Απαγορεύονται τα σενάρια,
το τι θα κάνω στο μέλλον, τι θέλω να κάνω, τι μπορώ να κάνω. Το ποιά είμαι το ξέρω, το κατάλαβα εν μία νυκτί και όχι μετά από τις μύριες αναζητήσεις των παλαιών μετενσαρκώσεων, μετενψυχώσεων, κάρμα, ταξειδιών εκτός σώματος..σαχλαμάρες, όποιος ψάχνει-ψάχνει πιάνει πάτο και στο πάτο όλα σκοτάδι είναι..και ο εαυτός φαίνεται γυμνός.., αυτά τα ψαξίματα δεν είναι για μένα αλλά για τους αλλαφροίσκιωτους...πα, πα, πα... το κατάλαβα το ποιά είμαι στον σεισμό του 1999, όταν άνοιγε το κτίριο κάτω απο τα πόδια μου..όταν έπεσε το ντουλάπι και με χτύπησε...πως πέρασα πάνω απο τα πεσμένα με βοήθησε μιά συνάδελφος στο διπλανό γραφείο..πώς βγήκαμε απο το κτίριο, όταν οι έξοδοι κινδύνου φράκαραν και το μηχάνημα της μισθοδοσίας AS400, άλλαξε όροφο απο την τρύπα που άνοιξε, πώς φθάσαμε στο προαύλιο και συνειδητοποιήσαμε ότι είμασταν μόνες μας..το κτίριο βούλιαζε εκ των έσω..που είναι όλος ο κόσμος? .. το ποιά είμαι το κατάλαβα τότε που συνειδητοποίησα πόσο πολύτιμη είναι η ζωή..
Οχι άλλα υποθετικά σενάρια πλήζ, ότι είναι να έρθει θα έρθει..το δύσκολο για μένα είναι "να μην κάνω", το να κάνω πράγματα είναι εύκολο..το δύσκολο είναι να κάτσω στις πίσω θέσεις του σινεμά και να απολαύσω για μία φορά την ταινία που δεν θα έχει εμένα για πρωταγωνίστρια..
Απαγορεύονται οι μύθοι.
...τέλειο δεν υπάρχει, τί είναι όμως το πιό σημαντικό? Η συντροφιά, το σέξ, η οiκογένεια? Τέλεια ποιότητα δεν υπάρχει, ούτε τέλειος άνθρωπος, τέλεια φιλία, τέλεια δουλειά..Ολα είναι ολίγον τέλεια με άνισους παρονομαστές.. Πώς με βλέπουν οι άλλοι? Αλλα γι' αλλα.. σίγουρα πάντως όχι όπως βλέπω εγώ τον εαυτό μου..Γενικά βλέπουμε στους άλλους ότι έχουμε ΕΜΕΙΣ μέσα μας, αν μας λείπουν τα λεφτά (μονίμως) τους βλέπουμε σπάταλους, αν είμαστε κουρασμένοι, τους βλέπουμε ξεκούραστους... Γενικά οι άλλοι σχηματίζουν κάποιες εικόνες για μένα που δεν μου μοιάζουν καθόλου..αλλά δεν κάνω καμμία προσπάθεια να χαλάσω το μύθο τους.. Γιατί να τον χαλάσω? Ας έχουν και εκείνοι πλάσει ένα μύθευμα.. be free to be.
Επιτρέπεται
.... να πάω να πιώ το κρασάκι μου..αν αρχίσω νωρίς ως τα μεσάνυχτα θα έχω γίνει πίτα γιατί αργώ να μεθύσω..
Ισως να ψήσω καβούρια στα κάρβουνα, τρελλαίνουμε για θαλασσινά, αχινούς, μύδια, γυαλιστερές, σωλήνες .. Η ολοκλήρωσή μου περνάει μέσα από τις αισθήσεις γεύση, όσφρηση, αφή, όραση, ακοή.. πολύ πεζή προσωπικότητα..
Maybe.
Why not?
9 σχόλια:
πεζή προσωπικότητα ε;; για ξαναδιάβασε παρακαλώ το ποστ σου...
Aπό τότε που ξαναθυμήθηκα τις αισθήσεις μου, ή που τους έδωσα σημασία, ζώ καλύτερα, εντονότερα. Εαν αυτό ειναι πεζή προσωπικότητα, χαλάλι και ας κάνουμε παρέα εμεις οι πεζές :-)
Αλήθεια ξέρεις να ψήνεις στα κάρβουνα αχινούς και μύδια;
Why not, indeed!
Ειναι στιγμές που αισθάνομαι πιό κοντά στους/στις εικονικούς/κές φίλους/λες μου παρά στους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν..τα πάντα μπορώ να εκμυστηρευτώ σε ανθρώπους που δεν ξέρω, ..αλλά σαν στρείδι κουμπώνομαι στους γνωστούς και δεν βγάζω κίχ..
Το κακό είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια, γίνομαι άνθρωπος της αίσθησης όλο και περισσότερο, αδιαφορώντας για συναισθήματα..όχι πώς τα πιέζω..μπά! απλά δεν τα πολυ ψειρίζω..
Μου πέφτει και η πίεση το βράδυ και πρέπει να πίνω λίγο κρασάκι..
Είμαι πολύ πιεσμένη αυτό τον καιρό..να φύγω θέλω..να αλλάξω παραστάσεις..να δώ κάτι καινούργιο..ένα ποτάμι, μία έκθεση ζωγραφικής..ένα δάσος..να πάω μια βόλτα σε ένα μέρος που δεν έχω ξαναπάει και ας είναι το επόμενο προάστειο..
Vista, στα κάρβουνα γίνονται μόνο τα καβούρια. Οι αχινοί, γυαλιστερές, σωλήνες τρώγονται ωμοί με λίγο λεμόνι. Τα μύδια μαγειρεύονται με ή χωρίς το κέλυφος.
Αισθήσεις, ο οδηγός ίσως της ζωής.
Keep Walking
...Είμαι πολύ πιεσμένη αυτό τον καιρό..να φύγω θέλω..να αλλάξω παραστάσεις..να δώ κάτι καινούργιο..ένα ποτάμι, μία έκθεση ζωγραφικής..ένα δάσος..να πάω μια βόλτα σε ένα μέρος που δεν έχω ξαναπάει και ας είναι το επόμενο προάστειο....
Μαρίνα ευχομαι να σου αρέσουν οι εικόνες που έβαλα εξαιρετικά για σένα. Να είσαι καλά :-)
Τσέλιγκα, όχι Κeep Walking βρε.
Start Flying Μαρίνα! Είναι πολύ πιο εύκολο από όσο φαντάζεσαι αυτήν την στιγμή και σίγουρα το ξέρεις, το έχεις νοιώσει, το έχεις ξαναζήσει. Είναι απλά θέμα εσωτερικής απόφασης. Τόσο απλά και τόσο δύσκολα.
Πετώντας φτάνεις στα σύννεφά σου και μπορείς να πας μη σου πω μέχρι και της ViStas την κατοικία!
Όλα μπορείς να δεις!
Πέτα καλή μου με τις αισθήσεις σου σε εγρήγορση!
ΥΣ. Μόλις χθες έλεγα, σε φίλο μπλοκοκράτορα, ότι ο κόσμος μας (αυτός ο αόρατος και ορατός ταυτόχρονα), είναι διέξοδος, ευχαρίστηση, πηγή και θάλασσα αισθήσεων! Τέλειο!
Σας ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου