Μου αρέσει να στέλνω κάρτες όταν ταξιδεύω σε διάφορα μέρη, πάντα φροντίζω να αγοράζω αρκετές και να τις ταχυδρομώ σε φίλους όχι μόνο ανα τον κόσμο αλλά και απο την Αθήνα. Ω! Ναί, grand ψώνιο είμαι και μ' αρέσει. Θα μπορούσα να πάρω ένα τηλέφωνο, να στείλω sms, e-mail, να μιλήσουμε με msn, skype , ναί συμφωνώ, όλα τα χρησιμοποιώ πλήν όμως υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι σαν και εμένα που μας αρέσει η παραδοσιακή γραφή. Να διαλέγουμε το χαρτί αλληλογραφίας, το στυλό, το χρώμα του μελανιού ίσως, το εξώφυλλο της κάρτας μέσα στα οποία θα αποτυπώσουμε με τον καλό/κακό/ψυχρό/και ανάποδο γραφικό μας χαρακτήρα, λίγο απο το είναι μας. Εκεί τα λάθη δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει delete, χρειάζεται πρώτα να έρθει η σκέψη και μετά η αποτύπωση.
Επίσης μου αρέσει να λαμβάνω χειρόγραφα γράμματα ή κάρτες απο διάφορα μέρη του κόσμου. Απο φίλους μας που είχαν την τύχει να ταξιδέψουν, να μας θυμηθούν και να μας στείλουν μία καρτ ποστάλ, με δύο λόγια ώστε να χαρούμε και εμείς μαζί τους.
Μερικές φορές παλιά που είχα αναφέρει για αυτό μου το χόμπυ, είχα εισπράξει πολλές κοροϊδίες, πειράχτηκα γιατί με θεωρούσαν παλαβή οι συνομίληκοί μου, το βούλωσα και πέρα απο τους 10 φίλους που ανταλλάσουμε γραπτά τις σκέψεις μας, δεν τόλμησα να κάνω άλλους. Ούτε βέβαια ποτέ ανέφερα τη μανία που έχω με τα χαρτικά. Απο στυλό, πένες, μολύβια, γόμες, αυτοκόλλητα, παλιές χαλκομανίες που κολλάγαν όταν βρεχώντουσαν, χαρτιά περιτυλίγματος, κορδέλλες και βέβαια ποιότητες χαρτιών. Σε αυτό μου το ταξείδι στο κόσμο των χαρτικών δεν είμαι μόνη, έχω τον πεθερό που με συντροφεύει στις περιηγήσεις μου: έρχεται πότε-πότε (όταν αισθάνεται στενοχωρημένος) και χάνεται μέσα στη γραφική ύλη..γόμες για μολύβια Faber, γόμες για μηχανικά μολύβια, ολόσωμα μολύβια για ζωγραφική, ξύστρες παραδοσιακές ξύλινες, ή κάτι άλλες μεταλλικές που καρφωνόντουσαν πάνω στα θρανία, μελανοδοχεία παραδοσιακά, αμπούλες ή μελάνια κυρίως χρώματος βιολεττί, φακέλλους, διαφάνειες, ετικέττες..και όταν είναι να φύγει, παίρνει πάντα κάτι που να του αρέσει και είναι ευτυχισμένος.
Στη μπλογκόσφαιρα ανακάλυψα μία φίλη που της αρέσει η χειρόγραφη αλληλογραφία. Δεν ξεκινήσαμε έτσι, μου έστειλλε κάτι φανταστικά σαπουνάκια (πέρα απο τα γραφικά τρελλαίνομαι και για σαπούνια) απο τη χώρα που κατοικεί που συνοδευόντουσαν απο τις σκέψεις της γραμμένες στο χέρι. Ετσι της έγραψα και εγώ και μετά απο τόσα χρόνια κέρδισα άλλη μία φίλη λάτρη του χειρόγραφου λόγου.
Καλή είναι η τεχνολογία δεν λέω, αλλά το να γράφουμε αφήνουμε και ένα μέρος της ψυχής μας. Στο τελευταίο της γράμμα είχε μέσα αυτό το όμορφο βραχιολάκι για "να μη με πιάσει ο Μάρτης". Ευχαριστώ θερμά.
7 σχόλια:
Πολύ χαίρομαι που βλέπω οτι υπάρχουν και άλλοι σαν εμάς!!
Καλό βράδυ!!
μέχρι πολύ πρόσφατα, το έκανα κι εγώ αυτό με τις καρτ-ποσταλ...όσο για τα χαρτικά....μεγάλη μανία μου!
ΥΓ Είσαι σίγουρη πως δεν είσαι Ζυγός ;-)
et tu (Brutus)Tassoula? Να δείς που στο τέλος θα αλληλογραφούμε παράλληλα ΚΑΙ με τα μπλόγκς..Οι άντρες του σπιτιού σου θα βγούν σε απεργία διαμαρτυρίας :-)
An-Lu, χαίρομαι που κάποιοι άλλοι έχουν μανία με τα χαρτικά, πέρα απο τον πεθερό (ζώδιο Ιχθυείς) και εμένα (Κριάρι μπασταρδέ με Ταύρο).
H karta einai pio amesi. Kala kaneis.
Se perimenw gia sxolia kai apo sto diko mou..
filia!
:)Εχω την ίδια μανία με τα χαρτικά, σε σημείο που στα βιβλιοπωλεία, χαρτοπωλεία κλπ, μπορώ να φάω ώρες! Πράγματι στο χαρτί υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα, από τον γραφικό χαρακτήρα, κατανοείς τον άλλο πιο πολύ, τον γνωρίζεις καλύτερα. Ασε που τίποτα δεν αντικαθιστά την αγωνία μπροστά σε έναν κλειστό φάκελο! Φιλιά πολλά!
Και νόμιζα ότι ήταν "παλιομοδίτικο" και τό 'κριβα :)) Νά'ξερες πόσο μου λείπει... η αγωνία του πότε θα φέρει κάτι ο ταχυδρόμος, η χαρά όταν το παίρνεις στα χέρια σου, οι σκέψεις τι να γράψεις στο όμορφο επιστολόχαρτο ... Τώρα πια μόνο λογαριασμούς βρίσκω στο γραμματοκιβώτιο. Νά σαι καλά που μου τα θύμισες.
Μια χαρά το βρίσκω το χόμπι σου!! Τι καλύτερο από τα χειρόγραφα;
Εγώ πάντως κατά καιρούς βάζω τον τρελοτουρίστα μου και μου γράφει σε κάρτα τα μηνυματάκια που μου στέλνει! Να τα έχω με τα γραμματάκια του!!!
CrazyTourist2
Δημοσίευση σχολίου