Αναχωρεί ο φίλος μας ο Joe, λίγο-λίγο απο τον κόσμο τούτο. Απο πέρυσι τον Σεπτέμβριο που του διέγνωσαν οι γιατροί αδενοκαρκίνωμα με επέκταση στους λυμφαδένες και γενικά σε ζωτικά όργανα, ξέραμε, ξέρανε οι δικοί του, ήξερε ο ίδιος ότι η άντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Προτού του πούνε ότι θα χρειάζεται να κάνει χημειοθεραπεία εφ' όρου ζωής.
Ο φίλος μας φεύγει λίγο-λίγο. Προσωρινές βελτιώσεις πολλές και μετά ξανακύλισμα, κάποιο όργανο παύει να λειτουργεί. Τώρα όμως σταματάνε κι άλλες λειτουργίες. Μόνο μία προσευχή θα τον σώσει, ώς την επόμενη χημειοθεραπεία που θα κάψει κάποιο όγκο μαζί με κάποιο ζωτικό όργανο ..πάλι. Και πάλι. Και πάλι. Παρόλλο που θα μας λείψει θα ήθελα αν υπάρχουν άγγελοι ας τον πάρουν κοντά τους. Τουλάχιστον πρίν το σώμα του διαλυθεί τελείως.
Πρίν οι δικοί του άνθρωποι, η φίλη μου που είναι γυναίκα του και τα δύο ανήλικα παιδιά του τον δούν να διαλύεται εντελώς. Με αφόρητους πόνους.
Αραγε υπάρχουν άγγελοι που σώζουν?
Αραγε θέλει να αποχωρήσει ή εγώ είναι η δειλή της ιστορίας?
(Puzzle 1000 κομματιών του Kadinsky)
6 σχόλια:
εξαρταται Μαρινα μου....αν υποφερει ο ιδιος, οσο σκληρο και να ειναι για τους δικους του ανθρωπους , οσο οδυνηρο, ισως να ειναι προτιμοτερο να ''φυγει''...
Στην αρχή κάνεις ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί, μετά το χωνεύεις πως δε γίνεται αλλά ακόμα δε θες να φύγει. Μόνο όταν φτάσει να γίνει το φάντασμα του εαυτού του και φύγει, λες,"τουλάχιστον δεν πονάει". Όταν είναι δικός σου άνθρωπος, δεν μπορείς να το πεις απ΄την αρχή!
Δική μου εμπειρία απ΄τον πατέρα μου καταθέτω!
Κρίμα για τον άνθρωπο και την οικογένειά του!
Πιστεύω πως ο ίδιος σίγουρα θέλει να "φύγει" αλλά δεν τον αφήνουν...
Πέθανε σήμερα ξημερώματα. Ετών 45
Να συλληπηθώ.
Μάλιστα. Αυτό τα λέει όλα. 45 ετών.
Δημοσίευση σχολίου