Γατοφοβίδου Νο. 2

Είμαι πάρα πολύ θυμωμένη και συγχρόνως πολύ στενοχωρημένη. Πρίν φύγω για το Πάσχα άφησα τα γατάκια μέσα σε φωλιά στο μπαλκόνι μου μαζί με την μητέρα τους, με άπειρη ξηρή τροφή, νερό από βρύση που έσταζε, μιά χαρά.
Οταν γύρισα, το φαγητό ήταν μισοφαγωμένο, και η μητέρα των γατιών άφαντη. Πρόσβαση στο μπαλκόνι δεν υπάρχει για άνθρωπο ή σκύλο παρά μόνο για άλλη γάτα, γιατί ακουμπάνε πάνω στο κάγκελο τα κλαδιά ενός δένδρου. Γάτες πηγαινοέρχονται αλλά όχι και σκύλοι. Αρα ήταν τα μωρά σε ασφάλεια. Η μάνα τους όμως άφαντη. Τι στην ευχή έπαθε?
Σήμερα το πρωϊ, τα κατάφερα και φάγανε λίγο, τώρα τα ξανατάϊσα, και θα συνεχίσω κάθε 1 ώρα απο λίγο, ίσως ανακάμψουν..
Φοβάμαι για αυτά, γιατί ποτέ ως τώρα δεν φρόντισα τόσο ηλικιακά μικρά γατάκια.. Νοιώθω ότι είμαι ανάξια να φροντίσω ένα βρέφος..ώστε να μην πεθάνει..

Φοβάμαι μήπως πεθάνουν γιατί κατά κάποιο τρόπο αισθάνομαι υπεύθυνη για την ύπαρξή τους, η μάνα τους, το μπαλκόνι μου διάλεξε να γεννήσει, ολόκληρο κήπο είχε όμως όχι..
Απλά, μου τα άφησε, έκατσε μαζί τους 2,5 εβδομάδες και χάθηκε.

Δεν μπορώ να δεχθώ την πιθανότητα να μην επιβιώσουν παρόλλο που ο κτηνίατρος ήταν σαφής. Σε αυτήν την ηλικία, δύσκολο..

Με πιάνει απελπισία που μερικές ψυχές ίσως να πεθάνουν στα χέρια μου, στα δικά μου χέρια που δεν έχουν σκοτώσει ποτέ τίποτα.
Και όλα αυτά γιατί κάποιοι συμπολίτες μας είναι ανεύθυνοι, ανεύθυνα παίρνουν τα ζώα, ανεύθυνα τα εγκαταλείπουν, ανεύθυνα θυμώνουν όταν πολλαπλασιάζονται και υπεύθυνα τα σκοτώνουν με φόλες ή με αδιαφορία.