Απίστευτη κούραση και ανησυχία. Μακάρι ο Θεός να μου έδινε την ηρεμία να δέχομαι όσα αλλάζουν. Να μη λυπάμε για τις αλλαγές και να μην θλίβομαι. Αλλαγές πρός το χειρότερο. Αλλά πως ορίζεται "το χειρότερο"? One man's meat is another man's poison. Δεν θα το κάνουμε εδώ υπαρξιακή φιλοσοφική συζήτηση, για το δικό μου κρέας ενδιαφέρομαι.
Πάντα μου λέγανε οι άλλοι ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ ιδιαίτερα οι άντρες. Εχουν άδικο. Αλλάζουν όταν θέλουν. Οταν το βάλουν πείσμα να αλλάξουν. Με ή χωρίς πυξίδα. Ετσι έρχονται τα πάνω-κάτω.
Μιλάω. Αλλες φορές όχι. Μιά εποχή δεν μίλαγα καθόλου, δεν μπορεί λέω θα καταλάβει. Οτι εδώ διαπράττονται εγκλήματα ζωής.
Μπάαα!
Καταλαβαίνουμε ότι μας συμφέρει. Τα άλλα στον κουβά. Στον κουβά του κουφού, δεν είδε και κυρίως δεν ακούει.
Μετά άρχισα να μιλάω, να αντιστέκομαι, να φωνάζω. Δεν μπορεί λέω με το διάλογο θα δούμε τι γίνεται. Μπάααα!
Μα δεν υπάρχει συνείδηση? Βεβαίως και υπάρχει. Μόνο που κοιμάται και ξυπνάει όταν το εγερτήριο έχει παρέλθει πρός πολλού. Και μετά σου ζητώ συγνώμη, γονυπετής συγχώρεσέ με.
Ομως οι λέξεις σφάζουν. Εμένα. Ετσι εξηγείται η ύπαρξή μου στη μπλογκόσφαιρα.
Εδώ τουλάχιστον είμαι αποδεκτή. Σε εσάς, σε εμένα.
(Ο πίνακας είναι του Man Rae)
7 σχόλια:
Καλό μήνα κούκλα μου....
...πολλούς προβληματισμούς βλέπω...
...όντως ο άνθρωπος αλλάζει μόνο αν το αποφασίσει ο ίδιος...
Σε φιλώ ;-)
Καλο μηνα με περισσοτερο χαμογελο και λιγοτερους προβληματισμους!!!
Καλό μήνα, κουκλίτσα. Είσαι αποδεκτή και σωστά το καταλαβαίνεις. Ωστόσο, όλοι αλλάζουν. Όταν θέλουμε αλλάζουμε, όταν ίσως είναια αργά. Πιστεύω ότι πρέπει να δεχόμαστε όπως είναι τα πράγματα, αλλιώς τον/την εγκαταλείπουμε και προχωράμε. Το λέω ψυχρά, γιατι τελικά ψυχρά είναι τα αισθήματά μας.
..ΕΔΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΤΟΝ ΚΟΥΦΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ,,
SEVAROSE
Οι λέξεις σφάζουν και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Έτσι είναι.
Γιαυτό μαθαίνουμε να παίζουμε μαζί τους. Εκμαθηση οπλικών συστημάτων είναι...
Ολοι αλλάζουμε, κάποιες φορές και χωρίς να το προσπαθήσουμε ή να το καταλάβουμε. Οπως και μπορεί να μας ενοχλήσει η αλλαγή του άλλου που κάποια στιγμή την είχαμε ευχηθεί. Απλά ήρθε όταν εμείς είχαμε αλλάξει και την είχαμε αφήσει πίσω μας. Γιατί αλλάξαμε επειδή αυτός δεν άλλαζε. Μοιάζει ασυνάρτητο και περίεργο? Είναι, όπως οι περισσότερες αλλαγές , για κάποιους.Μαρίνα μου, νομίζω ότι αρκεί να είσαι αποδεκτή σε σένα καμιά φορά, είναι φορές που χάνουμε ακόμα κι αυτό.
Οι λέξεις δεν σφάζουν! Ούτε οι άνθρωποι - συνήθως... Υπάρχουν καλές και κακές στιγμές. Έτσι πρέπει να τα βλέπουμε όλα. Απομονωμένα και στην μικρή καθημερινή τους κλίμακα. Μετά, θα τα ξαναδούμε από άλλη οπτική και θα τα εντάξουμε στο σύνολο, σαν ένα μικρό κομμάτι. Όχι το α και το ω. Γιατί δεν είναι - συνήθως...
Δημοσίευση σχολίου