Δίλημμα
Οι ΥΠΕΡΣΠΙΣΤΕΣ άπειροι, όλως τυχαίως όλοι βρεθήκαμε με μία άποψη υπό μάλης. Στην ευθανασία λέμε ναί εφόσον γίνεται με την άδεια του ετοιμοθάνατου, ή σαν πράξη ευσπλαχνίας. Συμφωνώ. Ομως υπάρχει και ο αντίλογος για να ταρακουνάει λίγο τα θεμέλια της ασφάλειας μας.
Αντίλογος: Αν η μάνα σου, σου ζητήσει να βγάλεις το σωληνάκι και να την αποσυνδέσεις γιατί βαρέθηκε να ζεί σωληνωμένη, να την απαλλάξεις απο έναν βίο αβίωτο, τι θα κάνεις μεγάλε υπερασπιστή των λέξεων? Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα καυτά κάρβουνα.
Οι ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΣ της ευθανασίας επίσης άπειροι, όλως τυχαίως όλοι βρεθήκανε να υπερασπίζονται τη ζωή των άλλων. Απαράδεκτο να παίρνεις μία ζωή, μία ψυχή, ποιός νομίζεις ότι είσαι, ο Θεριστής; Μη βιάζεσε φίλε/η να κατηγορήσεις ρίχνοντας τον πρώτο λίθο γιατί υπάρχει και ο αντίλογος.
Αντίλογος :Βίασε κάποιος ένα 12 χρονο κορίτσι που όμως παρόλλα τα τραύματά του έμεινε έγκυος. Η πολιτεία προτείνει έκτρωση. Το 12χρονο είναι η κόρη σου.
Κάποιος σου πέταξε μία έγκυο σκύλα στον κήπο σου η οποία γέννησε 10 κουτάβια. Δεν μπορείς να τα κρατήσεις γιατί ήδη έχεις 5 σκυλιά και μία 12κάδα γάτες. Θα καλέσεις τον κτηνίατρο για ευθανασία? Η μήπως όχι για το πρώτο, αφήνοντας το παιδί σου εσαει με μία μομφή και ναί για το δεύτερο γιατί τα ζώα δεν έχουν ψυχή ενώ το έμβρυο έχει?
..............................................
Είμαι πολύ χάλια σήμερα. Αναγκάστηκα και έκανα ευθανασία σε 9 νεογέννητα κουταβια γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Την άλλη εβδομάδα ελπίζω να καταφέρω να στειρώσω και τη μάνα τους. Παρόλλο που δεν πιστεύω στην ευθανασία, το έκανα.
Αντίστοιχα, όταν η μητέρα μου μου ζήτησε να ορκιστώ ότι θα φροντίσω για την ευθανασία της σε περιπτωση που ασθενήσει ανίατα, το ορκίστηκα. Και πάτησα τον όρκο μου.
Αργά ή γρήγορα τα ίδια τα πιστεύω μας έρχονται και μας αστράφτουν το ηχηρώτερο χαστούκι.
..............................
Ο πίνακας είναι του Ed. Munch "The Scream"
14 σχόλια:
Δύσκολο το θέμα σου φιλενάδα, δεν ξέρω αν ήμουν στην θέση σου τι θα έκανα. Μια φορά θυμάμαι έπαιζα με ένα κουταβάκι στο δρόμο πολύ μικρούλι, αδέσποτο... σε κάποια φάση μου φεύγει απο τα χέρια και τρέχει στο δρόμο, πέρασε μια νταλίκα και το έκανε κιμά... ακόμη έχω τύψεις για τη ζωούλα του... είχα ρίξει απίστευτο κλάμα τότε...
Δύσκολα πράγματα αυτά. Η λογική, όμως, και πάλι λέει ότι αν αγαπάς έναν άνθρωπο πρέπει να σέβεσαι τις επιθυμίες του και να κάνεις ό,τι μπορείς για να μην υποφέρει. Αλλά κι εγώ θεωρητικά μιλάω και δε μπορώ να ξέρω αν βρεθώ στην ίδια θέση.
Κρίμα και για τα σκυλάκια. Αλλά, κάνοντας μια σκέψη λίγο πιο κυνική θα έλεγα ότι σε ένα κόσμο που εκατομύρια παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες, είναι πολυτέλεια εμείς στον ανεπτυγμένο κόσμο(τρομάρα μας) να στεναχωριόμαστε για σκυλάκια...
Δυστυχώς πρέπει να είμαστε έτοιμοι ανα πάσα ώρα και στιγμή να πάρουμε τέτοιες αποφάσεις. Ναι, η ευθανασία είναι κάτι το άσχημο από ηθικής και συναισθηματικής απόψεως, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.
Και ένα από τα γατιά μου που ήταν 14 ετών ήταν άρρωστο και αναγκαστήκαμε να του κάνουμε ευθανασία. Στεναχωρέθηκα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Δεν μπορώ να βλέπω ένα ζωντανό να ταλαιπωρείται άδικα.
