Αγοραπωλησίες συναισθημάτων

Στις μέρες μας το να πουλάμε πράγματα ή και υπηρεσίες είναι κοινότατο, σε αυτό βασίζεται η οικονομία μας. Κάνεις μία δουλειά και αμείβεσαι. Πουλάς τη τέχνη σου, κάποιος την αγοράζει και οι δυό κερδίζετε.

Το πράγμα στραβώνει όταν μπαίνει η κουτοπονηριά στη μέση. Λέει ο πονηρούλης " θα ζητήσω πολλά και θα προσφέρω λίγα. Θα βάλω στη πελάτισσα φίνα φασολάκια απο πάνω και απο κάτω θα της χώσω και τα μπαγιάτικα" Στη μαναβική το πράγμα εύκολα ξεστραβώνει: νευριάζει ο πελάτης, τα χώνει στον μανάβη και μετά πάει και ψωνίζει αλλού. Ο μανάβης ή που θα σταματήσει να φεσώνει ή που θα βρεί άλλους πελάτες κορόϊδα.

Το πρόβλημα γίνεται δύσκολο αν έχουμε να κάνουμε με παιδιά.

Τι γίνεται όταν ο γονιός κατά κάποιο τρόπο "δίνει/προσφέρει/προωθεί" τα παιδιά του πρός εκείνους τους συγγενείς/φίλους που του δίνουν κάποια ανταλλάγματα που ο ίδιος χρειάζεται; Προσοχή, δεν εννοώ τις ανάγκες των παιδιών, εννοώ τις ανάγκες των γονέων. Τα μικρά παιδιά συνήθως θέλουν παιχνίδια ή και ρούχα, αυτές είναι οι συνηθισμένες ανάγκες και καλύπτονται τόσο απο τους συγγενείς όσο και απο τους φίλους τους. Οι γονείς των παιδιών όμως μπορεί να έχουν άλλες ανάγκες, να θέλουν χρήματα για διδακτρα, να πληρώνουν δάνεια κλπ. Και να υπάρχει μόνο ένας μισθός γιατί η σύζυγος δεν θέλει να εργάζεται, προτιμάει να μένει σπίτι και να είναι νοικοκυρά. Δύσκολα τα βγάζουν πέρα και τους βοηθάνε και οι γονείς τους και τα πεθερικά. Ερχόμαστε λοιπόν στο πρόβλημα.

Αν κάποιος δεν δώσει χρήματα ή δεν προτείνει να βοηθήσει το ζευγάρι των γονέων οικονομικά, καλύπτοντας κάποια ανάγκη τους π.χ. το σχολείο του παιδιού, ένα ιδιαίτερο κλπ, το ζευγάρι απομακρύνεται και οι γονείς φροντίζουν τα παιδιά να μη συχνάζουν στο συγκεκριμμένο σπιτικό καθώς δεν έχουν να βγάλουν κάτι ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. Τα παιδιά πάντα παίρνουν δώρα, δεν είναι αυτός ο στόχος. Δεν τους λένε "μη πάτε", τους δίνουν άλλες εναλλακτικές προτάσεις, που ίσως τα ενδιαφέρουν περισσότερο. Και εκατοντάδες ευρώ αν ξοδέψεις σε είδη για τα παιδιά στα γενέθλιά τους π.χ., δεν μετράνε αφού τα τραινάκια και τα playstation που πήρες δεν καλύπτουν τα δικά τους οικονομικά βάρη. Ετσι και πληρώνεις και τα παιδιά δεν βλέπεις, ή χειρότερα τα βλέπεις παραμονές γενεθλίων, Χριστουγέννων, Πάσχα ή όταν εσύ καλείς (για να τους δώσεις κι άλλα).

Σου λέει ο κουτοπόνηρος μανάβης: και στο σουπερμάρκετ αν πάς, τέτοια λαχανικά σαν τα δικά μου δεν θα βρείς, σου τα φέρνω και στη πόρτα. Νομίζει ότι σε έχει στο χέρι. Εσύ παιδιά δεν έχεις, έχω εγώ. Η θα πληρώσεις (κάνεις αυτό που θέλω εγώ σαν γονιός) ή θα τα βλέπεις μόνο αν ασημώνεις.

Ομως δεν είναι έτσι, δεν το βλέπω έτσι και διορθώστε με

Για τα λαχανικά υπάρχει και η λαϊκή, υπάρχει και ο υπάλληλος του σουπερμάρκετ που στα φέρνει στη πόρτα. Η αγορά είναι πελώρια, ο εκβιασμός του μανάβη, παιδαριώδης.

Οσο για τα παιδιά, δεν τα θεωρώ κομμάτια κρέας, ανάλογα με το ποσό που δίνω θα πάρω φιλέτο ή κατιμά. Αν είναι να μπούμε στο θέμα αγοραπωλησίας, λυπάμαι δεν ψωνίζω ανθρώπους. Αν είναι να πληρώσω (αυτά που θέλουν οι γονείς τους) για να βλέπω τ' ανήψια μου, προτιμώ να τα φάω τα λεφτά σε αυτά που θέλουν τα παιδιά, ή να τα δώσω σε ένα ίδρυμα. Εκατοντάδες άνθρωποι ζητούν βοήθεια, άνθρωποι με πραγματικές ανάγκες, άνθρωποι στο χείλος του θανάτου.

Στο τρυπάκι της άκληρης αγάπης δεν μπαίνω αγαπητοί μου συγγενείς.

Sorry love, but stuff your kids up your arse!