Εργασιακή ζήλια-κλίκα, ψώρα

Ζήλια στον εργασιακό χώρο. Μεταξύ των εργαζομένων. Που ξεκινάει απο τους Διευθυντές μέχρι τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Δεν ζηλεύει ο τροχός τον Διευθυντή (τι να ζηλέψει? δεν τίθεται θέμα εκεί), οι τροχοί τρώγονται μεταξύ τους, το ίδιο και οι Δ/ντές θα φάει ο ένας το μάτι του άλλου. Και αυτό δεν είναι ανταγωνιστικότητα, ζήλια ψώρα είναι

Ηρθε χθές μιά φίλη και τα λέγαμε. Εξαλλη ήταν απο την εργασιακή ζήλια. Θυμήθηκα τα δικά μου τότε που δούλευα σε μεγάλη πολυεθνική.

Οι εργαζόμενοι κάτω απο τον ίδιο φορέα αλληλο κυττάγονται, όλοι πρέπει να μυρίζουν το ίδιο, να έχουν τις ίδιες δυνατότητες, να γλείφουν με το ίδιο μάκρος γλώσσας, να χαμογελούν γλυκά, να παίρνουν τις ίδιες πίπες, να κλάνουν συγχρονισμένα.

Ετσι γεννιέται η κλίκα με συντονιστή τον βασιλιά ή την βασίλισσα της σφηκοφωλιάς, του τμήματος, την όποια.

Στις εταιρείες οι δ/ντές γουσταρουνε πολύ τις κλίκες. Γιατί είναι εύκολα διαχειριζόμενες ομάδες. Ετσι ξέρουν τι καπνό φουμάρουν οι εργαζόμενοι. Ελέγχοντας τον εργασιακό Νονό, τους έχουν όλους στο χέρι. Οι νονοί πάντα είναι εξαγοράσιμοι, τα βρακιά τους μονίμως κατεβασμένα τάχουν..και αν τα βρούν σκούρα συνδαυλίζουν απεργίες και κακκίες.. Τα μάθαμε αυτά πιά, τσίκλα έχουν γίνει.

Οι ζήλιες ξεκινάνε απο όσους δεν θέλουν να μπαίνουν σε κλίκες. Υπάρχουν πολλοί. "Δεν θέλω ρε πούστη, να ανήκω, να βλέπω κάθε μέρα τη φάτσα σου να μου κάνει μάθημα, αει και γαμ.." .

Συναγερμός. Αν αυξηθεί ο αριθμός των "ελεύθερων σκοπευτών", αυτών που δεν ανήκουν όχι μόνο γιατί δεν θέλουν αλλά γιατί υπάρχουν κάποιες εργασιακές συνθήκες που δεν τους επιτρέπουν να ανήκουν, οι κλίκες την πατάνε. Ασχημα. Φαίνεται πόσο είναι υποτυπώδεις οι υπηρεσίες που προσφέρουν, φαίνεται το επίπεδο. Κάποια άτομα αναλαμβάνουν να προσεγγίσουν τους "ελεύθερους σκοπευτές, " μήπως τους φέρουνε με τα νερά τους, μήπως ενταχθούν ή ακόμη καλύτερα μήπως πάρουν τη θέση του Νονού και ο παλιός πάει στα σκουπίδια. Αν πετύχουν..ΟΚ, αν όχι αρχίζει η ζήλια.

Και οι εργασιακές κακκίες.

Α-Π-Ε-Ι-Ρ-Ε-Σ έχει να διηγηθεί ο καθένας μας που του έχουν κάνει παλιοί συνάδελφοι, νέοι συνάδελφοι, δ/ντές, προϊστάμενοι κλπ.

Τα ίδια γίνονται και στο Διευθυντικό επίπεδο, όχι άμεσα κλίκες, τις λένε γνωριμίες..όπου οι "γνωστοί" προωθούν δουλειές στους φίλους τους. Για να μην μιλήσω το τι γίνεται σε δημόσιες θέσεις, υπουργεία κλπ.

Η φίλη μου έχει πρόβλημα. Την σκάσανε οι κλίκες και θέλει να φύγει. Αν όμως δώσει παραίτηση θα χάσει την αποζημίωσή της γιατί σύμφωνα με τον νόμο δεν τη δικαιούται. Και έχει δουλέψει στην εταιρεία αυτή 12 χρόνια. Μερικές εταιρείες δίνουν αποζημίωση στους αναχωρίσαντες, αυτές όμως είναι προηγμένες, η φιλενάδα μου δεν το βλέπω να παίρνει μία, γιατί έτσι θέλουνε οι κλίκες.

Και αυτό είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ.