Γιατί

κάθε φορά που είναι να πάω σε ένα καινούργιο μέρος, να οδηγήσω κάπου που δεν ξέρω καταλήγω...στην τουαλέττα?

και να ήταν μόνο αυτό.

Σχεδόν πάντοτε δεν υπάρχει τουαλέττα όταν τη θέλω. Και πρέπει να σφίγγομαι. Ακόμη και φύλλα Αιγύπτου να μασούσα τη προηγούμενη και το έντερο να είναι άδειο, το κάτι τις πάντα μένει για την ημέρα Χ. Της Σταύρωσης.

Και αυτό μου έχει μείνει κατάλοιπο απο μία φορά πολύ παλιά που χάθηκα κάπου στο Μοσχάτο, πήρα τη λάθος στροφή, επεσα σε κάτι χωματόδρομους, βρέθηκα στον Ταύρο αλλά απο την κάτω μεριά εκεί που ήταν τα σφαγεία, ξαναέστριψα ελπίζοντας να βγώ σε καμμιά κανονική οδό και βρέθηκα σε αδιέξοδο.. γαουουου!.

Αφήστε δε εκείνη την άλλη φορά που με είχαν καλέσει σε σπίτι στα Ταμπούρια (προ συζύγων εποχή - τους λίγους μήνες που ήμουνα solo) οι οδηγίες για να βρώ το σπίτι άψογες. Οδηγίες όμως για να γυρίσω δεν είχα και κάτι με την ελαφρά μέθη (προ αλκοτέστ εποχής), κάτι με τους μονόδρομους του Περαί...βρέθηκα στη Δραπετσώνα με κατεύθυνση πρός Ελευσίνα, 3 ώρες έκανα να φθάσω στο σπίτι μου.

Καλά ρε φιλε, πιο μακριά δεν μπορούσες να βάλεις το κωλοσυνεργείο σου?