Κυριακή, Οκτωβρίου 16, 2005

Σκόρπια..

Σκόρπιες σκέψεις που μάζεψα απο διάφορα χαρτάκια, γραμμένα και καταχωνιασμένα εδώ και εκεί

Οταν δεν θέλω να κάνω κάτι, λές και συνομωτεί το σύμπαν να με αναγκάσει να το κάνω.
Και βεβαίως το κάνω
Δεν τίθεται εδώ θέμα, "θέλω-δεν θέλω", έρχονται οι περιστάσεις που δεν μπορώ να κάνω πίσω, χρειάζεται να αλλάξω πορεία, να κάνω αυτό που θέλουν οι άλλοι, να βάλω τον εαυτό μου πίσω και να πάρω το ποσοστό των συνεπειών που πάντα είναι μέγιστες..
Οι επιθυμίες μου γίνονται χαρτοπόλεμος που ένα φύσημα του αέρα τις σπρώχνει και χάνονται.
Οσες φορές έχω "πατήσει" τις ανάγκες του εαυτού μου για να κάνω πράγματα που δεν θέλω έχω φάει τέτοια σφαλιάρα που δεν περιγράφεται. Την έχω φάει και απο τις δύο πλευρές, και απο τον εαυτό μου και απο τους άλλους.. Χαμένη για χαμένη.


Ανθρωποφοβία
Σοβαρή ασθένεια λένε οι ψυχο-τραλαλάδες, αντε παρατείστε με

Οχι δεν έχω ανθρωποφοβία, άλλα είναι που φοβάμαι, ξέρω τι με φοβίζει στους ανθρώπους, ξέρω ότι αυτύ που είναι και προβάλλουν είναι η επιφάνεια..

Κατα βάθος όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, συμφωνώ και επαυξάνω.
Είμαστε όλοι καλοί κατά βάθος, η επιφάνεια όμως που βγάζουμε στους άλλους πώς γίνεται και είναι σκατά?
Πώς γίνεται να αγαπάμε την οικογένειά μας "κατά βάθος", αλλά κατά επιφάνεια να είμαστε γονείς-καταπιεστές, εργοδότες-γαϊδούρια, φίλοι-άφαντοι στην ανάγκη?
Αυτή η επιφάνεια με τρομάζει και με κάνει να κρατώ κάποιες αποστάσεις.. δεν ξέρεις πώς η επιφάνεια επηρεάζει έναν άνθρωπο, και ο Γκέμπελς κατά βάθος ήταν καλό παιδί, επιφανειακά όμως ήταν εγκληματίας..Με τρομάζουν ορισμένες συμπεριφορές..




θα ήθελα στη ζωή μου να ξαναβρισκόμουνα σε ένα λειβάδι με παπαρούνες

Δεν βλέπω πιά πολλές παπαρούνες, ίσως φταίει η μόλυνση, ίσως να μην βγαίνουν πιά όπως παλιά, ίσως να τις ξεριζώνουν φοβούμενοι τις καλλιεργειες οπίου, κάτι που παλιά προφανώς δεν φοβόντουσαν.., μη χέσω, η κάθε εποχή φαίνεται να έχει και τις τρομοκρατικές της φοβίες.

Σε ένα λειβάδι απο παπαρούνες θα ξανααισθανομουνα ανέμελη, θα κυλιόμουνα μέχρι τα ρούχα μου και τα μαλλιά μου γεμίσουν χόρτα.. ίσως και να ξαναέκανα έρωτα μέσα στις παπαρούνες..
Ποτέ δεν κόβω τις παπαρούνες..κόβεις ποτέ τα όνειρα?

7 σχόλια:

mistounou είπε...

Όχι..δεν κόβονται τα όνειρα, ούτε οι παπαρούνες. Όπως δεν κόβονται και οι μαργαρίτες, αυτές οι ξελογιάστρες, γεμάτες διλήμματα.

Depsorama είπε...

Κάποια μέρα, θέλω να γίνω αρκετά εγωίστρια, ώστε να μπορέσω να αρνηθώ να κάνω αυτό που με αναγκάζουν οι τρίτοι να κάνω. Χωρίς τύψεις όμως απ΄τη μεριά μου, και χωρίς να πληγώσω τρίτους.
Ιδεαλισμός ε;

Marina είπε...

Despoina, αναγκαστικά όταν κάνεις αυτό που θέλεις, πάντα θα πληγώνεις τους άλλους,γιατί ο καθένας θέτει πρώτο τον εαυτό του..
Δεν είμαι φαίνεται τόσο εγωϊστρια όσο θα ήθελα..
Εχουμε όμως καιρό..

Ανώνυμος είπε...

Doing things for other people even if you do not get anything in return does not mean that you are selfless, even if you spent your whole life doing this.

If I do something for someone I do it because not doing it would give ME more grief and disatisfaction. I only do things to make ME and only ME feel better even if I in principle would rather be doing something else. Isn't that selfish? Does it mean that the people or causes I "sacrifice" myself for are not worth it? If they were not I would not be doing it and if they prove that they are not I will not do it again.

I am sorry if I seem uprupt. I do speak for myself and only myself but I am just struggling to understand how come that almost everyone I know feel selfless and fell that they are doing things for everyone else other than themselves but consider everyone else selfish!

Marina είπε...

anonymous..when I do things for others make me happy which is a way of being selfish..
Again, when a friend/close relative dies and I cry from grief is selfish because I don't cry for the deceased but for myself who I'll have to keep on without him/her..
All these and the ones you mentioned are selfish..
But we cannot keep not doing things for the others in case we are labelled as selfish..what is unselfish anyway?

Ανώνυμος είπε...

What I tend to appreciate the most is that being selfish is something genetic, something that each person, each family and each society needs to have in order to survive. Unselfishness is something we (humans) only developed and it goes against evolution - the survival of the fittest - unless it is somehow related with selfishness.


Nothing is 100% unselfish and nothing is 100% selfish. The trick is finding the balance between the two in the relationship you have with each person individually and then there is no question of doing things out of neither selfishness nor luck of. Once the balance is achieved by both parties involved, then there is understanding. All these are based on my belief for the need of balance in everything. I do not know whether is feasible, difficult or even stupid, but that is how I look at it: If the ultimate happiness is to do whatever you want then, 100% happiness can not be achieved; doing things for others (unselfishness) is as much in the nature of people as doing things for ones self. The balance is the key.

I do not know if I am making any sense to you but since I have a small problem expressing myself and since you were just expressing your thoughts not writing a dissertation on selfishness, I will put a full stop and apologies for probably wasting your time.

Ανώνυμος είπε...

What a great site Roessler dentist mundelein Teen blonde pussy Mesotherapy pennsylvania jazz trumpet players mp3 Wool area rug discount http://www.does-effexor-xr-cause-weight-gain.info/Paxil-and-sex-drive.html Mercedes 1993 e320 no start Brands of pdas available the use of paxil in the elderly