Λόγω των ημερών έχει γίνει συνήθεια η ανταλλαγή δώρων. Γιατί κάνουμε δώρα? Και μη μου πείτε, "για τα παιδάκια" ή "για το καλό" χωρίς κίνητρα γιατί δεν στέκει. Το δώρο κάτι σημαίνει.
Παλιά ήταν η επιβράβευση, είσαι καλό παιδί και ο Αγιος Βασίλης θα σου φέρει το ποδηλατάκι που τόσο θέλεις. Ισως και να παραμένει. Θα μπορούσε να σημαίνει ότι σ' αγαπώ και για να εκφράσω την αγάπη μου σου δίνω κάτι που θεωρώ ότι θα σου φέρει χαρά. Αυτό το "σ' αγαπώ" πάει σε οποιονδήποτε αγαπάμε, όχι μόνο ερωτικά, στα παιδιά μας, στους γονείς, στους φίλους μας.
Ομως κάνοντας ένα δώρο δεσμευόμαστε. Δίνουμε μέσω αυτού αγάπη, που ζητάει κάποια ανταλλάγματα. Το παιδί πρέπει να είναι "καλό" για να κερδίσει το πολυπόθητο ποδηλατάκι, ο παραλήπτης του δώρου θα μας δώσει και εκείνος/εκείνη κάτι ή που αγόρασε ή που έφτιαξε μόνος του/της, κάτι θα δώσει όμως για να δείξει ότι συμμερίζεται τα αισθήματα.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θέλουν να κάνουν δώρα αλλά θέλουν να παίρνουν. Δέχονται την αγάπη και την προσοχή αλλά δεν την ανταποδίδουν. Η την ανταποδίδουν πασσάροντάς σου κάτι που τους έδωσαν κάποιοι άλλοι, ή δυνατόν και με τη λάθος κάρτα μέσα. Με τον τρόπο τους σου λένε μη μου φέρνεις γιατί δεν μπορώ/δεν θέλω να στο ανταποδώσω.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που εκτιμούν τα δώρα με το κόστος. Δεν τους νοιάζει αν τους σκέφτηκες ΑΡΚΕΙ να επένδυσες ένα μεγάλο ποσό για εκείνους, θεωρούν ότι η αγάπη μετριέται με τάλλαρα, όσο πιό πολλά δίνεις τόσο περισσότερο αγαπάς.
Και μετά είναι και όσοι δεν θέλουν ούτε να παίρνουν ούτε να κάνουν δώρα. Οχι γιατί δεν αγαπούν αλλά γιατί δεν θέλουν να δεσμεύουν κανέναν.
Υπάρχουν και άλλες κατηγορίες? Εσείς σε ποιά ανήκετε?
18 σχόλια:
νιώθω πολύ άβολα να λαμβάνω δώρα, ιδίως παλιότερα, ήθελα να με καταπιεί η γη.
μ αρέσει να διαλέγω όμως δώρα. όχι ακριβά, αλλά ψάχνω να βρω δώρα που πιστευω ότι ταιριάζουν με τον παραλήπτη. αν αντίσοτιχα καταλάβω ότι κάποιος μου δωρίζει κάτι χωρίς να το διαλέξει, εκνευρίζομαι.
Egw 8elw na pairnw kai na dinw dwra.....m aresei h diadikasia....!th 8ewrw yperoxh!!
Τα δώρα από την Αρχαιότητα ακόμη ήταν ένδειξη φιλίας. Στον Όμηρο -το πρώτο γραπτό κείμενο- περιγράφεται η ανταλλαγή δώρων (πανάκριβων βέβαια) μεταξύ βασιλέων και ηρώων που οποίοι με το δώρο και τη φιλοξενία δένονταν οικογενειακώς. Μάλιστα για ένα τέτοιο δώρο του πατέρα του ο Διομήδης σταμάτησε μία μονομαχία (οικογενειακή φιλία). Τα δώρα αποτελούσαν ένδειξη τιμής και έκαναν υπόχρεο εκείνον που το δεχόταν. Σήμερα πια μένει μόνο η υποχρέωση της τιμής. Το δώρο προσφέρεται σε άτομο που εκτιμάς, σε άτομο με το οποίο θες να συνδεθείς συναισθηματικά.
Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, εγώ κάνω πολλά δώρα. Όχι σε πολλά πρόσωπα, αλλά σε εκείνα τα λίγα που θέλω να συγκινήσω. Η συγκίνηση που διαγράφεται στο πρόσωπο εκείνου που το δέχεται -αν είναι και ξαφνικά ακόμα καλύτερα- είναι μοναδική εικόνα. Δεν είναι τόσο η υποχρέωση που σου έχει, όσο η συγκίνηση ότι τον σκέφτηκες, τον θυμήθηκες μέσα σε μια τόσο απρόσωπη κοινωνία. Δε με νοιάζει η τιμή, η δική μου τιμή και αυτοεκτίμηση μετράει.
Κάνω και λίγα δώρα από υποχρέωση. Τότε είναι που θέλω να παίρνω κι εγώ. Αλλά δεν έχω ευκαιρίες. Δεν έχω ονομαστική γιορτή gmt
Εγώ ποτέ δεν ήμουν καλά με τα δώρα γιατί συνήθως δεν μου αρέσουν. Θα προτιμούσα να μου έδιναν χρήματα σαν δώρο για μπορέσω μετά να αγοράσω ότι θέλω ή απλά να τα αποταμιεύσω. Για να μην πηγαίνει και τζάμπα ο κόπος των άλλων (μη σας πω ότι τα άχρηστα δώρα, σύμφωνα με οικονομολόγους, αυξάνουν τον πληθωρισμό!)
(όχι ότι θα αντιστεκόμουν σε κανά κρυστάλινο έργο τέχνης που ακούει στο όνομα Swarovski! )
συμφωνώ με τη μαριλίνα. εκνευρίζομαι ότνα μου κάνουν δώρα, τα οποία φαίνεται πως δεν τα σκέφτηκαν καθόλου. για μένα δεν μετράει η τιμή, αλλά η σκέψη, να βρεις κάτι που θα μου αρέσει/ μου ταιριάζει. για να δω ότι πραγματικά υπήρχε σκέψη πίσω από τη χειρονομία και όχι μόνο για να βγάλεις μια υποχρέωση
Συμφωνώ απόλυτα με τη Vasvoe. Μου αρέσει να κάνω και να δέχομαι έξυπνα ή συμβολικά δώρα και εκείνα που γίνονται με ειλικρίνεια. Δε μου αρέσουν τα δώρα που γίνονται για να βγάλει κανείς την υποχρέωση.
Εγώ πάλι είμαι τύπος που θέλει να δίνει δώρα...ειδικά από αυτά που δεν αγοράζονται... ;-)
Μ' αρέσει πολύ να κάνω δώρα. Προσπαθώ να μπώ στα παπούτσια των άλλων να δώ τι θα τους άρεσε, με τι θα χαιρόντουσαν. Αντίστοιχα μου αρέσει να παίρνω δώρα. Το ωραιότερο δώρο που έχω πάρει ως τώρα ήταν απο έναν μικρό μαθητή μου που μου προσέφερε ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης στο πνεύμα των Χριστουγέννων, όμορφα τυλιγμένο και με κορδέλλα, γιατί θεώρησε ότι μου αρέσει. Και είχε πολύ δίκιο.
Μαριλίνα. Γιατί ντρέπεσαι όταν σου κάνουν δώρα? Τα μωράκια μόνο ντρέπονται. Μεγάλωσες τώρα, έγινες και δασκάλα.
Οσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι άνθρωποι του δικού μου κύκλου βλέπω ότι ενδιαφέρονται να "ξεπετάξουν" μία υποχρέωση δίνοντας στους άλλους δώρα που τους έδωσαν. Ισως απο τσιγκουνιά, ίσως απο μαλακία σκέτη. Μου έχει τύχει να μου δώσουν ένα δώρο που απευθυνόταν σε παιδάκι είχε και κάρτα μέσα (αγαπη΄τή μου Χ (έτσι λέγαν το παιδάκι)ένα ωραίο δωράκι για το σχολείο σου. Οι άνθρωποι αυτοί δεν κάνανε τον κόπο ούτε να κυττάξουν την κάρτα μέσα, "πάσσαρέ το τώρα, φαίνεται ακριβό" και τέλος. Λυπηρό για αυτούς. Δίνουν τις χειρότερες εντυπώσεις στον άλλο. Καλύτερα να μην δώσουν τίποτα. Θα ήταν πιό τίμιο
liodara, το ίδιο και εγώ. Η διαδικασία επιλογής και το περιτύλιγμα είναι υπέροχα
o δείμος του πολίτη, πολύ καλές οι πληροφορίες για τα δώρα στο παρελθόν. Αρα καλώς έγραψα ότι κατά κάποιον τρόπο γίνονται σαν δέσμευση, υποχρέωσης, φιλίας οτιδήποτε.
nassos, πολλοί ζητάνε χρήματα, ιδιαίτερα σε γάμους. Δεν ξέρω, το ακούω πολύ down to earth, ενώ τα Χριστούγεννα αγγίζουν κάτι σαν το όνειρο. Απ' την άλλη αν σε φορτώνουν με σαχλαμάρες, τα λεφτά ακούγονται πιό τίμια.
vasvoe, παλιά γινόμουνα θηρίο, τώρα πιά αδιαφορώ. Τα βλέπω τόσο συχνά γύρω μου, να γίνονται. Καλύτερα αυτού του είδους τα δώρα να λείπανε.
sandiago nasar, αυτή δεν είναι και η ιδέα του δώρου, κάτι όμορφο αγορασμένο με ενδιαφέρον για σένα. Τα άλλα (τα απο υποχρέωση) είναι ένα τίποτα όπως και αυτοί που τα δίνουν.
an-lu, σπάνια αυτά τα δώρα και τόσο πολύτιμα. Δεν υπάρχει ωραιότερο από ένα κασκώλ που στο πλέξανε, ένα γλυκό που στο φτιάξανε χέρια αγαπημένα, ένα βιβλίο που γράψανε για σένα, μία χειροτεχνία παιδική..όμορφα ιδιαίτερα δώρα.
Ξετρελλαίνομαι να κάνω δώρα. Τις περισσότερες φορές χωρίς να υπάρχει αφορμή (εννοώ γιορτές, γενέθλια κλπ κλπ). Απλά αν δω κάτι και θεωρήσω ότι ταιριάζει ή θα άρεσε σε κάποιον δικό μου , το αγοράζω.
Μου αρέσει να μου κάνουν δώρα με την ίδια λογική και δεν με απασχολεί η αξία τους. Θα προτιμούσα μία παιδική ζωγραφιά από το παιδάκι της φίλης μου ας πούμε απότι κάτι ακριβό που μου το χάρισαν γιατί είναι τα γενέθλια μου και μόνο γι'αυτό.
Εγώ θα έλεγα ότι νοιώθω σαν παιδί.. όλοι δεν κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας;
Μου αρέσει πάρα πολύ να δέχομαι δώρα.. δεν έχει καμιά σημασία η τιμή τους, θα μπορούσε να ήταν κάποιο χωρίς καμιά οικονομική αξία αλλά να κάνει τα ματιά μου να λάμψουν ευχάριστα.. το να κάνω δώρα είναι από τα καλύτερα μου.
Καλο βράδυ.
Εγώ από πολύ μικρή, μάζευα από πολύ νωρίς λεφτά για να πάρω στους δικούς μου δώρα τα Χριστούγεννα.
Είχα τα αυτιά μου τεντωμένα για να ακούσω αν τους λείπει κάτι ή αν θέλουν κάτι συγκεκριμένο!
Και όταν τους έπαιρνα κάτι που ήθελαν, η χαρά τους ήταν μεγάλη που, από ένα παιδάκι έπαιρναν ένα δώρο!!
Ελιτε το πιστεύετε είτε όχι, αυτό με βοήθησε να έχω πολύ καλή σχέση με τα χρήματα μεγαλώνοντας.
Πάντως, πιστεύω ότι το να κάνεις ή να παίρνεις ένα δώρο, είναι κάτι πανέμορφο, και δεν χρειάζεται ειδική περίσταση για να κάνουμε κάποιον να νιώσει όμορφα!...
Καλές γιορτές σε όλους!!!
Εμένα μου αρέσει να κάνω δώρα και θέλω πάντα να διαλέγω πράγματα που να μου αρέσουν και εμένα αλλά και στον άλλον. Και πράγματα αρκετά χαρακτηριστικά. Δεν κάνω δώρα κολόνιες και στυλό ας πούμε.
Να δέχομαι δώρα νιώθω κι εγώ λίγο άβολα, ίσως γιατί δε θα ήθελα να νιώσει ποτέ κανείς ότι μου κάνει κάποιο δώρο που δε μου αρέσει.
Εμένα μου αρέσει και να δίνω και να δέχομαι δώρα!!!
δεν αισθάνομαι άνετα όταν μου κάνουν δώρα και η χαρά που δείχνω είναι προσποιητή, αλλά μου αρέσει να κάνω σε άλλους συνέχεια δώρα και δωράκια.
georgia-is-coming-to-town, συμφωνώ. Το καλύτερο δώρο είναι αυτό που στο δίνει ένα παιδί γιατί είναι άδολο και το κάνει απο καρδιάς.
Σοφι, είχα και εγώ σαν και εσένα κουμπαρά όπου μάζευα χαρτζηλίκι για να κάνω τα δώρα μου..αδελφές ψυχές.
Jason, αυτό με τα χαρακτηριστικά δώρα είναι απαραίτητο για να ξεφεύγεις απο τα κλισέ. Δεν θα ξεχάσω μία θεία μου που έπαιρνε εκ περιτροπής σε όλους τους άντρες του σπιτιού κολώνια, σώβρακα, γραβάτα.. και αυτό γινόταν κάθε χρόνο για όσα χρόνια έζησε..83. Καταλαβαίνεις..
andreas, συμφωνώ και σε μένα το ίδιο!
mεθυσμένα χρώματα, γιατί δεν αισθάνεσαι άνετα όταν δείχνουν ότι σε αγαπούν?
Μάλλον υπόλοιμα παλιότερων εποχών όπου τα υλικά αγαθά σπάνιζαν και που το δώρο σήμαινε θυσία. Απόδειξη αγάπης για τον αποδέκτη. 'Οπως όλα τα πράγματα, στον δρόμο άλλαξε σημαντικά ο ρόλλος (χωρίς να έχει χάσει τελείως την αρχική του σημασία) του δώρου. 'Εγινε κάτι σαν ρουτίνα-υποχρέωση. Μέχρι που οι επιχειρήσεις κάνουν δώρα, μικρά ή μεγάλα, στους καλούς πελάτες τους, αλλά στην ουσία, μηχανικά και χωρίς πάντα οι επιχειρηματίες να ξέρουν που πάνε τα δώρα.
Διόρθωση: "Υπόλειμμα". Να μην με πείτε και ανορθόγραφο, χρονιάρες μέρες :-) Με υγεία και χαρά το 2007.
Δημοσίευση σχολίου