Πολλές οι διαφορές μας με την κα Π, τόσο το χάσμα των γενεών όσο και οι προσωπικότητές μας. Χρειάστηκε όμως να μετακομίσει λίγο μακρύτερα απο εδώ (απόσταση των 10χλμ), για να καταλάβω ότι μου έχει λείψει. ΄Στην αρχή της μετακόμισης δεν φαινόταν τόσο έντονο, τώρα όμως φαίνεται. Παρόλλο που την βλέπω μέρα-παρά-μέρα, μου λείπουν
όλα αυτά τα καλά του χαρακτήρα της καθώς
και ολοι οι μικροκαυγάδες μας,
η εξυπνάδα της όταν πρόκειται να συναλλαγεί με χρήματα
οι απόψεις της που με προβλημάτιζαν και
οι κάποιες συμπεριφορές που με στενοχωρούσαν,
μου λείπει η παρουσία της δίπλα,
ακόμη και η τηλεόραση στη διαπασών μου λείπει.
Της το είπα κιόλας. Και ώ! του θαύματος, διαπίστωσα ότι και σε εκείνη έχω λείψει. Μου το είπε και ευχήθηκε να την κρατάει γερή η Παναγία, ώσπου να μετακομίσουμε και εμείς κοντά της. Μου είπε ότι της λείπει η βόλτα με το αυτοκίνητο (!!!) και οι άσκοποι περίπατοι, τα στέκια για καφέ και διάβασμα εφημερίδα, της λείπει το πείραγμα που της έκανα, τα νέα που της έλεγα, της λείπει η ασφάλεια να μας αφουγκράζεται δίπλα της και της λείπει και ο γάτος της.
βλέπω να κάνουμε νέα αρχή στις σχέσεις μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
4 σχόλια:
αγαπάτε πολύ η μία την άλλη! Βέβαια, μόλις ξαναβρεθείτε, ενδέχεται να σας ενοχλούν τα ίδια πράγματα που σας ενοχλούσαν και πριν. Αλλά μήπως όλη μας η ζωή δεν έχει δυό μέτρα και δυό σταθμά? :)
Είδες η απόσταση? Κι εγώ όταν έμενα μακριά απ΄τη μαμά μου πόσο αγαπημένες είμαστε, ενώ τώρα πόσο σκοτωνόμαστε! Σοφές οι παροιμίες! :)
Άσε καλέ. Εγώ είχα καταλάβει ότι μαζί δεν κάνετε και χώρια δε μπορείτε. Εσύ δεν το έβλεπες μόνο.
Μπράβο! Τελικά λίγη απόσταση μπορεί να κάνει θαύματα!
Δημοσίευση σχολίου