η ευθανασία είναι ένα θέμα τόσο πολύπλοκο που δνε ξέρω αν θα βρεθεί ποτέ κάποια "λύση", κάποια χρυσή τομή.
τουλάχιστον ξέρεις ότι ι πορθέσεις σου ήταν οι καλύτερες.
Ό,τι και να λέμε έξω απ' το χορό, όλα αλλάζουν όταν χρειαστεί να χορέψουμε !
Είναι πακέτο κατάσταση. Εγώ τα έχω πολύ ξεκάθαρα με τον εαυτό μου: δεν είναι ότι είμαι υπέρ, δεν είναι ότι είμαι κατά, απλά εγώ ποτέ δεν θα μπορούσα να κάνω ευθανασία σε άνθρωπο, ούτε καν σε ζωάκι. Ποτέ. Το έχω τόσο ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ θα το έκανα, όχι από άποψη αλλά από δειλία, που μάλλον δεν θα χρειαστεί ποτέ να μπω στο δίλημμα
Η αφαίρεση μιας ζωής δεν είναι ποτέ ευχάριστο πράγμα.
Αν όμως ένας άνθρωπος υποφέρει,έχει σώας τας φρένας και ζητά τον θάνατο του νομίζω ότι η επιθυμία του θα πρέπει να είναι σεβαστή μετά από συναίνεση ιατρικής επιτροπής.
Για την διακοπή κύησης μετα από βιασμό σε 12 κορίτσι δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα συζήτησης για λογικούς ανθρώπους.
Για τα ζώα από το να τα πετάξεις στο δρόμο και να πάνε από αυτοκίνητο είναι σαφώς προτιμώτερη η ευθανασία.
Το ενδιαφέρον είναι ότι γενικώς οι ευαισθησίες υπάρχουν για τα γατάκια και τα σκυλάκια.
Για τα αρνάκια,τα μοσχαράκια,τα κοτοπουλάκια δεν διακρίνω την ιδια ευαισθησία γενικώς.
Αυτά στην θεωρία, αν ήμουν στη θέση σου το ίδιο σκατά θα ήμουνα!
Να σου πω, είμαι υπέρ της ευθανασίας 100%, εννοείται στις σκληρές περιπτώσεις που αναφέρεσαι. Κυρίως όσο αφορά τη δικιά μου και των οικείων μου.
Πάνω απ' όλα η αξιοπρέπεια στην ώρα που όλα τελειώνουν αλλά και η απελευθέρωση από τα "δεινά" αγαπημένων ανθρώπων είναι που (θα'πρεπε να)επιβάλουν τη συμπεριφορά μας και τις αποφάσεις μας.
Το να τραβάμε καμιά φορά το σωληνάκι είναι δείγμα αγάπης κι εκτίμησης.
Υ.Γ. Επί του προσωπικού βέβαια δεν έχω άποψη. Έπραξες κατά πως όρισε η καρδιά σου κι έπραξες μ' αυτή την έννοια σωστά.
Δεν καταλαβαίνω καθόλου το θέμα της δωδεκάχρονης και πιστεύω ότι είναι λαθος που μπαίνει σε συζήτηση, εκτός κι αν η ερώτηση απευθύνεται στον παπά της ενορίας ή σε επίτροπο στο παγκάρι της Μητρόπολης.
Δεν θα έβαζα καθόλου δικό μου άνθρωπο σε διαδικασία να φορτώνεται κάτι το οποίο δεν θα ήθελε ακόμα κι αν δεν ήταν καρπός βιασμού όπως λες, αλλά μεγάλου έρωτα.
Αλλά βέβαια προσωπικά εγώ δεν θεωρώ την έκτρωση ευθανασία.
Θίγεις ένα θέμα όχι μόνο βαρύ αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητο. Προσωπικά είμαι υπέρ της ευθανασίας και όσο εύκολα το γράφω τόσο εύκολα θα το κάνω, γιατί απλά σέβομαι τις απόψεις των άλλων και τη δημοκρατικότητα της εφαρμογής των αιτημάτων τους -αρκεί να μην επηρεάζουν άλλους. Στην περίπτωσή σου, σαφώς και η ηθική σου σε εμπόδισε να το εφαρμόσεις, κάτι που όχι εγώ για να απαντήσω σε ερώτημα τιθέμενο.
Ωστόσο, γνωρίζεις ότι είναι πολύ δύσκολη και η επιβίωση και η αίσθηση του αρρώστου να μένει ανίκανος. Διαφωνώ όμως για τις περιπτώσεις πνευματικών ασθενών που ούτε καν έχουν το δικαίωμα συχνά να υπογράφουν. Σαφώς και υπάρχουν κίνδυνοι δολοφονίας, σαφώς και υπάρχουν ηθικά και θρησκευτικά διλήμματα, αλλά αυτά τα έχουμε συχνά στη ζωή μας.
δε νομίζω οτι μπορεί κανείς να λάβει μια σταθερή θέση, όπως έρθουν τα πράγματα αναλόγως αποφασίζεις....
Σε πολλές περιπτώσεις πασχόντων από ανίατες βαρύτατες ασθένειες, η ευθανασία θα είχε ίσως γλυτώσει-προφυλάξει εν μέρει τα μέλη της υπόλοιπης οικογένειας.
Όταν πρόκειται για ένα μάταιο επώδυνο αγώνα, θυσιάζονται όλοι για ένα χαμένο σκοπό.
Ευθανασία είναι η μόνη λύση. Αλλά σε τί νομικό πλαίσιο θα μπει, ώστε να μην γίνουν εγκλήματα συμφερόντων; Θα μου πεις... έγκλημα δεν είναι να τραβήξεις το σωληνάκι; Για μένα όχι. Είναι πράξη σωτηρίας του ασθενούς αλλά και της οικογένειάς του.
fibi, ένας απο τους λόγους που το έκανα ήταν αυτός. Ενας δέυτερος ο θάνατος απο ασιτία, ασθένεις κλπ.
σπιτόγατε,είναι πολύ δύσκολο, ξέρεις, να δεί ο καθένας μας πέρα απο τη μύτη του. Το παλεύω βρε γατούλη, το παλεύω.
nασο, όπως είπε και ο σπιτόγατος, στην Αφρική παιδιά πεθαίνουνε, τα ζώα θα κυττάξουμε?
marilina, η χρυσή τομή όμως θα έχει νομική και ηθική προστασία?
renata, κατι τι χορό! Στα κάρβουνα!
yoryia, κοριτσάκι μου και εγώ έτσι νόμιζα ότι είμαι, έρχονται όμως κάτι στιγμές που χρειάζεται να αλλάξεις τα πιστεύω σου στο πίτς-φυτίλι. Πίστευα ότι ποτέ δεν θα χρειαστεί να πατήσω ορκο. Μετά δεν ξαναορκίστηκα. Αστα.
aθεόφοβε, με πιάσανε κάτι συναισθηματισμοί στην αρχή γιατί δεν μου αρέσει να σκοτώνω, όμως στην προκειμένη δεν γινόταν αλλιώς, κανένας δεν ήθελε να αναλάβει τα κουτάβια. Πράξη ευσπλαχνίας ήταν η ευθανασία. Στην Ελλάδα όμως ακόμη και αν κάποιος υπογράψει ότι θελει να πεθάνει, να τον βοηθήσουν δλδ να το κάνει..δεν γίνεται. Το νομικό πλαίσιο θα κατασπαράξει τον "βοηθό".
dimitris -r, αυτό με τη 12χρονη με εκνευρίζει αφόρητα. Είναι κόρη μιάς γνωστής μου. Φυσικά και κάνανε έκτρωση, δεν φταίει το παιδί σε τίποτα, όμως υπήρχε κατακραυγή για αυτή την πράξη απο τον ευρύτερο κύκλο. Δεν είμαι κατά των εκτρώσεων , εφόσον γίνονται συνειδητά. Πιστεύω ότι το να σκοτώνεις ένα έμβρυο είναι δολοφονία. Αν δεν σε νοιάζει, go ahead, κανένα πρόβλημα. Θέμα συνείδησης.
dείμο του πολίτη, ο μπαμπάς μου σε ηλικία 53 ετών έμεινε φυτό απο καρκίνο. Πράξη ελέους θα ήταν η ευθανασία. Λογικά και εγώ είμαι υπέρ, στην πράξη όμως δεν μπόρεσα να το κάνω. Αρα, άλλα λέμε και άλλα κάνουμε. Εχω δρόμο πρός την ωριμότητα.
μικρέ πρίγκηπα, και εγώ έτσι το βλέπω, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Juanita, όλα αυτά καλά και τα νομικά πλαίσια και το τέλος της ταινίας a million dollar baby. Ομως αν είναι στο σωληνάκι συγγενής α' βαθμού, σε πληροφορώ αγαπητή μου ότι σε μένα τουλάχιστον ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ να το κάνω. Ισως εσύ να είσαι πιό δυνατή.
Δύσκολο και μεγάλο θέμα, όντως.
Για την ευθανασία δεν είμαι αρκετά σίγουρος για να μπορώ να διατυπώσω πλήρη άποψη και όντως δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο τρόπος που θέτεις πάντως το θέμα είναι αφοπλιστικός.
Και η φράση με την οποία κλείνεις το κείμενο είναι ηχηρότερη και από το χαστούκι που περιγράφεις.
Με παρεξήγησες νομίζω. Δε μιλάω για ωριμότητα και καταλαβαίνω τη θέση σου. Ωστόσο, στην άποψή μου -και είμαι απόλυτος ότι πολεμώ να πράξω αυτό που πιστεύω (εκεί στηρίζεται η στάση μου και η βεβαιότητά μου)- μιλάω για έκθεση της επιθυμίας του ασθενούς να πεθάνει. Δεν κάνω λόγο για δική μας επιθυμία, αλλά για πραγματοποίηση δικής του επιθυμίας.
Δημοσίευση σχολίου