Ακούω, βλέπω πράγματα και καταστάσεις που δεν συμβαδίζουν με τα πιστεύω μου, με το πώς είναι δομημένος ο εαυτός μου απέναντι στον κόσμο. Βλέπω άτομα που δεν έχουν τίποτα το κοινό με μένα, η μέρα με τη νύχτα, τις προσωπικότητές μας τις χωρίζει μιά άβυσσος.. τα έχει φέρει όμως έτσι η ζωή που τα συντροφεύω, προσφέρω μία υπηρεσία, μία έξοδο, έναν οδηγό. Τα άτομα αυτά μιλάνε, λένε, μοιράζονται το είναι τους με την παρουσία μου, που στέκει εκεί και προσπαθεί να μην ακούει. Δύσκολη η προσπάθεια..έτσι βέλη άδοξων σκέψεων μπαίνουν μέσα μου και μου χαλάνε την ισορροπία μου. Και επειδή πλέον δεν ρωτάω πιά γιατί να είναι έτσι μερικοί άνθρωποι γιατί η απάντηση είναι "γιατί έτσι είναι ο κόσμος" δεν έχω επιτύχει να απέχω, να ακούω μέν αλλά οι απόψεις των άλλων να πέφτουν σαν σταλαγματιές πάνω στην ανοιχτή ομπρέλλα. Η τελευταία δεν τις συγκρατεί.
Ετσι τις κουβαλάω σπίτι μου και έχω την απαίτηση απο τον σύντροφό μου, να βρεί τρόπο να τις διώξει. Να τις ξορκίσει. Κάποιες μέρες γίνεται αυτό, άλλες μέρες όχι. Και εκείνος μπορεί να είχε μία δύσκολη μέρα που γυρίζοντας στο σπίτι να θέλει να βρεί πέρα απο ένα ωραίο τραπέζι και γευστικό πιάτο, μια χαλαρή σύντροφο αντί για έναν ναυτικό κόμπο. Και μετά στενοχωριόμαστε που δεν μπορέσαμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλο.
Πώς θα τα καταφέρω να γίνω 
όταν συναλλάσομαι με τέτοιους ανθρώπους? Να ακούω τις διάφορες κακίες που όμως να πέφτουν απο πάνω μου σαν στάλες? Πώς θα τα καταφέρω να προστατεύω τον εαυτό μου ώστε οι σκέψεις τους να μην με αγγίζουν και να μην καταστρέφουν τη διάθεσή μου?
όταν συναλλάσομαι με τέτοιους ανθρώπους? Να ακούω τις διάφορες κακίες που όμως να πέφτουν απο πάνω μου σαν στάλες? Πώς θα τα καταφέρω να προστατεύω τον εαυτό μου ώστε οι σκέψεις τους να μην με αγγίζουν και να μην καταστρέφουν τη διάθεσή μου?
5 σχόλια:
Δεν ξέρω τι να πω. Ίσως χρειάζεται υπομονή και ίσως αδιαφορία και αναισθησία. Τώρα βέβαια θα μου πεις δεν είμαι ικανή, είμαι διαφορετικός χαρακτήρας. Ξέρεις όμως ότι κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξεις μία δίοδο ανάμεσα στα δύο αυτιά για να χάνονται οι ήχοι.
Γραψαρχιδίνη των 500mg, 2 φορές την μέρα μετά από το φαγητό και κανά zipol αν έχεις ευαίσθητο στομάχι. Πέρα απο την πλάκα, το να τα κουβαλάς σπίτι είναι μεγάλο λάθος...
Ξέρεις πως χρειάζεται αποστασιοποίηση...την οποία πρέπει να ασκήσεις, τόσο απλά...
Θα σου φανεί παράξενο ίσως, αλλά θα πρότεινα, για να προστατέψεις τον εαυτό σου, να πάψεις να αμύνεσαι και να ακούς, να ενδιαφερθείς..
Πίστεψέ με, θα δεις αλλαγή..
Καλο βράδυ.
Δείμο, την αποκοπή την δοκίμασα και δεν έπιασε. Αντίθετα θεωρληθηκε ως αναισθησία. Τη λυπάμαι τη γιαγιά, όσο και διαφορετική απο μένα να είναι παραμένει ένα μοναχικό άτομο. Εχουμε έτη φωτός διαφορά απόψεων. Προσπαθώ να την προσεγγίσω χωρίς να υποφέρω γιατί διαφέρουμε ΡΙΖΙΚΑ.
pecora nera, κατ αρχήν καλώς ήρθες. Ο στόχος της επίτευξης είναι η γραψαρχιδίνη, έλα όμως που δεν μπόρώ να το πετύχω ακόμη? Τα πάω σπίτι και τα αραδιάζω, και όσο επαναλαμβάνω τις απόψεις άλλων τόσο στενοχωριέμαι.
an-lu, απλό ακούγεται. Στην πράξη δεν είναι.
Marko, το να ακούω δεν είναι δύσκολο, έτσι κι αλλιώς μόνο αυτό κάνω. Αλλά να ενδιαφερθώ..το βρίσκω πάρα πολύ βαρύ. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να ταυτιστώ με τις απόψεις για τη ζωή άλλων. Απόψεις αλλιώτικες απο τα δικά μου, "όταν η κάθε πράξη γίνεται με υστεροβουλία, η κάθε λέξη αποσκοπεί στο "τι θα βγάλουμε" αισθάνομαι πνιγμένη, να φύγω όσο πιό μακριά μπορώ. Είμαι φαίνεται ανίκανη να ασχοληθώ με ανθρώπους που δεν μοιάζουνε με εμένα. Άυτό αποτελεί πρόκληση. Γι αυτό το γράφω. Η πρόκληση πώς να ενδιαφέρομαι χωρίς να με χαλάει.
Δημοσίευση σχολίου