Στιγμές σημερινές

Eνα κουβάρι είμαι σήμερα, αλλιώς ξεκίνησα και αλλιώς μου βγήκε. Το πρωϊ ήμουνα γεμάτη ενεργητικότητα, τα σύννεφα και η χθεσινή βροχή με είχαν φτιάξει..φανταζόμουνα να γυρίσω απο το γυμναστήριο κλωτσόντας λιμνούλες με νερά..

Βγήκε ήλιος και όλα στέγνωσαν.

Χθές δεν ήταν και η καλύτερή μου, κάτι λίγες αναμνήσεις, το τηλέφωνο αγαπημένου φίλου ότι έχει σοβαρή ασθένεια και μπαίνει άυριο στο νοσοκομείο "για περαιτέρω και πιθανή αφαίρεση προβλήματος" μας έστειλε στα ερέβη της αγωνίας. 48 ετών και πατέρας 2 ανήλικων παιδιών. Μα δεν υπάρχει θεός?

Δεν πήγα στο ΄κανονικό πρόγραμμα των 11.00 με το συνηθισμένο αερόμπικ που ο δυνατός ήχος δεν σε αφήνει να σκεφτείς, είπα να δοκιμάσω και κανένα άλλον.. απέτυχα. Ο τύπος ήταν εντελώς θεατρικός, μας περιέγραφε τις ασκήσεις, μας τις έδειχνε 1 φορά και μετά κράταγε τον ρυθμό με παλαμάκια.. ούτε του Δημοτικού να είμασταν. Οσο για συντονισμό..άγνωστη η λέξη, άλλα έκανε αυτός, άλλα η μουσική έλεγε.. τον παράτησα και έφυγα.

Κατέβηκα στο σπά.

Μέσα στις ομίχλες του χαμάμ ήμουνα μόνη. Το ταβάνι έλαμπε απο τα μπλέ εναλλασόμενα φωτάκια, πότε ρόζ, κίτρινα, άσπρα, πράσινα, μπλέ..άφησα τους υδρατμούς να με τυλίξουν, κρύφτηκα μέσα τους, έγειρα πάνω τους και άφησα τα δάκρυα να τρέξουν.. άφοβα, κανένας δεν με βλέπει να λυγίζω. Ολοι με θέλουν δυνατή.

Εφυγα σχετικά πιό χαλαρή, όχι όμως ανανεωμένη.

Θα ζυμώσω μπιφτέκια τώρα με ψωμί τζαπάτα, και ούζο. Το ούζο μέσα στον κιμά.

Μπορεί να πιώ και λίγο τσίπουρο.

Θα ήθελα να ήταν συννεφιά και να έκανε λίγη ψύχρα.

Θα ήθελα να περπατήσω στη βροχή

Θα ήθελα να κουρνιάσω το βράδυ κάτω απο μία κουβερτούλα

Χειμώνα, σε πεθύμησα

Αγκαλίτσα?