Σοφίας, Αγάπης, Πίστης, Ελπίδας

Σήμερα γιόρταζε η μητέρα μου. Σοφία την λέγανε αλλά την φωνάζανε Φούλα για να ξεχωρίζει απο τη γιαγιά της. Παρόλλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας (38 χρόνια) που είχαμε και το χάσμα των γενεών (που στη περίπτωσή μας ήταν αβυσσαλέο) την αγαπούσα και θέλω να πιστεύω ότι με αγαπούσε και εκείνη με τον τρόπο της. Εχει πεθάνει εδώ και 5 χρόνια αλλά το Αλτζχάϊμερ την είχε βγάλει "εκτός" εδώ και 10 χρόνια.

Οταν ήμουνα κοριτσάκι, με έντυνε με τα καλύτερα της εποχής της, όπως όλες οι μάνες που έχουνε κόρες, ή που θα ήθελαν να έχουν . Από τότε όμως υπήρχε ένα σύννεφο ανάμεσά μας, κάτι σαν θυμός, σαν ανταγωνισμός..συχνά με ανάγκαζε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα και για τιμωρία της κρυβόμουνα και την τρόμαζα ότι χάθηκα..

Στην εφηβεία βέβαια τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ο συνδετικός κρίκος μας πέθανε από καρκίνο, ο μπαμπάς μου ήταν αυτός, πέθανε 57 ετών - ήταν μικρότερός της - και μείναμε ξεκρέμαστες. Αντί να παρηγορήσει η μία την άλλη αποξενωθήκαμε. Ο θάνατος του αγαπημένου της που ήταν μαζί απο το Γυμνάσιο, την συνέτριψε, ξέχασε ότι είχε παιδί, κλείστηκε σε ένα κέλυφος λύπης που ποτέ πραγματικά δεν βγήκε εντελώς.. Εβγαινε βέβαια για να αντιμετωπίσει τις υποχρεώσεις της, δεν ήταν ανεύθυνη η γυναίκα λυπημένη ήταν, έβγαινε αφού κατάπινε προηγουμένως μερικά "χαπάκια".. που πότε της αναπτέρωναν το ηθικό και πότε "την καλμάριζαν". Ξέρω τι χάπια έπαιρνε, εγώ της τα έφερνα. Αλλά δεν έχει πλέον σημασία. Οταν εκείνη ήταν ήρεμη, τα πηγαίναμε καλά, συζητάγαμε, πηγαίναμε θέατρο, σινεμά, κάναμε μιά κάποια παρέα.. Επειτα όμως εκείνη τόριξε στην Μεταφυσική.

Δεν το ξεκίνησε μόνη της, κάποιες γνωστές γνωστών την προώθησαν πρός τα εκεί..και έκοψε τις επαφές της με τους παλιούς γλετζέδες φίλους της, όλο γιόγκα, χορτοφαγία και άπειρες συζητήσεις για το κάρμα, την μετενσάρκωση, τους Διδασκάλους κλπ. Εγώ όπου φύγει-φύγει. Προσπάθησε και με το καλό αλλά και με το άγριο να με φέρει "στον σωστό δρόμο" ήταν αδύνατο.. έγινα λαγός.. όποτε ερχόμασταν πλέον σε επαφή ήταν για να τσακωθούμε..

Εφυγα γρήγορα απο το σπίτι, με δικαιολογία τις σπουδές και το διάβασμα πήγαινα μόνο για ύπνο, κι αν πήγαινα. Μετά έφυγα για το εξωτερικό και ο σύνδεσμος με τη Φούλα κόπηκε.

Ξαναγύριζα όμως πάντα για να βλέπω τι γίνεται. Κάποια στιγμή έκοψε απο μόνη της τα χάπια, δεν ξέρω πώς τα κατάφερε, όμως το έκανε. Εκοψε και τις Μεταφυσικές παρέες αλλά κλείσθηκε στο καβούκι της. Οσες φορές προσπαθούσα να την πλησιάσω καταλήγαμε σε καυγά. Αν είχα πρόβλημα ποτέ δεν πήγαινα σε εκείνη, το έλυνα μόνη μου ή απευθυνόμουνα σε φίλη μου ψυχολόγο. Αντίστοιχα και εκείνη ποτέ δεν μου είπε τις σκέψεις της ή τα προβλήματά της. Ποτέ δεν με αγκάλιασε αυτή η γυναίκα, δεν την θυμάμαι να με χαϊδεύει.. Μόνο για τους γάμους μου είπε δύο τρία πράγματα, καθόλου κολακευτικά, έτσι δεν της έδωσα σημασία.. Την πρώτη φορά έπρεπε να της είχα δώσει..αλλά δεν με είχε κάνει ποτέ φίλη της..δεν εμπιστευόμουνα τη κρίση της.

Επέστρεψα στην Ελλάδα όταν ήταν ήδη πολύ αργά. Το Αλτζχάϊμερ είχε κάνει τη δουλειά του.. ήμουνα εκεί για να μαζέψω τα κομμάτια ώς το τέλος.

Της άρεσε θυμάμαι ο Αττίκ "Μαραμένα τα γιούλια και οι βιόλες"

"Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου

και πάλι φίλε μου

απόψε"

Χρόνια Πολλά