Επειδή κάποιος δεν σε αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ,
αυτό δεν σημαίνει ότι
δεν σε αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
αυτό δεν σημαίνει ότι
δεν σε αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
Απλά είναι τόση η απογοήτευσή μας, όταν το αντικείμενο της αγάπης μας διαφέρει στο τρόπο έκφρασης της αγάπης του/της, που σχεδόν πάντα τη διαγράφουμε, ότι δεν υπάρχει εφόσον δεν μας αγαπούν όπως θα θέλαμε εμείς.
Κατα κάποιο τρόπο, έτσι διέγραψα τότε παλιά, την αγάπη της μαμάς μου. Επειδή δεν εξέφραζε την αγάπη της με το τρόπο που ήθελα, θεώρησα ότι δεν με αγαπά. Ενώ εκείνη με λάτρευε.
Φυσικά το πόσο με αγαπούσε το διαπίστωσα αργότερα.. έχασα όμως στη πορεία πολύ χρόνο.. αδίκως περιπλανώμενη χωρίς φάρο..στα κύματα.
8 σχόλια:
Καλησπέρα!
Διακριτικά στέκομαι σ'αυτό το άρθρο.Μου θύμησε τους στίχους ενός τραγουδιού...
"Τι γλυκό να σ'αγαπούν
και να μην στο λένε,
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου σιγοκλαίνε"
Πες μου οτι δεν ειχε και η δικη σου μητερα σαν σημερα γενεθλια...
Mαρίνα μου,
πολύ τρυφερό αυτό που γράφεις για τη μητέρα σου! Και τόσο αληθινό.
Triton, καλή σου μέρα. Ωραίο το ποιηματάκι. Φαίνεται ότι έρχεται η στιγμή για κάθε άνθρωπο που κάτι, οτιδήποτε, του χτυπάει το γκόγκ της κατανόησης και της άλλης πλευράς, της παρεξηγημένης άλλης πλευράς.Αχαλίνωτα και απαιτητικά είναι τα νιάτα, τόσο που συχνά δεν βλέπουν τις ομοιότητες, παρά τις διαφορές με την άλλη πλευρά. Ετσι χάνεται πολύτιμος χρόνος.Ομως ζούμε με τη πεποίθηση ότι οι γονείς είναι αθάνατοι..οπότε έχουμε καιρό. Η πλάνη μας χτυπάει καταπρόσωπα όταν οι γονείς πεθαίνουν..συχνά μπάμ και κάτω. Ετσι μένουμε με..άδεια τα χέρια και ενοχές.
An-Lu. Η μητέρα μου ανήκε στο ζώδιο των Διδύμων. Ομως ποτέ δεν γιόρτασε τα γενέθλιά της ούτε ήξερα καν την ημερομηνία γέννησής της.Οσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Και δεν τίθετο θέμα κολλήματος με την ηλικία, δεν την ένοιαζε..απλά ποτέ δεν έκανε τούρτα γενεθλίων για εκείνη. Τώρα που το σκέφτομαι ούτε ο μπαμπάς μου (Υδροχόος) γιόρταζε τα γενέθλιά του. Μόνο τις ονομαστικές γιορτές τους γιόρταζαν.
Meropi. Τείνουμε να βλέπουμε το κόσμο σχεδόν αποκλειστικά με τα δικά μας μάτια, αψηφώντας ίσως τα αισθήματα των γονέων, εδώ της μητέρας μου, που όντας μεγαλύτερη και πιο έμπειρη, με αγαπούσε με το δικό της τρόπο. Τότε όμως μόνο οι συγκρούσεις μας καταγράφονταν και ερμηνεύονταν ως απόρριψη, έλλειψη αγάπης, ενώ υπήρχε απλά πρόβλημα χάσματος γενεών (είχαμε 40 χρόνια διαφορά ηλικίας)και κατανόησης.
Και τώρα που κατανόησα..το πόσο με αγαπούσε..δεν μπορώ να της το πώ. Πέθανε το 2001
πολυ ωραιο αυτο που λες μαρινα.
Θέλει δύναμη ψυχής η αναγνώριση, η παραδοχή και τέλος η αποδοχή !!!
Μόνο οταν χάσουμε κάτι μπορούμε να το εκτιμήσουμε.
Δυστυχώς έχω περάσει και απο αυτό το δύσβατο μονοπάτι. Χθες έγιναν ακριβώς 3 χρόνια !!! Ακόμα πονάω !!!
Χαμογελαστή θλιμένη καλημέρα
ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ.ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ.
ΟΤΑΝ ΧΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΕΥΧΟΜΑΙ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
Δημοσίευση σχολίου