Μιά ταινία που είδα χθές. Εποχή Μεσοπολέμου στην Ιταλία. Σε γνωστό ξενοδοχείο γίνεται τουρνουά σκακιού. Η υπόθεση κοινή, ένας πρωταθλητής ερωτεύεται..και χάνει τη ζωή του επειδή παθιάζεται. Μουσική Waltz 2, Jazz suite, D. ShostakovichΜιά ταινία για ένα πάθος, το πάθος ενός ανθρώπου για ένα παιχνίδι, για μιά ζωή, τη δικιά του, να ζείς μέσα στο πάθος σου και να στιγματίζεσαι βέβαια γιατί η προσήλωση σε κάτι τόσο έντονα σε κάνει να αδιαφορείς για άλλα που είναι σημαντικά στην κοινωνία, για την εμφάνιση, τους τρόπους, την καλλιέργεια, τον πλούτο..γίνεσαι ο δαχτυλοδεικτούμενος, odd man out, σου είναι αδιάφορο γιατί ο παθιασμένος διακατέχεται απο το ίδιο του το ναρκωτικό , μέχρι που αυτό τον σκοτώνει..Δεν τον νοιάζει ο θάνατος, ούτε πως καταλαβαίνει ότι κάτι διαφορετικό έχει προκύψει, το πάθος είναι τόσο δυνατό που γεμίζει κάθε σπόρο της ύπαρξής του.
Πόσοι έχετε γνωρίσει το πάθος? Οτιδήποτε πάθος. Πάθος που να τυφλώνει, να δακρύζεις και να ξερριζώνεις της καρδιά σου φύλλο-φύλλο μόνο για να είσαι με αυτό που αγαπάς μιά στιγμή?
Πάθος για το πάθος της όποιας έξις
Καταστρέφει το πάθος? Ναί. Καταστρέφει αυτούς που το νοιώθουν, που το βιώνουν ώς το τέλος..'
και μετά τι?
Ισως να το ξαναγνωρίσουν, ίσως να το ξανα αντιληφθούν, ίσως όχι
για μιά ελπίδα δεν ζούμε όλοι?
11 σχόλια:
...ετσι ειναι τα παθη,αλλιως θα τα λεγαν απλες επιθυμιες...
Παντως προσωπικα λεω 'οχι' στα παθη.
επίσης ΟΧΙ στα πάθη. Μεγάλο και τεράστιο, σαν αυτό του Μεταξά.
καλημέρα Μαρινάκι
ά πα πα!! μακριά από μας. παραείμαι εγωίστρια για πάθη μου φαίνεται.
Μα, νομίζω ένα καψιματάκι το χρειαζόμαστε όλοι μας. Μέρος της ζωής είναι.
Οπως λέει η Δέσποινα, ένα καψιματάκι χρειάζεται πότε πότε για να βγαίνουμε απο την πεπατημένη και να απολαμβάνουμε περισσότερο την ηρεμία που έρχεται μετά..
εξαρτάται τις αντοχές του καθενός μάλλον.
ή όχι απαραίτητα τις αντοχές... μπορεί αν το αντέχω, αλλά γιατί να μου βάζω δύσκολα;
Ελα ντε τι γίνετε μετά ? όλους αυτό το γιατί μας προβληματίζει...
συνήθως βέβαια , με τα παλαιά δεδομένα, γινόντουσαν παιδιά μετά τα πάθη.
Τώρα πραγματικά δεν ξέρω ...
Πρώτη φορά στα μέρη σου....
εντυπωσιασμένος...
Vasvoe, όλοι αντέχουμε σίγουρα. Χρειάζονται όμως τα δύσκολα γιατί όταν ξεπερνιώνται τα εύκολα μας φαίνονται παράδεισος.
iolithikos, καλώς τον. Οταν έρθει το πάθος τι γίνεται μετά? Μάλλον το απολαμβάνεις έτσι δεν είναι?
Εξαρτάται... Το πάθος είναι ο ασκός του Αιόλου ή μια πόρτα που δεν ξέρεις τι θα βρεις αν την ανοίξεις...Η απόφαση είναι δική σου και μόνο δική σου...
Είδα την "Άμυνα του Βασιλιά" πριν από τέσερα περίπου χρόνια. Έκανα μία εβδομάδα να συνέλθω. Η ταινία είναι ύμνος στον καλλιτεχνικό πάθος...που οδηγεί στο ανθρώπινο λάθος...Τι μου θύμισες!
Πάθος και λάθος..πολύ ωραίο.
Δημοσίευση σχολίου