θα πάτε στο εγκεφαλικό Τμήμα #285, θα πάρετε δυό τύπους σφραγίδας, στη συνέχεια στον 3ο όροφο της συνείδησης, θα πληρώσετε το παράβολο, μετά θα πάτε στο δεύτερο στομαχικό διαμέρισμα για ένα light brunch, ακολουθεί μια βόλτα στο #857 εγκεφαλικό τμήμα για πρωτοκόλληση...et voila η light version!
Με άλλα λόγια λέω ότι βαρέθηκα που οι ευθύνες σαν τσιμεντόλιθοι να πέφτουν και να με πλακώνουν. Και η δέσμευση, ευθύνη είναι άπαξ και την αναλαμβάνεις.
Ούφ!
An lu αν είναι να τα κάνω αυτά για κάτι λάϊτ, να αρχίσω αμέσως τις τσιρίδες? ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑα!
Δείμο, δεν έχω πρόβλημα με τις δεσμέύσεις αλλα μόνο με εκείνες που μεταλάσσονται σε ευθύνες. Εχω φάει τόσες ευθύνες σε αυτή τη ζωή που δεν αντέχω άλλο, θέλω να την κοπανήσω πρός το οπουδήποτε. Και βέβαια δεν γίνεται ποτέ αυτό, το μόνο που υπάρχει είναι η μουρμούρα μου.
dr.uqbar, ουγκ! Προτιμάω τις γκρίζες ζώνες! Μία νερόσουπα παρακαλώ χωρίς δυνατές γεύσεις/συγκινήσεις.
sπιτόγατε. Ευχαριστώ για τις ευχές..αυτή την εποχή οι ευθύνες έχουν γίνει Εβερεστ..και που είμαι ακόμη.
avra, το πρόβλημά μου είναι ότι άλλοι μου σουτάρουν ευθύνες με τέτοιο τρόπο που δεν γίνεται να αρνηθώ. Ετσι τις αναλαμβάνω με αποτέλεσμα λίγο-λίγο να σκάω. ΚΑι όσο αντέξω.
Πάντως εγώ βρίσκω τις δικές μου ευκαιρίες απόδρασης. Με τις ξεναγήσεις (που γίνονται κάθε δύο-τρεις μήνες) πάνω που πάω να κουραστώ από μαθητές και γονείς φεύγω. Λίγες μέρες, πολλές εικόνες και νέες επαφές. Μέσα στις δεσμεύσεις, αλλά μοναδικές αποδράσεις. Και τώρα πια που κάνω και δύο δουλειές το έχω ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη.
Δημοσίευση σχολίου