Διάθεση σκατά

Είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, πολύ πεσμένη. Για πρώτη φορά στη ζωή μου διαπιστώνω ότι έχω ανάγκη απο ανθρώπους όχι ιδιαίτερα γνωστούς..ναί είναι και αυτό μία σύγχρονη ιδιαιτερότητα να μιλάμε σε έναν εικονικό φίλο, με μία εικονική φίλη να ανταλλάσσουμε συνταγές για παιδικές κρέμες, να ζούμε μέσα σε εικονική πραγματικότητα, σε εικονική ευτυχία, τίποτα χειροπιαστό..όλα μπουρμπουλήθρες και το μυαλό μας να ψάχνει σε θολά μονοπάτια για διεξόδους.

Διεξόδους ψάχνω. Για να ξεφύγω, γιατί αν μείνω θΑ ΣΚΑΣΩ

Πνίγομαι αυτόν τον καιρό, όχι σε μιά κουταλιά νερό, μέσα στα κύματα του ωκεανού παλεύω για να πιάσω τα όνειρά μου και να τα υπερασπισθώ εναντίον των διαθέσεων των άλλων..ανθρώπων που χέστηκαν για μένα, το δικό τους να περάσει..

Μου έρχεται να σκάσω, να φωνάξω, να σπάσω τα πιάτα και τα ποτήρια, να ακούσω θόρυβο..αμάν πιά αυτή η σιωπή, για να πώ κάτι πρέπει να το περάσω απο 1001 κόσκινα μήπως προσβάλλει, τρομάξει, θυμώσει, νευριάσει τον άλλον...ο αυθορμητισμός πήγε βόλτα και άφησε στη θέση του ένα αγγούρι τουρσί. Φάτο να ησυχάσουμε.

Ολοι κάνουμε τις επιλογές μας στη ζωή. Ασχετα τι μας λένε οι γονείς μας, πώς προσπαθούν να μας προφυλάξουν-αποτρέψουν, εμείς θα κάνουμε αυτό που μας τραβάει περισσότερο. Ποτέ δεν μετάνοιωσα για τις επιλογές μου, αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσω τη ζωή μου πάλι τα ίδια θα έκανα.. Εντάξει όχι εντελώς τα ίδια..θα διαβάζα λίγο περισσότερο ώστε να γίνω χειρουργός μιά που δεν με αηδιάζουν τα αίματα..αλλά και αυτά που πέτυχα δεν ήταν και άσχημα..

Δεν μετανοιώνω

όμως

θυμώνω

Και όταν θυμώνω θέλω να κάνω πράγματα.

Θέλω να πάρω το αυτοκίνητο βόλτα στην παραλιακή και να έχει καταιγίδα.. Το είχα κάνει μιά φορά πέρυσι και στη στροφή λίγο πρίν απο τις τρύπες του Καραμανλή με χτύπησε ένα κύμα, κόντεψα να χάσω τον έλεγχο του αυτοκινήτου και να σκοτωθώ...αλλά δεν τον έχασα..ακόμη θυμάμαι το χαστούκι του άγριου κύματος..

και συγχρόνως δεν θέλω να επωμίζομαι ευθύνες άλλων

Πάρε τις ευθύνες σου, και αντιμετώπισέ τες . Εμένα άσε με έξω. Δεν μπορείς? Να μπορέσεις!

Οταν η ζωή σου έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να ζείς για να δείχνεις ΣΤΟΥΣ ΑΛΟΥΣ πόσο επιτυχημένος είσαι, πόσο ωραίος, πόσο σέξυ, ότι είσαι ο καλύτερος του χωριού, η ζωή σου όλη δεν είναι δική σου, είναι ένα επίτευγμα ειδικά δομημένο για να θαμπώνει τις μάζες.. για να τραβάει τη προσοχή, για να σε θαυμάζουν..

Και τι γίνεται όταν στερεύουν τα επιτεύγματα?

Εχασες το ακροατήριο φίλε.. μη περιμένεις χειροκρότημα..

Τότε έρχεται η κατάθλιψη, κλείνεις το παράθυρο, κατεβάζεις τα ρολλά και κλαίς τη μοίρα σου που δεν βοηθάει, ναί?

Γιατί εσένα ποιός Θεός σου είπε ότι ζούμε για να καπελώνουμε τους άλλους?

Γιατί θέλοντας πάντα να υπερτερείς, να τραβάς τη προσοχή, την τραβάς, συμφωνώ, άλλα αυτό δεν γίνεται αιώνια, έχει πάνω και κάτω..

Και όταν είσαι στα πάνω, όλα καλά, είναι γέλιο και χαρά, τρα λα λα!

Και όταν είσαι στα κάτω, ξούτ, σκασμός, χιλιάδες γκρίνιες πετάγονται, πάντα οι άλλοι φταίνε που σου στερούν τα επιτεύγματα..φέρτε μου ένα μαντολίνο, για να δείτε (εσεις οι άλλοι ) πώς πονώ...

Αντε

Ξύπνα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!