Αύγουστος

Μήνας καλοκαιρινός όπου ο λίβας και η ζεστή, μπλέ, ελληνική θάλασσα πηγαίνουν αγκαλιά. Για κάποιους, όχι για μένα. Ποτέ ως τώρα για μένα. Ποτέ δεν έχω περάσει καλά τον Αύγουστο. Απο καταβολής του δικού μου κόσμου.

Η θα ήμουνα παγιδευμένη στην Αθήνα, ή θα πήγαινα σαν πακέτο (δεν έχω που να αφήσω τη μικρή, να έρθει μαζί σας) σε συγγενείς που η ζωή τους το μήνα αυτό να ήταν βαρετήήήήή, κι αν πήγαινα κάπου με δική μου παρέα επέστρεφα κακήν κακώς απο κάποιο ατύχημα.  Ακόμη και τώρα που πάω "διακοπές" τον Αύγουστο, όσες φορές δλδ κάνω αυτό το ατόπημα και επιλέγω Αύγουστο, είναι άθλιες απο τη πρώτη μέρα.  Η θάλασσα θα είναι απο πολύ ζεστή-βρώμικη, οι παραλίες γεμάτες με κόσμο που βρωμάει καρύδα, ουρλιάζουν μωρά, ο ένας δίπλα στον άλλον και η θάλασσα γεμάτη κηλίδες  και σκουπίδια. Ολοι οι νεοέλληνες κοπαδιαστά θα πάνε στις καλύτερες παραλίες, στα καλύτερα κλάμπς, θα μεθύσουν στουπί, θα ξερνάνε στην αυλή μας. Δεν υπάρχει ησυχία και απόλαυση. Οχι, ο θαλασσινος Αύγουστος δεν μ' αρέσει στην Ελλάδα.

Αντίθετα, άλλους μήνες καλοκαιρινούς, φθινοπωρινους, ανοιξιάτικους και χειμερινούς είμαι μία χαρά. Να πάω στις παραλίες, στα βουνά, σε εκδρομές και περιηγήσεις.

Ο Αύγουστος με καταθλίβει, είναι σαν μία άβυσσος φρικτών αναμνήσεων. Που δεν αντικαθίστανται με γλυκές γιατί όσες φορές προσπάθησα να τις αντικαταστήσω βρήκα χειρότερα το μπελά μου.

Δυστυχώς είναι Αύγουστος και είμαι εκτός Αθηνών "σε διακοπές". Ηδη είναι απαίσιες, και έχουν περάσει μόνο 3 μέρες..