Κυριακή, Απριλίου 15, 2007

Εμπιστοσύνη

Εμπιστεύεστε τους άλλους εύκολα? Εμπιστεύεστε τις συμβουλές των γονιών σας και των φίλων σας? Τους ξένους πρός εσάς τους εμπιστεύεστε?
Δεν εμπιστεύομαι εύκολα αλλά συγχρόνως εμπιστεύομαι. Τι εννοώ. Δεν θα άφηνα το τιμόνι της βάρκας της ζωής μου στα χέρια μιάς γυναίκας γιατί έμαθα απο παιδί να μην τις εμπιστεύομαι. Η μητέρα μου φρόντισε να μου τραβάει το χαλί κάτω απο τα πόδια μου όταν ήταν ψυχικά άρρωστη και να γέρνει στον ώμο μου συγνώμη ζητώντας όντας καλά. Και μετά τα ίδια. Το ξέρω ότι δεν έφταιγε, το κακό όμως έγινε.
Και μετά δεν ξέρω πώς, φαίνεται ότι τράβαγα πάντα το "κακό" είδος γυναίκας, εκείνες που δεν ήταν να τις εμπιστεύομαι, που απο τη μία κάνανε τις φίλες και απο την άλλη γελούσαν με την καρδιά τους όταν γλίστραγα-έπεφτα. Και τις ώρες της οδύνης - άφαντες.
Συνέχιζα να εμπιστεύομαι τα λάθος άτομα για χρόνια πολλά. Λές και δεν μάθαινα με τίποτα. Και μετά ήρθαν στο δρόμο μου οι γυναίκες εκτός συναγωνισμού. Που δεν μοιάζαν με τα κακά στοιχειά του παρελθόντος. Και η σούπα έδεσε. Ξέχασα τα παλιά, τις καταστροφές και αντεκλήσεις και ξανα-αφέθηκα.
Ετσι ξεκίνησαν οι φιλίες μου.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σας καταλαβαίνω απόλυτα κι ένοιωσα πως έπρεπε να σας το πω. Καλημέρα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ούτε εγώ εμπιστεύομαι κανέναν. Πρέπει να μου έχει αποδέιξει πολλές φορές ότι έχει δίκιο και να έχει φανεί η ικανότητά του για να κερδίσει τη δική μου εμπιστοσύνη. Και πάλι δεν θα είναι τυφλή. Σε κάθε περιπτωση το μότο μου είναι η φράση του Μαρξ "να αμφιβάλλεις για όλα".

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Δυστυχως σε αυτη τη ζωη,εχω μαθει να μην εμπιστευομαι ουτε το κωλο μου...

Ανώνυμος είπε...

Η εμπιστοσύνη είναι δύσκολο να κερδηθεί ενώ εύκολο να χαθεί. Απαιτεί συγκρατημένη αισιοδοξία αλλά και προσοχή . Όλα είναι ρίσκο τελικά!

Ανώνυμος είπε...

Κι εσύ Γκάντι? Χμ, εύκολα θύματα . :(

An-Lu είπε...

Τελικά μοιάζουμε σε πολλά... ;-)

Marina είπε...

Dείμο, εντάξ, ας αμφιβάλλουμε για όλα, όμως αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης απομονώνει. Πόσο ακόμη σε κουτάκια θα μπούμε? Εχω ψιλοβαρεθεί ξέρεις.

pρεζα ΤΒ, έτσι όπως έχουμε καταντήσει στο τέλος δεν θα εμπιστευόμαστε ούτε τα μάτια μας.

renata, τις περισσότερες φορές εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Αν αυτό δώσει πράσινο φώς, ανοίγομαι, αν όχι..απο το να προσποιούμε, φεύγω..
Αυτό για τον Γκάντι γιατί λές ότι ήταν θύμα? Μεγάλος ηγέτης που συνετέλεσε στην απελευθέρωση της χώρας του χωρίς πόλεμο.

an-lu, σε πολύ περισσότερα απ'όσα ελέχθησαν, είδες?

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σε κατανοώ, Μαρίνα μου. Αλλά πώς να εμπιστευτείς κάποιον όταν δεν έχει αποδέιξει ότι άξιος της εμπιστοσύνης μας; Μην ξεχνάς ότι έτσι την πάτησαν τόσοι και τόσοι και είδαν κακοποιημένα τα παιδιά τους από συγγενείς και άτομα εμπιστοσύνης.

AVRA είπε...

Στο παρελθον ηταν πολυ ευκολοτερο να εμπιστευτω καποιον , οσο περναει ο καιρος ομως γινομαι πιο επιφυλακτικη. Απο την μια ειναι καλο, προσεχεις για να εχεις ή να μην εχεις...:-)). Aπο την αλλη εχεις δικιο , αυτη η τακτικη οδηγει στην απομονωση, αλλα τι να κανεις ?

ralou είπε...

Δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, άντρες ή γυναίκες για συμβουλές.

Εμπιστεύομαι μόνο τον εαυτό μου και κανένα απολύτως άλλο.
Ετσι και στα καλά και στα κακά έχω τον καλό συμβουλάτορα ή τον φταίχτη στα χέρια μου για να τον ευχαριστήσω ή να του ρίξω ενα σκαμπίλι αντίστοιχα.

cindaki είπε...

Γενικά είμαι πάρα πολύ καχύποπτη με τους ανθρώπους. Αυτό νομίζω πως με έχει σώσει πολλές φορές. Με τις γυναίκες, χωρίς να ειμαι προκατειλλημένη, τα πάμε καλά, χωρίς όμως να ανοίγομαι πολύ. Μου έχουν τύχει και δύο περιπτώσεις φιλενάδων που τελικά ήταν λυκόφιλοι...

αθεόφοβος είπε...

Περιέγραψες πολύ καλά πως αποκτιέται η πείρα!

maria λεμονατη! είπε...

ουφ, τελος καλο ολα καλα μαρινακι. ανακουφιστηκα.