Ο Κ πικραίνεται που τα ανήψια μας δεν έρχονται κάτω να τον δούν καθόλου. "Εχουν σχολείο" του λέω "και μετά διάφορες δραστηριότητες, δεν προλαβαίνουν".
"Ελα μωρέ! μιά στιγμή έχουν να πεταχτούν - θείε, θεία ήρθαμε να σε δούμε τώρα πάμε εκεί"
Τα παιδιά είναι μικρά ακόμη, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες τέτοιες, οι γονείς τα προτρέπουν ή τα αποτρέπουν.
Ο Κ. πιστεύει ότι οι γονείς των παιδιών δεν θέλουν τα παιδιά τους να έρχονται σε εμάς, ούτε για επίσκεψη αστραπή. Θεωρεί ότι δεν μας αγαπάνε (ο αδελφός του και η συνυφάδα μου) ή ότι φοβούνται μη χάσουν τα παιδιά τους, επειδή εμείς δεν έχουμε παιδιά, μη πέσουμε επάνω τους. Ισως και να φοβούνται μη τα κακομάθουμε, όλο στα όπα-όπα και τα αποτρέπουν βάζοντάς τα να κάνουν ένα σωρό εξωσχολικά πράγματα, έτσι να έρχεται το βράδυ και τα πιτσιρίκια να είναι λιώμα στη κούραση, άρα που καιρός για επισκέψεις.
Δεν θέλω να τον βλέπω να πικραίνεται, έτσι του λέω ότι τα παιδιά έχουν πολλά να κάνουν, ότι εμείς τώρα ήρθαμε εδώ (έχουμε 3 μήνες) είναι νωρίς ακόμη, θα μας συνηθίσουν και τότε θα είναι αλλιώς..εκείνος όμως υποφέρει.
Προσωπικά χαίρομαι όταν έρχονται τα πιτσιρίκια αλλά δεν μου λείπουν. Η επαφή μαζί τους είναι περιστασιακή και δεν έχει προλάβει να γίνει βίωμα. Ο Κ. πάλι θέλει να εδραιώσει δεσμούς συγγένειας.
Οι γονείς των παιδιών ..μούγκα.
Ετσι μένουν οι πικρίες. Σαν δικά μας παιδιά.
6 σχόλια:
Δεν το πιστεύω αυτό που περιγράφεις!
Αν ήμουν στη θεση του Κ. θα έπιανα τους γονείς και θα τους μίλαγα. Τι κακό μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος στα ανήψια του, που και μόνο η θλίψη του δείχνει την αγάπη του;;;
Ευαισθησία και τρυφερότητα διακρίνει το γράψιμό σου.
Δυστυχώς οι συγγενείς σπάνια είναι οι ιδανικοί άνθρωποι για μάς.
Ευτυχώς υπάρχουν οι φίλοι, τους οποίους επιλέγουμε.
Καλημέρα.
sofi-k, ο Κ δεν είναι απο τους ανθρώπους που θα εκφράσει αυτά του τα συναισθήματα στους στενούς συγγενείς, φοβάται την απόρριψη.
lucy of wild flowers, Καλώς ήρθες, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Με τους φίλους μας δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, αυτά τα λεπτά συγγενικά θέματα είναι τόόόόσο περίπλοκα. Το παίζω σχεδόν πάντα χαζή, δυστυχώς ο Κ περιμένει ανταπόδωση αγάπης. Και όταν αυτή δεν έρχεται γιατί δεν καλλιεργείται.. ο πόνος χτυπάει κόκκαλο.
Τους φίλους τους επιλέγουμε, οι συγγενείς μας τυχαίνουν. Ωστόσο, βλέπω κάπως "κλειστούς" τους γονείς. Εχουμε αντίστοιχη περίπτωση στην οικογένεια, είμαστε τρεις αδελφές και μόνο η μία έχει παιδί. Αντιμετωπίζει τη μεγάλη θεία, που ζει κοντά, σαν την μαμά του και κανέναν δεν ενοχλεί αυτό.
Georgia, πιστεύω ότι σ' αυτό μπορεί να φταίνε και τα πεθερικά. Κάτι γίνεται σ' αυτό το σπίτι, δεν έχω καταλάβει ακόμη τις ισορροπίες. Ισως η συνυφάδα μου έχοντας φάει τα πεθερικά στη μάπα σε θέματα ανακατέματος στο σπίτι της, φοβάται μη πάθει το ίδιο και με εμάς "κόφτους λοιπόν το βήχα απο την αρχή".
Οπως και νάναι, θα δείξει. Ωσπου να δείξει όμως..
Εκείνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα, είναι ότι τα παιδιά ξέρουν ποιος τα αγαπά.
Έτσι αν τώρα είναι πιεσμένα με κάθε λογής υποχρεώσεις ακόμα και τεχνητά δημιουργημένες, κάποια στιγμή που θα μεγαλώσουν θα πάρουν την πρωτοβουλία και θα πλησιάσουν.
Ό,τι και αν κάνεις , ό,τι και αν πεις ένα παιδί δεν το κοροϊδεύεις ποτέ..
Δημοσίευση σχολίου