Αραχώβης & Ιπποκράτους

Επίσκεψη για πρώτη φορά σε συμβολαιογράφο..για εκείνο το κτηματάκι που της άφησε ο παπούς..κάτι χαρτιά να βρεθούν, κάτι συμβολαια να συσταθούν

Πήγε συστημένη στην κα Χ. Χτύπησε το κουδούνι μιάς παλιάς βρώμικης πολυκατοικίας στην Αραχώβης. Περιμένοντας να της ανοίξουν η Σ παρατηρούσε το χάλι του δρόμου, μα δεν υπάρχουν άνθρωποι εδώ, δεν βλέπουν? Σκατά και κουτσουλιές παντού. Απο το εσωτερικό του φωταγωγού αναδύετο μιά μπόχα σαπίλας..σκέφτηκε τις ορδές των κατσαρίδων. ποντικών κλπ και ρίγησε.

"Δεν θα μείνω πολύ" σκέφτηκε.

Πήρε το ασανσέρ, πάτησε τον όροφο. Και εκεί τα ίδια, κάποιος είχε κολλήσει κάτι πανάρχαιες μύξες στον καθρέφτη. Η έσχατη απονιά. Να μην βλέπει.

Στον όροφο το βρήκε γρήγορα, έτσι κι άλλιώς παντού ήταν ταμπέλες δικηγόρων και συμβολαιογράφων. Ευτυχώς όχι κάτοικοι, μόνο περαστικοί εργαζόμενοι.

Μία υπάλληλος της άνοιξε την πόρτα, την κάθισε σε ένα συμπαθητικό σαλονάκι, της πρόσφερε μία πορτοκαλάδα.. Χρώματα την τύλιξαν.. τυρκουάζ, πορτοκαλιά, και γκρίζα ταβάνια.. μη γκρινιάζεις δεν μπορείς να τα έχεις όλα..

Εμφανίσθηκε η κα Χατζή, φιλική, πρόσχαρη θα μπορούσε να είναι η φιλενάδα δίπλα. "Η δική μου φιλενάδα. "

Είπανε τα σχετικά με το κτήμα..και μετά το πέταξε,

"Να σας περάσω στο γραφείο μου , μόνο που ξέρετε είμαι λίγο ζωόφιλη. Μήπως σας ενοχλούν τα ζώα? Αν ναί, να πάμε στην αίθουσα συμβουλίου.. "

Οχι, δεν την ενοχλούσαν τη Σ τα ζώα, είχε και εκείνη σκύλο, άσε που τάϊζε ορδές αδέσποτων στην γειτονιά..

Αμέσως φωτίσθηκε το πρόσωπο της κας Χατζή. "Περάστε" είπε ευτυχισμένα..

Και μπήκε.

Σε ένα τυρκουάζ χώρο, με γλυκό γραφείο, ωραίο καθαρό υπολογιστή και μεγάλα παράθυρα. Τα τζάμια ήταν κλειστά παρόλλη την Ιουλιάτικη ζέστη. Εξω όμως απο τα παράθυρα ήταν...

πουλιά, πολλά

Θυμήθηκε η Μ τη Mary Poppins την αγαπημένη της ταινία όταν ήταν παιδί και το τραγούδι "Feed the birds".. συγκινήθηκε.

Τα πουλιά καθόντουσαν πάνω στο κάγκελλο, στο μικρό μπαλκονάκι, όπου έυρισκαν και υπομονετικά περίμεναν.

"Θέλουν φαγητό?" ρώτησε

"Οχι, έχουν φάει. Παρέα θέλουν, θα σας δείξω. " είπε και άνοιξε λίγο το τζάμι.

Ξεχύθηκαν μέσα ένα κύμα απο φτερά και αγέρα, έκαναν μερικούς κύκλους με φωνές χαράς, απαλά χάϊδεψαν τα μαλλιά τους και βγήκαν πάλι έξω. Δύο όμως έμειναν μέσα και αποσύρθηκαν στις ειδικές βέργες που τους είχε βάλει, κοντά στο κομπιούτερ της...

"Ο Αργύρης και η Μπέσυ, είναι οι φτερωτοί μου σύντροφοι" της είπε, "τα βράδυα όταν κάθομαι εδώ και δουλεύω, κοιμούνται επάνω μου".

Τη συνήθισε την συμβολαιογράφο αυτή που την αγαπούσαν τα περιστέρια και πήγαινε και την έβλεπε και χωρίς να έχει δουλειά, όποτε εκείνη μπορούσε..ήταν μιά καρδιά πλατιά που χώραγε όλους μέσα και τους ανθρώπους αλλά κυρίως όλα τα πουλιά.

Πέθανε πολύ γρήγορα, μέσα σε 2 μήνες, το 2004 .

Αντε να το εξηγήσεις αυτό στα πουλια΄. Την περίμεναν.

Απ ότι ξέρει την περιμένουν ακόμη.