Γυρίζεις απο το γραφείο κάθε μέρα νευριασμένος. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και δεν λές ούτε ένα γειά. Αν με ρωτήσεις πώς τα πέρασα σήμερα και σου πώ, σπανίως ακούς, το μυαλό σου είναι κολλημένο στη δουλειά. Λίγο πιο κάτω με ξαναρωτάς πώς πέρασα σήμερα, ότι είπα πρίν, πήγε φούντο. Κανέναν δεν προσέχεις. Ολοι είμαστε για πέταμα
Στο έχω πεί ότι δεν μ' αρέσει αυτό. Χέστηκες. Συνεχίζεις.
Νεύρα, νεύρα πολλά νεύρα τις καθημερινές. Σου παίρνει 24 και βάλε ώρες για να συνέλθεις και να επιστρέψεις στον κόσμο. Νωρίτερα το οτιδήποτε που θα λεχθεί, είτε δεν το ακούς, είτε σε νευριάζει.
Δεν ζούμε για να δουλεύουμε. Χέστηκες. Συνεχίζεις
Αν σου ζητήσω τίποτα, στάχτη και μπούρμπερι. Νεύρα και ειρωνείες. Εντάξει η δική σου ζωή είναι το κάτι άλλο, η δική σου δουλειά το ταξείδι στ' αστέρια ενώ η δική μου ...τίποτα. Η κυρία του Κυρίου. Υπάρχω γιατί αναπνέω. Τα άλλα είναι ....μπάζα.
Δεν μ' αρέσει αυτό. Στο έχω πεί. Χέστηκες. Συνεχίζεις.
Για όλα φταίνε οι άλλοι. Κάπου τρύπωσε το τηλεκοντρόλ? Χαμός. Εσύ δεν είσαι αυτός που βλέπεις τηλεόραση? Δεν μπορείς να το βάζεις στο κομοδίνο σου, σε ένα ορισμένο σημείο? Οπου σούρθει το πετάς και μετά το ψάχνεις και δεν το βρίσκεις και φταίνε οι άλλοι, ακόμα και οι ψιψίνες! Γκρίνια, φωνές νεύρα.
Δεν ωριμάζεις με τίποτα. Στο έχω πεί. Ξέρω... χέστηκες.
Αντε χέσε μας λοιπόν.
8 σχόλια:
Καλημέρα.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω μιας και δεν έχουμε ξαναμιλήσει.
:-*
Χμμμμ, σκούρα τα πράγματα. Οχι αυτό που γίνεται. Προφανώς γίνεται καιρό. Οχι για το ότι χέστηκες. Επίσης πρέπει να γίνεται καιρό. Που ο θυμός σου έγινε τόσος πια που το ποστάρισες, είναι το θέμα. Που σε έπνιξε, σε ξεχείλισε, σε όργισε η κατάσταση. Σίγουρα ο θυμός θα φύγει. Θα ηρεμήσετε πάλι. Το κακό είναι πως όλα αυτά αφήνουν τα σημάδια τους κι απλά καραδοκούν να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Καλό κουράγιο, συμβουλές δεν σηκώνει η περίπτωση, ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τι νοιώθεις και τί κάνεις. Τα φιλιά μου.
Georgia, το να ποστάρω το θυμό είναι πολύ δύσκολο για μένα. Για να φθάσω σε σημείο να γράψω αυτά που γίνονται ..καιρό τώρα..καταλαβαίνεις πόσο σκούρα είναι τα πράγματα. Βέβαια ξεθυμώνω εύκολα. Κάτι όμως μένει. Σαν ίζημα, σαν σκόνη ανάμεσα απο τα δάχτυλα. Φυγές υπάρχουν άπειρες. Μία-μία τις εξερευνώ.
Φιλάκια
Μαρινα, γνωμη μου ειναι οτι την πρωτη φορα που θα τον βρεις ηρεμο, ξεκουραστο και με αρκετο διαθεσιμο χρονο να του τα πεις ολα αυτα, ηρεμα και με επιχειρηματα.
Αν δεις οτι καταλαβαινει, καλως.
Αν παλι οχι, κακως.
Μονο μην κανεις το λαθος να σιωπησεις γιατι ετσι θα το συσσωρευσεις μεσα σου. Μιλα.
Sourotiri, όλα έχουν λεχθεί όταν είναι ήρεμος και καλός. Εχουν λεχθεί και ξανα-λεχθεί. Μόλις όμως του πατήσουν την ουρά στο γραφείο..μπάμ! μία απο τα ίδια. Χρόνια τώρα. Αλλά όπως είπε και η Georgia, κάπου συσσωρεύονται αυτά και οι αντοχές μου λιγοστεύουν! Ασε που δεν είμαι απο τους ανθρώπους που "καταπίνουν". Καθόλου, φουντώνω γρήγορα και μετά..ΤΝΤ-ολοκαύτωμα! Παλιά καυγαδίζεμε περισσότερο, τώρα με το μπλόγκ..πού και πού. Τα βγάζω όλα στο χαρτί και αδειάζω!
Γειάσου Marina.... και καλό μήνα....κοίταξε για μένα είναι εντελώς μα εντελώς απαράδεκτη η στάση αυτή....απέναντί σου...και μου δείχνει μια τεράααααστια έλειψη σεβασμού....τεράστια όμως...εγώ εάν ήμουν στη θέση σου δεν θα επέτρεπα τέτοιου είδους συμπεριφορά σε μένα....και δεν επέτρεψα ποτέ...έτσι είχα κάποτε δεσμό (ευτυχώς μόνο δεσμό δεν έφτασα να παντρευτώ)....με κάποιον που είχε τέτοια συμπεριφορά και τρισχειρότερη απέναντί μου και τον έστειλα από εκεί που ήρθε....πρέπει να του δώσεις να καταλάβει ότι εσύ δεν είσαι το σημείο αναφοράς...που όταν έχει νέυρα,δε νιώθει καλά,του φταίει κάτι,τον πονάει κάτι,και δεν ξέρω και γώ τί άλλο κάτι θα ξεσπάει πάνω σου....και κυρίως πρέπει να καταλάβει (να του το δώσεις εσύ να το καταλάβει αυτό)....ότι είσαι ένα ανθρώπινο όν, που έχει χαρακτήρα και πρωσοπικότητα ιδιαίτερη και που πρέπει αυτός να τη σέβεται και να την τιμά...όπως κάνεις κι εσύ μ αυτόν και με το δικό του χαρακτήρα...αυτά...νομίζω δεν είναι και τόσο δύσκολο καλή μου....λίγη προσπάθεια θέλει...Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.
Αν ξεκινήσω και εγώ δεν θα μου φτάνουν σελίδες για σελίδες.
Εγώ διάβασες τι έκανα. Οχι δεν με έβριζε αλλά είχε αρχίσει μιά τακτική του να με μαλλώνει.
Γιατί έβαλες αυτό εκεί και όχι εκεί. Και επενέβαινε παντού.
Κοίτα να διαχειριστείς την οργή σου με ώριμο τρόπο ή κάνε την έκρηξη.
Ο δικός μου ξαναγύρισε στο μοντέλο του γελαστού παιδιού. Επειδή δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Και συνειδητοποίησε το τι μου έκανε και τα παραδέχτηκε.
Τώρα για πόσο; Δεν ξέρω. Θα δείξει.
με πολλή αγάπη στα λέω
Δημοσίευση σχολίου