Απίστευτο τρέξιμο αυτές τις μέρες. Εχω φτάσει στα όριά μου. Ζαλίζομαι απο την κούραση. Την σωματική και την ψυχική. Αισθάνομαι έτοιμη να καταρρεύσω. Τις νύχτες κοιμάμαι σαν το τούβλο και το πρωϊ ξυπνάω χωρίς ενεργητικότητα. Ολη την ημέρα δε, πρέπει να είμαι χαμογελαστή, τραλαλά, να φαίνομαι ήσυχη και ριλαξαρισμένη.
Οι μάσκες του προηγούμενου πόστ που λέγαμε.
Να δώ πόσο θα αντέξω όλο αυτόν τον ψυχικό φόρτο. Τις απαιτήσεις των άλλων και την προσπάθειά μου να ανταπεξέλθω χωρίς να φθείρομαι.
Για την ώρα πάντως, τα νεύρα μου είναι στην τσίτα.
4 σχόλια:
Κουράγιο, να πίνεις νερό και καλού-κακού και καμιά πολυβιταμίνη....
Σόρι, σα συνταγή γιατρού φαίνεται, αλλά το μόνο μας όπλο κατά τέτοιων καταστάσεων είναι τουλάχιστον να κρατηθούμε υγιείς...
Φιλούνια ;-)
Οπωσδήποτε βιταμίνες!!!
Μη σωριαστείς πουθενά και σε ψάχνουμε!
Να προσέχεις τον εαυτό σου.
Ωχ!
Ένας καλός έρωτας το βράδυ βοηθά καλυτέρα από οποιοδήποτε φάρμακο..
Αν μετά από αυτό συνεχίσεις να νοιώθεις το ίδιο τότε ναι πάρε καμιά βιταμίνη θα βοηθήσει κι αυτή..
Να προσέχεις τον εαυτό σου.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου