Ακούω απο πολύ κόσμο να αναφέρεται στους φίλους τους σαν "ο κολλητός μου", "η αυτοκόλλητή μου" και αναρωτιέμαι. Πώς δηλαδή γίνεται κάποιος ο αυτοκόλλητός μου, τι σημαίνει κολλητός; Διαβάζοντας το λήμμα σε λεξικό 'αυτοκόλλητος = κατασκευασμένος έτσι ώστε να επικολλάται χωρίς τη προσθήκη κολλητικής ουσίας -δη κόλλας - " και το "κολλητός=κολλημένος" αναρωτιέμαι πώς μία φιλία με ένα άλλο άτομο μας κάνει τόσο οικείους ώστε να γίνουμε κολλητοί, ο ένας να κολλήσει πάνω στο πετσί του άλλου.
Αν έχετε εσείς βρεί τέτοιες φιλίες, μπράβο σας, σε μένα δεν μου έχουν τύχει. Επίσης θα ήθελα να εκμυστηρευτώ ότι δεν ξέρω αν θα μου άρεσε να μου τύχει και κάτι τέτοιο. Δεν θέλω ο φίλος μου να γίνει ένα με το δέρμα μου, να είναι ο καθρέφτης του εαυτού μου, να συναισθάνεται τις αγωνίες μου, να ανασαίνει τον ίδιο άνεμο με εμένα. Δεν μ' αρέσει η τόσο μεγάλη οικειότητα που εξομαλύνει τις διαφορές και γινόμαστε διάφανοι σωσίες. Τόσο οικείοι σε βαθμό βαρεμάρας.
Αν έχετε εσείς βρεί τέτοιες φιλίες, μπράβο σας, σε μένα δεν μου έχουν τύχει. Επίσης θα ήθελα να εκμυστηρευτώ ότι δεν ξέρω αν θα μου άρεσε να μου τύχει και κάτι τέτοιο. Δεν θέλω ο φίλος μου να γίνει ένα με το δέρμα μου, να είναι ο καθρέφτης του εαυτού μου, να συναισθάνεται τις αγωνίες μου, να ανασαίνει τον ίδιο άνεμο με εμένα. Δεν μ' αρέσει η τόσο μεγάλη οικειότητα που εξομαλύνει τις διαφορές και γινόμαστε διάφανοι σωσίες. Τόσο οικείοι σε βαθμό βαρεμάρας.
Εχοντας φιλίες άνω των 25 ετών, μπορώ να διατυμπανίσω ότι με τις φίλες μου κολλητές δεν είμαστε, ευτυχώς. Η κάθε μία έχει τη προσωπικότητά της, τη διατηρεί, μιλάμε, γελάμε, έχουμε πολλά κοινά (αν δεν μοιάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε-λένε οι σοφές παροιμίες), έχουμε όμως και τις διαφορές μας, έχουμε μάθει να μη σκαλίζουμε τις επιθυμίες της άλλης και κυρίως να κρατάμε ορισμένες μας απόψεις για τον εαυτό μας. Ιδιαίτερα σε θέματα επιλογής συντρόφων. Αλληλοσεβασμός είναι η λέξη.
Πάρε λοιπόν και τον "αυτοκόλλητο" τώρα που θα έχει την απαίτηση να αρχίσω να λέω τα προσωπικά μου με το νι και με το σίγμα για να σχολιάζει να εκφέρει γνώμες, να επηρεάζει και τα αντίστοιχα να τα κάνω και εγώ. Στο τέλος να συμφωνήσουμε ότι η επιλογή μου είναι ένα μεγάλο λάθος και να να κλαίμε και οι δυό μαζί, καταριώμενες την κακιά μας μοίρα.
Βαριέμαι.
Προτιμώ να μη συμφωνεί με τις επιλογές μου αλλά να μη ρίχνει λάδι στη φωτιά. Ούτε εγώ θα τηγανίζω ψάρια στη δική της στιά. Οταν βρισκόμαστε μαζί ας μη μυρίζουμε τηγανίλα, ψαρίλα, κρεμμυδίλα. Ας πήξουμε στ' αρώματα, άντε και στα πατσουλιά.
Αλλά δεν θα είμαστε κολλητές-αυτοκόλλητες. Η κάθε μία μας θα διατηρεί την ελευθερία της να είναι αυτεξούσια, χωρίς την άλλη. Με κάποιες εκμυστηρεύσεις αλλά όχι όλα τα μυστικά μας στη φόρα.
Αέναα μαθαίνουμε η μία απο την άλλη. Ετσι η σχέση έχει την ποικιλία της έκπληξης.
Τίποτα το αυτοκόλλητο δηλαδή.
7 σχόλια:
εγώ πάλι, με τον όρο "κολλητή" αντιλαμβάνομαι μια κοπελα που περνάμε πολύ χρόνο μαζί. παολαυτα, πιό σημαντική θερωρώ τη "ΦΙΛΗ" γιατί είναι δίπλα σου ουσιαστικά, ακόμα κι αν δε βρίσκετστε συχνά. Οι "κολλητοί" για μένα, είναι απλά η συγκυρία του να έχεις ίδιο πρόγραμμα με κάποιον και να βρίσκεστε στον ίδιο τόπο.
Θα συμφωνησω με την Λινα, ειναι θεμα του πως το οριζει ο καθενας. Αναφορικα με τον δικο σου ορισμο, Μαρινα, εχω να σου πω οτι κι εγω διαφωνω :) Μεγαλο πραγμα οι καλες φιλιες...
Κι εγώ αυτό πιστεύω Μαρίνα. Επειδή έχω δει πως είναι να εχεις "κολλητή" σε σημείο που ξεπερνάς τα όρια, εχω την αίσθηση ότι μόνο κακό κάνει το κολλητιλίκι αυτό. Οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να έχουν και κάποια όρια. Αλλωστε η "ιδιωτικότητα" (privacy, ισως πιο σωστή απόδοση στα αγγλικά) πρέπει να φροντίζουμε να διατηρείται στη ζωή μας. Η ταυτότητα μας.
Εγώ πάντως συμφωνώ απόλυτα. Έχω δυό τρεις πολύ καλούς φίλους από 10 και 15 χρόνια, που τους βλέπω κάπως σαν αδέλφια μου, αλλά χωρίς "κολλητηλίκια". Ο καθένας τη ζωή του, τις παρέες του, την προσωπικότητά του αλλά αν με έχουν ανάγκη θα είμαι εκεί και αν τους έχω θα είναι εδώ.
Κολλητός και κολλητή για μένα δεν υπάρχει...και η έκφραση αυτή δεν μου αρέσει.
έχω μόνο ΜΙΑ φίλη και όλες οι άλλες είναι απλά ...γνωστές.
εξ άλλου, είμαι άτομο που δεν κάνει φιλίες...
nyctolouloudo
Κατά παράδοξο τρόπο, τον όρο "κολλητός-η",δεν τον έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Ούτε καν στην εφηβεία μου, που ήταν και λέξη μοδάτη. Αντίθετα, για χρόνια χρησιμοποίησα υπέρ του δέοντος την λέξη "φίλος-η". Βρισκόμενη, κάποια στιγμή χίλια εκατό χιλιόμετρα από την πόλη μου, διαπίστωσα με την πάροδο του χρόνου ότι οι "φιλίες" χάθηκαν. Δεν παρέμειναν παρά ελάχιστες. Δύσκολο πράγμα οι πραγματικές φιλίες, αλλά σίγουρα "κολλητή", δεν θα μπορούσα να γίνω ποτέ.
Marilina, αυτά που περιγράφεις εμένα με στέλνουν στον όρο "φίλοι". Απλοί αγαπημένοι φίλοι. Τίποτα το κολλητό.
Sourotiri, μεγάλο πράγμα οι φιλίες που επιβιώνουν ακόμη και στα 20 χρόνια απο τώρα.
julia -dream, το άρθρο περί κολλητών το έγραψα γιατί υπέπεσε στην αντίληψή μου η πιθανότητα ο κολλητός σου να είναι και σύντροφός στο κρεββάτι, οπότε εδώ μπαίνουμε σε άλλα χωράφια. Δεν έχω αντίρρηση στη φιλία+ερωτα, αντίθετα μάλιστα είναι ότι πιο καλό, όμως το να σέβεσαι τον φίλο σου και να μην του βάζεις χέρι, είναι ακόμη καλύτερο.
Yoryia, και εγώ έχω 3-4 άτομα που αισθάνομαι πολύ κοντά μου και εκείνα το ίδιο, υπάρχει σταθερή αλληλογραφία μεταξύ μας (τα δύο είναι εξωτερικό)χωρίς να κολλάμε με κόλλες και σελοτέηπ,
Nyctolouloudo, ούτε για μένα κολλητός υπάρχει και το χειρότερο δεν μ' αρέσει και η ιδέα. Δυστυχώς δεν είμαι άτομο να κάνει εύκολα φιλίες, αλλά το πολεμάω, όσο μπορώ. Παλιά ήμουνα περισσότερο στρείδι απο τώρα
Georgia, ούτε και εγώ έχω βρεί κάποιες που να αισθάνομαι σαν αυτοκόλητη. Ασε που με τη πάροδο του χρόνου χάνεις φιλίες, είτε φύγεις, είτε αλλάξεις αντικείμενο δουλειάς οι άνθρωποι χάνουν επαφές.
Δημοσίευση σχολίου