Τετάρτη, Απριλίου 05, 2006

Οτι μένει

Μου είναι δύσκολο να γράφω για γεγονότα της καθημερινής μου ζωής, όπως παλιά άλλοι γράφανε ημερολόγιο, "σήμερα σηκώθηκα νωρίς, έφαγα αυτά, πήγα σχολείο, με σήκωσε ο δάσκαλος κλπ".

Τα γεγονότα της ζωής μου γίνονται και περνάνε απο μέσα μου, αλλά τα περισσότερα δεν μένουν για πολύ, σαν πουλάκια χάνονται μέσα στη λήθη, μένουν τόσο όσο να προσφέρουν ενα αίσθημα, είτε είναι αυτό της χαράς, της έκπληξης, της απορίας..και μετά χάνονται σαν σημαδάκια μέσα στα σύννεφα.

Μόνο για αυτά που μένουν γράφω.

Για τα άλλα τα μικρά σπουργιτάκια, γλαρόνια, καρδερίνες, κάθε μέρα, απλά τα ζώ.

(η φωτογραφία είναι του Matisse "Ice Skaters")

12 σχόλια:

Depsorama είπε...

Από τις μεγαλύτερες αλήθειες (όσο κλισέ και αν ακούγεται) που μου έχουν πει:

Ζωή είναι ότι συμβαίνει όσο κάθεσαι και ψάχνεις το νόημα της ζωής!

Ανώνυμος είπε...

Σωστα....Αυτα που μενουν ειναι. Και ειναι α λιγοτερα!

nyctolouloudo είπε...

αυτά τα ''μικρά'' και ''ασήμαντα'' πραγματάκια είναι τόσο σημαντικά και σοβαρά.

Marina είπε...

Γειά σας, αυτά τα μικρούτσικα πουλάκια είναι που σημαδεύουν τη ζωή μου..απαλά σχεδόν απαρατήρητα..

NetKerveros είπε...

Θυμάμαι που με είχανε βάλει να γράψω έκθεση «πως πέρασα το σαββατοκύριακό μου» Σκέτη τραγωδία ήτανε. Ξύπνησα ... έφαγα ... ήπια ... κοιμήθηκα!

Markos είπε...

Πώς να αξιολογήσεις όμως τις στιγμές;

Xνούδι είπε...

καλημερες χνουδενιες καλη μου. σε φιλω.

τσιου. :-)

Juanita La Quejica είπε...

Καλό Σαββατοκύριακο! Έστω και με την άμμο από την Σαχάρα να ταλαιπωρεί τα ρουθούνια μας...

Marina είπε...

Netkervere, η κλασσική έκθεση βασανιστήριο του Δημοτικού. Εμένα μου άρεσε να γράφω 3 λέξεις (δεν έκανα τίποτα) και να παίρνω ένα κουλούρι, μία επίπληξη και ένα γράμμα΄προς τη μαμά μου (το οποίο πέταγα καθ' οδόν για το σπίτι).

Marko, δεν τις αξιολογώ. Οσες πιάσω, απλά τις ζώ. Αντίστοιχα όσες δεν πιάσω, τις ξεχνώ.

Morgana, ποιός είναι ο Μήτσος που κρυφογράφει αντ΄εμού? Ξέρεις κάτι που δεν ξέρω κυρα-μάγισσα?

χνούδι, σε ευχαριστώ γλυκιά μου, καλά να περνάς

Juanita, άμμος απο Σαχάρα? Ποιά άμμος? Μήπως μάζεψες εσύ όλη την άμμο, γιατί εδώ δεν φάνηκε..ακόμη.

αερικο είπε...

Οι περισσοτερες στιγμες μας φευγουν απαρατηρητες γιατι η ζωη μας κυνηγα, κι εμεις τρεχουμε να προλαβουμε να κανουμε τα ιδια και τα ιδια καθε μερα..
Καλησπερα σας

Ανώνυμος είπε...

xaireto neous anagnostes efprosdektous
efxaristo paidia

www.nonprivatelife.blogspot.com

Marina είπε...

αερικό, ποιός κυνηγάει ποιόν. Δεν κάνουμε όμως τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα. Θέλω να ελπίζω.