Είχα μιά φίλη παλιά όταν ήμουνα φοιτήτρια που τη θαύμαζα απεριόριστα γιατί ήταν πιο "ώριμη" απο εμένα. Ο,τι έκανε ήταν πάντα βήματα μπροστά μου και θα μου πείς, εντάξει εγώ έπαιρνα-μάθαινα πράγματα απο εκείνη, εκείνη όμως τι μου έβρισκε που ήμουνα αέρα-πατέρα-ζουρλοπαντιέρα?
Η φίλη μου, ας την πούμε Κατερίνα, ηταν ήδη αρραβωνιασμένη με τον Χ, εναν κατά πολύ μεγαλύτερό της μεταπτυχιακό φοιτητή, κάτοχο μεγάλου πειρατικού σταθμού στα Κ. Πατήσια. Πήγαινα καμμιά φορά στο σπίτι του και μόνο που δεν γονάτιζα, ιδιαίτερα όταν έβλεπα το πελώριο, απο τοίχο-σε-τοίχο ενυδρείο του με τα πολύχρωμα εξωτικά του ψάρια.
Τη λάτρευα τη φίλη μου και ήταν για πολλά χρόνια αμοιβαίο. Περνάγαμε θαυμάσια μαζί, οι δυό μας πάντα γιατί εγώ ήμουνα σόλο απο γκόμενο, δεν είχα άμεσο ενδιαφέρον για άντρες τότε, είχα άρρωστο-κατάκοιτο τον μπαμπά μου και σε κατάσταση κατάθλιψης τη μαμά μου, αισθανόμουνα πολύ πιεσμένη και βλέποντας τη Κατερίνα και τον Χ, θεωρούσα ότι δεν χρειαζόμουνα και άλλες δεσμεύσεις. Προτιμούσα τις τρελλοπαρέες, χαλαρά, κάνουμε τη πλάκα μας, έχουμε και κανένα φλέρτ, προς Θεού όμως όχι σοβαρά πράγματα, αφήστε με ήσυχη.
Η φιλία χάλασε μετά το πρώτο χρόνο του μεταπτυχιακού μου γιατί παντρεύτηκα. Μου το είπε και στα ίσα. Είχε χαλάσει ήδη ο αρραβώνας της και ελεύθερη πιά κυκλοφορούσε γενικά. Για κείνη ήταν επιτρεπτό να προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της, γιατί ήταν η "ώριμη", άλλο όμως ήταν "το καρούλι" (δικό μου παρατσούκλι) που δεν ήθελε δεσμεύσεις και πάντα στο χαζο-χαρούμενο ήταν, να παντρεύεται. Οπως μου είχε πεί "εσύ διάλεξες και έκανες τη πραγματικότητά σου όνειρο, ενώ εγώ χρειάζεται να περιμένω να με διαλέξουν" . Παρόλλες τις εξηγήσεις και τις ικεσίες για να συνεχίσουμε τη φιλία μας, διέκοψε και απομακρύνθηκε. Και είχα πικραθεί γιατί στη δική της τη παλάντζα ήταν δίκαιο να εχει εκείνη τον γκόμενο και εγώ να είμαι σόλο, αν αλλάξουμε όμως ζύγια, δεν της άρεσε καθόλου.
Πέρασαν χρόνια πολλά. Την είδα μία μέρα που είχα πάει για δουλεια σε ένα Υπουργείο. Χαιρετηθήκαμε και εκεί στα όρθια είπαμε πέντε πράγματα. Μου είπε ότι παντρεύτηκε και ότι έχει κανει καρριέρα μεταξύ Ελλάδος και εξωτερικού, ότι έχει και παιδιά. Της είπα ότι χώρισα με τον ξένο και ότι είχα ξαναπαντρευτεί με παπούτσι απο τον τόπο μου. Κούνησε το κεφάλι της και επανέλαβε κάτι που μου είχε πεί χρόνια πρίν. " Εσύ Μαρίνα, όσα χρόνια κι αν περάσουν διαλέγεις τη ζωή σου, ενώ εγώ όσα χρόνια κι αν περάσουν θα συνεχίσω να περιμένω να με διαλέξουν". Η παλάντζα συνεχίζει να έχει όλα τα ζύγια απο τη μία πλευρά.
Χθές την είδα στον ύπνο μου. Θα ήθελα να την έβλεπα πάλι, όμως θα είχε άραγε νόημα?
11 σχόλια:
Δεν νομίζω να έχει νόημα, αν ήταν πραγματική φίλη θα ήταν μαζί σου από τότε...κατανοώ όμως τα δικά σου αισθήματα, κάτι παρόμοιο βίωσα κι εγώ με την κολλητή μου (φιλία χρονολογημένη από το δημοτικό ακόμα) μιας κι εγώ είχα το θάρρος να κάνω πραγματικότητα τα θέλω μου κι εκείνη όχι...έτσι πολύ απλά με...απέρριψε απ'την ζωή της.
Βλέπεις δεν μας αρέσει να βλέπουμε τους άλλους να πετυχαίνουν εκεί που εμείς αποτύχαμε...Καλή σου μέρα :)
Τώρα, γιατί εμένα η όλη φάση μου βγάζει αδικαιολόγητο φθόνο από τη μεριά της "φίλης" σου, δεν μπορώ να καταλάβω ;-)
Μαρινακι, εχω αντιμετωπισει κι εγω μια παρομοια περιπτωση. Ξερεις που καταληγω; Παντα, οταν μια σχεση χαλαει, υπαρχει λογος, ειτε απο τον εναν, ειτε απο τον αλλον, ειτε το καταλαβαινεις, ειτε οχι. Μια σχεση για να κρατηθει, πρεπει να την θελουν και οι δυο. Αν ραγισει το γυαλι, πολυ δυσκολα ξανακολλαει.
