Η αφάνταστη μοναξιά των Χριστουγέννων όπου μέσα στο πλήθος διαπιστώνεις ότι είσαι ο εαυτός σου που κολυμπάει ελεύθερος...
Κανείς δεν ασχολείται μαζί μου, κανείς δεν με προσέχει, κανείς δεν με κρίνει σαν άνθρωπο, αισθάνομαι like an agent under cover, γυρίζω απο επισκέπτη σε επισκέπτη, απο συγγενή σε συγγενή, γνωρίζοντας ότι στη μνήμη τους δεν θα μείνουν τα χαρακτηριστικά μου...total eclipse of myself
Η μεγαλύτερη ελευθερία που αισθάνομαι είναι αυτή των Χριστουγέννων γιατί ποτέ δεν αφήνω τον Κ. να μου κάνει δώρο.
Η παρουσία του και μόνο στη ζωή μου είναι αρκετή.
I am free to be
4 σχόλια:
Μεγάλη υπόθεση αυτή η "άτιμη" η freedom. Που τελικά, μόνο μέσα μας μπορούμε να την βρούμε. Κακώς την ψάχνουμε εδώ κι εκεί, υπάρχει ήδη, απλά προτιμούμε να την βάζουμε για ύπνο ή να την σκοτώνουμε.
Αυτή η freedom to be me είναι μεγάλη υπόθεση..όπως ακριβώς το λές..συνήθως την έχω κοιμισμένη..τα Χριστούγεννα όμως βγαίνει μαζί με τα καλλικαντζαράκια και απαιτεί το μερίδιό της..
Εγώ φέτος συνειδητοποίησα ότι έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που αντιμετωπίζω αυτές τις γιορτές. Θρησκευτικό συναίσθημα δεν υπάρχει ούτως ή άλλως γιατί δεν με αφορά καθόλου το θέμα της πίστης και της θρησκείας. Όμως, κάτι έχει πάθει και το καταναλωτικό πνεύμα μέσα μου! Τα φωτάκια στα μπαλκόνια μου φαίνονται πλέον απίστευτα κιτς, όταν μέχρι πριν 2-3 χρόνια τα κρέμαγα από τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη στις βεράντες. Στολίδια ελαχιστότατα φέτος, έλατο ποτέ δεν στολίσαμε ούτως ή άλλως. Ψώνια για ρούχα, εορταστικές εμφανίσεις κλπ, με τίποτα! Σε σημείο να φοράμε τα ωραίο μας κοτλέ την Παραμονή των Χριστουγέννων και να νοιώσουν λίγο άβολα 2 από τους φίλους που ήρθαν με τουαλέτα εκείνη και όμορφο κουστούμι εκείνος, προφανώς δεν είχαν καταλάβει τι εννοούσα όταν έλεγα ότι θα είμαστε σε στενό κύκλο φίλων, έχοντας συνηθίσει από παλαιότερες εποχές που τα κάναμε όλα με τον "παραδοσιακό" τρόπο. Ακόμα και στο μενού υπήρχε πρόβλημα, ήθελα να τους φτιάξω ισπανική έκπληξη, έγινε ψηφοφορία, τελικά καταλήξαμε στην γαλοπούλα την οποία ούτε που άγγιξα.
Το μόνο που δεν άλλαξε είναι η ανάγκη να είμαστε με αγαπημένους και φίλους, να μοιραζόμαστε κάποιες "ζεστές" στιγμές που στη διάρκεια του χρόνου λόγω του συνεχούς τρεξίματος και των πολλαπλών υποχρεώσεων γίνονται πραγματοποιήσιμες πολύ δύσκολα.
Λες να είναι όλα αυτά στο πλαίσο του freedom to be; Ή μήπως περνάω μια καθυστερημένη εφηβεία;
Εχουμε πολλά κοινά σημεία. Φέτος και εγώ διαπίστωσα ότι δεν θέλω να επενδύσω τόσο σε οτιδήποτε, δέντρο στολίζουμε πάντα, αλλά τα Χριστούγεννα με είχε πιάσει μελαγχολία..Είναι και η ακρίβεια της ζωής αλλά και το γεγονός ότι οι μέν προσπαθούν να πιάσουν κότσους του δε με τις τιμές τους, είναι και το ότι αισθάνομαι ότι η ζωή μου φεύγει απο τα χέρια και εγώ κάθομαι παρατηρήτρια να τη βλέπω να κυλάει..
Ανήμερα τα Χριστούγεννα μπλού τζήν φόραγα τίποτα το ιδιαίτερο στο ντύσιμο, μόνο στο φαγητό γιατί δεν τη τρώμε τη γαλοπούλα, έτσι κάναμε ένα φαγητό με πάπια.
Αισθάνομαι σαν αναχωρήτρια..μέσα απο το γυαλί του μάγου παρατηρώ τη ζωή..αλλά δεν επεμβαίνω.
Δημοσίευση σχολίου