Μεγαλώνοντας προσπάθησαν να "κάνω παιχνίδι" με τη κάμερα, 1-2 φορές το πέτυχα γιατί είχα το κατάλληλο φωτογράφο που έβλεπε αυτό που αγνοούσα. Ηταν φωτογράφος αλλά και ζωγράφος, που αντιλαμβανόταν το αποτέλεσμα πρίν γίνει το κλίκ. Δεν με έστηνε, θυμάμαι, με άφηνε να κυττάω ότι ήθελα, όχι στο στούντιό του, αλλά στο δρόμο, στη πόλη, μπροστά στην εκκλησία όταν παντρεύτηκα. Εκεί δεν με ένοιαζε πως θα φαίνομαι, γιατί το περιβάλλον μου ήταν πιο συναρπαστικό. Τελικά αν η αποτυπωμένη φωτογραφία δεν μ' αρεσε, την έσκιζα και τελείωνε.
Το πρόβλημα ξεκίνησε με τις ψηφιακές, έρχεται κάποιος σε τραβάει και μένει, τίποτα δεν μπορείς να κάνεις μόνο να πατώνεις συναισθηματικά, να θέλεις να γίνεις καπνός, να μη ξαναδείς μπροστά σου το φωτογράφο που σε αποθανάτισε επειδή το ήθελε εκείνος/εκείνη, επειδή σε είδε σαν καλό θέμα, επειδή του/της γυάλισες, χωρίς να φαντάζεται τις φουρτούνες που μου προκαλεί.Το άλλο πόδι της υπόθεσης είναι ότι μου αρέσει να φωτογραφίζω και εγώ, ερασιτεχνικά πάντα. Τοπία με κάποια συναρπαστική λεπτομέρεια, πουλιά, έντομα, ζώα, εικόνες της πόλης, σπανίως περαστικούς, ποτέ δεν έστησα κανέναν για φωτογράφιση.
Πρίν μερικά χρόνια έγινε μιά κίνηση ερασιτεχνών φωτογράφων να βρεθούμε και να γνωριστούμε. Πήγα μήπως μάθω και τίποτα απο άλλους. Πήγα απο περιέργεια. Πήγα 2 φορές και ....το έβαλα στα πόδια. Αρέσκονται να φωτογραφίζουν ο ένας τον άλλον, τόσο στημένα, όσο και αιφνιδιαστικά. Αυτό με τσάκισε. Και ενώ με καλούν δεν νοιώθω άνετα να τους πλησιάσω, είμαι σφιγμένη κόμπος γιατί αισθάνομαι την απειλή να παρακολουθεί το κάθε μου βήμα, τη κάθε μου έκφραση..σαν το κυνηγόσκυλο πίσω απο το λαγό. Δεν θέλω να με πιάσεις, θέλω να αισθάνομαι ελεύθερη.
Ετσι δεν πάω στις συγκεντρώσεις τους. Και λυπάμαι γι' αυτό γιατί είναι καλοί και ευχάριστοι άνθρωποι..
Ετσι δεν πάω στις συγκεντρώσεις τους. Και λυπάμαι γι' αυτό γιατί είναι καλοί και ευχάριστοι άνθρωποι..
4 σχόλια:
είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου μαρινάκι! Να πατάς πόδι!
Επίσης, δεν θυμάμαι ποιος το είπε ρε γμτ... αυτή η μικρή ατέλεια, που το ματάκι λίγο, ανεπαίσθητα ξεφέυγει, είναι στοιχέιο ομορφιάς. Αυτό που κάνει το πρόσωπο εξωπραγματικό και ενδιαφέρον. =)
Απ' αυτό το ματάκι που ανεπαίσθητα ξεφεύγει έχω απίστευτες εμπειρίες Π.χ. Μπαίνω σε τάξη Φροντιστηρίου, πρώτη μέρα μαθήματος, δεν με ξέρουν, δεν τους ξέρω. Συστήνομαι κλπ..πετάγεται ο ξερόλας της τάξης (15άχρονος) και λέει "Πρώτη φορά θα μου κάνει μάθημα αλλοίθωρη καθηγήτρια". Η τάξη κόκκαλο, το χειρότερο ξεκίνημα που θα μπορούσαν να κάνουν. Η δασκάλα απαντάει "Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά για όλα που μένει αξέχαστη..όπως θα έχεις ήδη δοκιμάσει". Του ήρθε ταμπλάς. Μετά έγινε καζούρα..ο τύπος στο διάλειμμα μου ζήτησε συγνώμη. Ηταν εξαιρετικός μαθητής που αργότερα μπήκε με τα τσαρούχια στο Πολυτεχνείο.
ελπίζω πως δεν είναι όλοι έτσι.
Δώσε του μία ακόμη ευκαιρία σε ένα άλλο γκρουπ!
Δημοσίευση σχολίου