Κάτι κολλήματα είναι που έχω με το τιμόνι, κατάλοιπα άλλων εποχών. Ενώ οδηγώ κάποια χρόνια..εν τούτοις ποτέ δεν είμαι στο στοιχείο μου, οδηγώ γιατί πρέπει, για να κάνω κάτι δουλειές, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Γενικά το οδήγημα δεν με ενθουσιάζει. Το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο για να με εξυπηρετεί, όχι να μου δίνει αυτοπεποίθηση (έχω αρκετή). Αμα μπορώ, παρατάω το αυτοκίνητο και παίρνω τα ΜΜΜ.
Το πρόβλημά μου είναι ότι φοβάμαι να πηγαίνω με το δικό μου αυτοκίνητο σε περιοχές που δεν τις ξέρω. Φοβάμαι δλδ να οδηγήσω σε μέρη που δεν έχω ξαναοδηγήσει. Γιατί όσες φορές πήγα σε άγνωστες περιοχές χάθηκα ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ και έκανα ώρες ώσπου να βρώ μία κεντρική λεωφόρο για να φύγω.
Παράδειγμα, α) ένα κάλεσμα στο Κερατσίνι. Ενώ είχα οδηγίες πώς να πάω, δεν είχα πώς να γυρίσω γιατί στραβά υπέθεσα ότι θα γυρίσω απο τον ίδιο δρόμο. Αμ δε! Βρέθηκα αλλού για αλλού μέχρι τα γαριδάδικα πήγα, και κάπου στη Σχολή Δοκίμων προσανατολίστηκα για να βγώ απο τον Πειραιά και να πάω σπίτι μου.
β) Εμπλεξα τότε με τα Ολυμπιακά έργα στο Μοσχάτο, έπεσα σε κάτι μονόδρομους και μετά από 2 ώρες έφτασα στην περιοχή του πρώην Ιπποδρόμου..
γ) Πηγαίνοντας στο ΙΚΑ Καλλιθέας και ψάχνοντας για να παρκάρω..(χά, χα) με χτύπησε ένας ηλίθιος που ερχόταν ανάποδα σε μονόδρομο και έπαθα σόκ.
Αποτέλεσμα
Οποτε είναι να πάω σε άγνωρη περιοχή ...κολλάω στην τουαλέττα.
Ομηρικό χέσιμο.
Που δεν περιορίζεται στην δικιά μου τουαλέττα, σβάρνα παίρνω τις όποιες βρώ, σε βενζινάδικα, καφετέριες, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων (πολύ καθαρές οι τουαλέττες εκεί), σπίτια γνωστών μου και άπαξ και είναι νύχτα, πάω σε μάντρες, πίσω απο τα σταθμευμένα αυτοκίνητα (δεν είναι πάντα οι σκυλοκουράδες απο σκύλους..), πίσω απο τα δένδρα..
Σήμερα έχω να οδηγήσω από Γλυφάδα στα Λιόσσια.
Δεν έχω φάει ή πιεί τίποτα απο το πρωϊ, εν τούτοις.. Ε-ε-Ερχονται..
Ηδη πήγα 2 φορές μέσα στο τελευταίο μισάωρο..