Και αντε σου λεω εγω βγαινετε. Και τα λετε ολα ωραια και καλα. Στο πισω μερος του μυαλου σου παντα θα υπαρχουν αυτα που περιγραφεις στο ποστ σου, δεν μπορουν να φυγουν. Οποτε, αστο καλυτερα.
με τη λογική που τη διεπει το πολύ πολύ αν ζητήσεις να βρεθείτε να σε ακτηγορήσει ότι το κάνεις για να της υπενθυμίσεις πόσο "ανώτερη" είσαι.....
Είναι τραγικό ρε γμτ να χώνονται τέτοια συναισθήματα σε μια φιλία.
Και έτσι πως το βλέπω, πολύ πιθανό όταν αρχικά κάνατε παρέα να σε θεωρούσε πιό "άτυχη" από αυτήν και γι αυτονα μπορούσε να κάνει παρέα μαζί σου....
Έπρεπε να διαβάσω τα σχόλια για να καταλάβω . Γιατί ομολογώ εκείνο το "εσύ διαλέγεις και εγώ περιμένω να με διαλέξουν" δεν το καταλαβαίνω. Και πού κολλάει αυτό ανάμεσα σε δύο φίλους;
Είναι άλλο η φιλία και άλλο η σχέσεις μας με το άλλο φύλο. Θα συμφωνήσω λοιπόν ότι εκείνη είχε κρατήσει για τον εαυτό της μια πιο.. superior θέση και όταν τα πράγματα άλλαξαν - ανάλογα με το μοντέλο που είχε κατασκευάσει - είδε ότι δεν χωρούσε.
Τώρα αυτό μπορεί να το πει κάποιος φιλία; Αμφιβάλλω.
Η φιλία είναι άλλα πράγματα νομίζω..
So far, η Κ είχε κόλλημα με την ηλικία. Θεωρούσε ότι ώς τα 30 διαλέγεις εσύ τη ζωή σου, μετά όμως άλλοι σε διαλέγουν.
Μάλακία, έτσι όμως πίστευε.
Αυτό με την ηλικία είναι μεγάλο πρόβλημα και αντρών και γυναικών τελικά.. να το πούμε "βαλκανικό ήθος & έθιμο"; νομίζω πως ναι..
Μ δεν μπορείς να κάνεις φίλους ανθρώπους που θαυμάζεις, λατρεύεις, βρίσκεις καλύτερους από σένα κλπ. Η φιλία προϋποθέτει ισοτιμία και αυτά που λες δείχνουν ότι εσύ είχες δεύτερο ρόλο στη σχέση εξαρχής. Εκείνο που μου φαίνεται ότι σε πειράζει δεν είναι ότι χαλάσατε την παρέα...είναι ότι επιμένει να περιμένει να την διαλέγουν....σαν να είναι απόλυτα σίγουρη ότι πάντοτε θα την διαλέγουν....σαν να σου λεει ότι δεν έχει την ανάγκη της σιγουριάς που κυνηγάς εσύ γιατί προτιμά να κυνηγά τη ζωή και είναι σίγουρη ότι αυτή θα έχει να της δώσει. Αυτό μου φαίνεται ότι σε ενοχλεί....ότι τελικά δεν μπορείτε ποτέ να είστε φίλες εσείς οι δύο αλλά μόνο να τη θαυμάζεις.
regenerate, το θέμα ισοτιμίας το κατάλαβα πολύ αργότερα, δεν υπήρχε ίχνος της στη σχέση μας. Είμασταν και τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Θεωρούσε ότι το να τη διαλέγουν είναι προσόν, έπρεπε και εκείνη να είναι π.χ. ελκυστική, ευχάριστη για να τραβάει τον κόσμο, ενώ εγώ που δεν σκοτιζόμουνα για τέτοια αλλά παρέμενε όπως ήμουνα χωρίς να κάνω προσπάθεια, ίσως την ενοχλούσε.
Ηθελε να παντρευτεί πάσει θυσία, ο αρραβώνας της έδινε φτερά. Οταν χάλασε, κατέπεσε ψυχολογικά και απο τότε πιστεύω χάλασε η σχέση μας. Ηθελε πάντα να "φαντάζει" στα μάτια μου με τα δικά της μέτρα πάντα. Οταν παντρεύτηκα τη πρώτη φορά πρέπει να στενοχωρήθηκε πολύ, γιατί "φάνταξα" εγώ αντ' αυτής για κάτι που τόσο ήθελε..και χωρίσαμε.
Όλοι μας έχουμε πληγωθεί και έχουμε μια ιστορία να πούμε λοιπόν, άκου Μαρίνα...ο/η renegate έχει απόλυτο δίκιο. εσύ τη Κ. την είχες ανεβάσει πολύ στα μάτια σου και εκείνη το είχε καταλάβει και έτσι μπορούσε να παίξει το παιχνίδι της, όταν πια ο τροχός γύρισε δεν άντεχε στο μυαλό της να μην είναι αυτή που βρίσκεται ψηλά. Και κάπως έτσι ράγισε το γυαλί.
Δημοσίευση σχολίου