Ψάχνουμε τον εαυτό μας για χρόνια και χρόνια..πάντα μας αφοπλίζει ή μας τη δίνει. Ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι απο τις αντιδράσεις του και πάντα τον σκαλίζουμε.
Απειρα βιβλία έχουν γραφτεί για να μας βοηθάνε και το μόνο που κάνουν είναι να μας ρίχνουν βαθύτερα μέσα στα σκατά. Ακρη δεν βρίσκουμε και το ψάξιμο γίνεται μανία που μας καταδιώκει.
Ψάξε-ψάξε, τελικά πιάνεις πάτο. Ο πάτος τίποτα δεν έχει να δώσει, πέρα απο αυτό που είναι. Ενα τίποτα.
Οποιος μπορεί κολυμπάει ή βγαίνει στην επιφάνεια και φεύγει ΑΦΟΥ προηγουμένως σφραγίσει το πηγάδι του ψαξίματος, αντε να βάλει μιά μεγάλη κοτρώνα απο πάνω.
Ολως τυχαίως μόλις σταματήσεις να ψάχνεσαι, είσαι ελεύθερος.
........................................................................................................................
Ο πίνακας είναι του Salvadore Dali
2 σχόλια:
συγχώρεσέ με που θα διαφωνήσω στην πρώτη μου επίσκεψη, αλλά δες το και από την δική μου πλευρά....
ο "πατος" είναι ανεκτίμητης αξίας...
μόνο αν καταφέρεις και τον πετύχεις και κυλιστείς και καλά καλά και ανακατευτείς με το περιεχόμενό του (μη βιάζεσαι να αηδιάσεις-σκέψου μόνο τον πάτο/βυθό της θάλασσας πόσους θησαυρούς κρύβει για παράδειγμα) τότε βρίσκεις λόγο/δύναμη/αφορμή/γνώση να αναδυθείς στους ολόλευκους αφρούς...
ή έστω καταφέρνεις να πιάσεις το κουβαράκι της ύπαρξής σου από την πρώτη - πρώτη του ακρούλα...
καλώς σου ήρθα :)
Βρίσκουμε τα θετικά και δουλεύουμε πάνω στα αρνητικά γνωρίσματα που έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει ο καθένας, θέλει τόλμη, θάρρος και πόνο ψυχής, πάντα όμως βγαίνουμε λίγο καλύτεροι απο κάθε αναδίφηση !!!
Δημοσίευση σχολίου