Στρώνουμε τη ζωή μας με όποιο τρόπο μπορεί και ξέρει ο καθενας μας, παίρνοντας συχνά ανθρώπους και καταστάσεις για σίγουρες. Επικοινωνούμε λεκτικά με τον δείνα και τον τάδε, ειδικά αν αυτά τα άτομα έχουν μαζί μας μία επαγγελματική σχέση. Και πως έρχεται κατά καιρούς η ζωή και τα άτομα αυτά ΠΑΦ ξαφνικά χάνονται απο τη ζωή μας, αναπάντεχα σαν να τους πήρε ο άνεμος.
Ηξερα μία κομμώτρια για αρκετά χρόνια, μία χαρούμενη κοπελλίτσα γύρω στα 27, με κέφι για ζωή. Χάθηκε. Τη μιά μέρα είχαμε ραντεβού και μετά..δεν υπήρχε πουθενά. Το κινητό της δεν λειτουργούσε και ολόκληρη η οικογένειά της δεν απαντούσε στα τηλέφωνα. Λές και τους κατάπιε η Γής.
Είχαμε για χρόνια έναν ηλεκτρολόγο, πολύ καλό παιδί ερχόταν και μας έφτιαχνε πράγματα. Αφαντος. Δεν υπάρχει πουθενά, στην εταιρεία που δούλευε έφυγε για άδεια και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Χάθηκε.
Αντίστοιχα πέθανε πέρυσι ο σύζυγος (οδοντοτεχνίτης) μιάς γνωστής μου, τον χτύπησε αυτοκίνητο στην Εθν. Οδο. Πέθανε ακαριαία Η οικογένειά του το έμαθε, οι πελάτες τους όμως φαντάζομαι πώς όχι. Θα περίμεναν τις παραγγελίες να εμφανισθούν για πολύ καιρό.
Δεν είναι δυνατόν όμως όλοι να πεθαίνουν..κάποια άλλη εξήγηση πρέπει να υπάρχει
3 σχόλια:
και μετα απο καιρο απουσιας, διαβαζοντας σε, ειναι φοβιστικο οτι κ ακομα μεταθανατον, ορισμενοι απο μας θα εχουν ακομη "ψηφιακη ζωη"...
γενικα αυτο που περιγραφεις ειναι η καθημερινοτητα μας- και των γυρω μας. Σημερα εδω, αυριο ΠΑΦ...
η "ψηφιακή" ζωή μετά θάνατον είναι όντως μακάβρια. Συνέβη με φίλο μου που έφυγε έτσι ξαφνικά και για μήνες έπεφτα πάνω στο προφίλ του στο facebook...
Ξέχασες να βάλεις τον γκόμενο που μια μέρα έχεις και ξαφνικά ΠΑΦ, χάνεται..
(Το χω κάνει..) :p (ναι μη σε πιάσουν οι απαλεψιές, ήξερα τι έκανα.. :D)
Δημοσίευση σχολίου