Something old, new,borrowed, blue

Ξεκινάς τη ζωή σου μέσα στην καλή χαρά. Ετσι την ξεκίνησα και εγώ τη πρώτη φορά. Πόσο στραβό, κουφό και ανώριμο μπορεί να είναι ενα άπειρο παιδί? Πολύ ως πάρα πολύ όμως αναμενόμενο είναι αυτό απο τα νιάτα. Αν γεννιώντουσαν σοφά με τη πείρα της ζωής, τι θα έμενε να μάθουν μετά?

"Μη τον πάρεις" μου λέει η μαμά μου "δεν είναι εντάξει" Η πείρα της ζωής, είδε κάποια πράγματα και μίλησε με σκοπό να προστατέψει και να αποτρέψει.

Δεν τη πίστεψα, θεώρησα ότι μου το έλεγε απο κακία γιατί δεν τον πήγαινε καθόλου. Κανένα γκόμενο δεν συμπαθούσε η μάνα μου. Οποιον διάλεγα εγώ..ήταν για τα σκουπίδια "δεν είναι της τάξεώς σου", "αλητοφέρνει", "δεν είναι εντάξει" κρύβει δηλαδή πράγματα, δεν είναι καθαρός. Απορρίπτουμε τις επιλογές του παιδιού και αντι-προτείνουμε τη πείρα της ζωής, πρίν της ώρας του. Οι προτάσεις της αντίστοιχα απορρίπτοντο "είναι πολύ μεγάλος ", "είναι κότα", "δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα" κλπ

Τον παντρεύομαι λοιπόν τον "Mr Δεν Είναι Εντάξει" (για συντομία ΔΕΕ) και περνάμε τα πρώτα 7 χρόνια ζάχαρη. Χάπια κινίνου με περικάλυμμα παχιάς ζάχαρης. Μιά νύχτα με τραβάνε στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, κάποιοι τον είχαν τραυματίσει την ώρα που γύριζε απο τη δουλειά του. Τον είχανε κάνει τόπι. Την ώρα που μου έλεγε τα καθέκαστα ο αξιωματικός υπηρεσίας, δεν πίστευα ότι ήμουνα εκεί. Σε έναν άλλο κόσμο με πόρνες να φωνάζουν προστυχιές, με αγόρια πνιγμένα στα αίματα απο ενέσεις πεσμένα στα σκαλοπάτια να σέρνονται, χειροπέδες, βρισίδι, φωνές, μυρωδιές μιάς άλλης πραγματικότητας. Δεν είχα τρομοκρατηθεί, απορούσα τόσο που ο αστυνομικός το κατάλαβε και με τρόπο μου εξηγούσε τα γεγονότα, όπως θα τα έλεγε σε ένα παιδί του Δημοτικού. Να τα πεί, χωρίς να πληγώνει.

Διαπιστώνω πόσο δίκιο είχε η μητέρα μου. Ο Mr ΔΕΕ ήταν περήφανα απομυθοποιημενος μέχρι το κόκκαλο. Την παλιά ταινία τη λέγανε "Επτά χρόνια φαγούρα" γιατί μετά τα 7 ψάχνεις για δερματολόγο, φάρμακα και ίαση.

Λένε ότι σε ένα διαζύγιο γίνετε της κακομοίρας απο αντιδικίες. λόγια, πικρές κουβέντες, μίση.

Και εμείς κάπως τσακωθήκαμε μετά όμως φιλιώσαμε, και ξεκόψαμε χαλαρά.

Εχουν περάσει τόσα χρόνια και όποτε τον μελετάω είναι γιατί θυμήθηκα κάποια παλιά εμπειρία, κάποια ανάμνηση. Σχεδόν πάντα θυμάμαι τις καλές στιγμές, τότε που γελάγαμε ξέγνοιαστα παιδιά μεσα στην καλή χαρά. Με στοργή τον θυμάμαι, όμως δεν θέλω να τον ξαναδώ. Nothing old nor new here

Οσο για το μπλέ , τέτοιο χρώμα ήταν τα μάτια του. Αξέχαστα και συγχρόνως προσεκτικά βαλμένα στο ντουλάπι των αναμνήσεων με λεβάντα. Δανεικό το κλειδί της ευτυχίας τότε. Το πέταξα στη θάλασσα μετά, το μπλέ των ματιών, με τα μπλέ τα κύματα. Μαθαίνεις απο τις εμπειρίες να γίνεσαι σοφώτερος. Η πορεία όμως για τη σοφία πονάει. Μου ήταν πολύ δύσκολο να απαγκυστρωθω, τον αγαπούσα.

Σαν σήμερα αργά το βράδυ απομυθοποιήθηκε ο ΔΕΕ στην Ασφάλεια Αθηνών και χάλασε ο πρώτος μου γάμος.
Εν τούτοις..οι αναμνήσεις μου γλυκές.