Τετάρτη, Οκτωβρίου 26, 2005

Διάθεση σκατά

Είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, πολύ πεσμένη. Για πρώτη φορά στη ζωή μου διαπιστώνω ότι έχω ανάγκη απο ανθρώπους όχι ιδιαίτερα γνωστούς..ναί είναι και αυτό μία σύγχρονη ιδιαιτερότητα να μιλάμε σε έναν εικονικό φίλο, με μία εικονική φίλη να ανταλλάσσουμε συνταγές για παιδικές κρέμες, να ζούμε μέσα σε εικονική πραγματικότητα, σε εικονική ευτυχία, τίποτα χειροπιαστό..όλα μπουρμπουλήθρες και το μυαλό μας να ψάχνει σε θολά μονοπάτια για διεξόδους.
Διεξόδους ψάχνω. Για να ξεφύγω, γιατί αν μείνω θΑ ΣΚΑΣΩ
Πνίγομαι αυτόν τον καιρό, όχι σε μιά κουταλιά νερό, μέσα στα κύματα του ωκεανού παλεύω για να πιάσω τα όνειρά μου και να τα υπερασπισθώ εναντίον των διαθέσεων των άλλων..ανθρώπων που χέστηκαν για μένα, το δικό τους να περάσει..
Μου έρχεται να σκάσω, να φωνάξω, να σπάσω τα πιάτα και τα ποτήρια, να ακούσω θόρυβο..αμάν πιά αυτή η σιωπή, για να πώ κάτι πρέπει να το περάσω απο 1001 κόσκινα μήπως προσβάλλει, τρομάξει, θυμώσει, νευριάσει τον άλλον...ο αυθορμητισμός πήγε βόλτα και άφησε στη θέση του ένα αγγούρι τουρσί. Φάτο να ησυχάσουμε.
Ολοι κάνουμε τις επιλογές μας στη ζωή. Ασχετα τι μας λένε οι γονείς μας, πώς προσπαθούν να μας προφυλάξουν-αποτρέψουν, εμείς θα κάνουμε αυτό που μας τραβάει περισσότερο. Ποτέ δεν μετάνοιωσα για τις επιλογές μου, αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσω τη ζωή μου πάλι τα ίδια θα έκανα.. Εντάξει όχι εντελώς τα ίδια..θα διαβάζα λίγο περισσότερο ώστε να γίνω χειρουργός μιά που δεν με αηδιάζουν τα αίματα..αλλά και αυτά που πέτυχα δεν ήταν και άσχημα..
Δεν μετανοιώνω
όμως
θυμώνω
Και όταν θυμώνω θέλω να κάνω πράγματα.
Θέλω να πάρω το αυτοκίνητο βόλτα στην παραλιακή και να έχει καταιγίδα.. Το είχα κάνει μιά φορά πέρυσι και στη στροφή λίγο πρίν απο τις τρύπες του Καραμανλή με χτύπησε ένα κύμα, κόντεψα να χάσω τον έλεγχο του αυτοκινήτου και να σκοτωθώ...αλλά δεν τον έχασα..ακόμη θυμάμαι το χαστούκι του άγριου κύματος..
και συγχρόνως δεν θέλω να επωμίζομαι ευθύνες άλλων
Πάρε τις ευθύνες σου, και αντιμετώπισέ τες . Εμένα άσε με έξω. Δεν μπορείς? Να μπορέσεις!
Οταν η ζωή σου έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να ζείς για να δείχνεις ΣΤΟΥΣ ΑΛΟΥΣ πόσο επιτυχημένος είσαι, πόσο ωραίος, πόσο σέξυ, ότι είσαι ο καλύτερος του χωριού, η ζωή σου όλη δεν είναι δική σου, είναι ένα επίτευγμα ειδικά δομημένο για να θαμπώνει τις μάζες.. για να τραβάει τη προσοχή, για να σε θαυμάζουν..
Και τι γίνεται όταν στερεύουν τα επιτεύγματα?
Εχασες το ακροατήριο φίλε.. μη περιμένεις χειροκρότημα..
Τότε έρχεται η κατάθλιψη, κλείνεις το παράθυρο, κατεβάζεις τα ρολλά και κλαίς τη μοίρα σου που δεν βοηθάει, ναί?
Γιατί εσένα ποιός Θεός σου είπε ότι ζούμε για να καπελώνουμε τους άλλους?
Γιατί θέλοντας πάντα να υπερτερείς, να τραβάς τη προσοχή, την τραβάς, συμφωνώ, άλλα αυτό δεν γίνεται αιώνια, έχει πάνω και κάτω..
Και όταν είσαι στα πάνω, όλα καλά, είναι γέλιο και χαρά, τρα λα λα!
Και όταν είσαι στα κάτω, ξούτ, σκασμός, χιλιάδες γκρίνιες πετάγονται, πάντα οι άλλοι φταίνε που σου στερούν τα επιτεύγματα..φέρτε μου ένα μαντολίνο, για να δείτε (εσεις οι άλλοι ) πώς πονώ...
Αντε
Ξύπνα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

14 σχόλια:

Depsorama είπε...

Δεν ξέρω τι να σου ευχηθώ πέρα από κουράγιο, και δύναμη. Στεναχωρήθηκα που δεν είσαι καλά. Αλλά είσαι δυνατή-θα τα καταφέρεις, και αυτή τη φορά. Βρες κάπου, κάποιον, κάπως να ξεσπάσεις, ακόμα καλύτερα αυτούς που σε φέρνουν σ’ αυτό το σημείο. Φώναξε, δυνατά, στα μούτρα τους, μπας και ξυπνήσουν. Και να μην ξυπνήσουν, τουλάχιστον, θα το βγάλεις από μέσα σου!

Marina είπε...

Ολα όντως περνάνε Δεσποινάκι..πίνω το ουισκάκι μου τώρα και τα βλέπω όλα καλύτερα..
Παλιά έπινα περισσότερο, αλλά τώρα το ελέγχω. Να μην γίνω αλκοολική για τους άλλους..σιγά! Οπου τους τραβήξει το κύμα ας πάνε..
Εδώ ταιριάζει το σκιτσάκι της μπλογκαρισμένης, το σκίτσο του Αρκά που έχει βάλει στη δεξιά της στήλη

Unknown είπε...

Μια ζωη την εχουμε Μαρινακι, Μην αφησεις κανενα να σου στερησει ουτε στιγμη.

Εγω παντως ξεφωνιζω!!!

ViSta είπε...

Εγω απλά θα επαναλάβω το σχολειο που εκανα στο blog μου...
Χαιρομαι που σου άρεσαν οι εικονες. Το σκεπτεσαι [να φύγεις] και δε το κανεις; Και το blog δεν ειναι φυγή;
Εαν πάλι χρειαζεσαι πραγματική αλλαγή, γίνεται να φύγεις για μια μέρα σε κάποιο νησί, χωριο, μεγαλόπολη; Παιρνεις το Σαββατο το πρωί το λεωφορειο, καράβι, αεροπλάνο, περνας ολη την μερα τριγυρίζοντας, επισκεπτώμενη μουσεια, εκκλησίες, παραλίες και το βραδυ ξαναγυρνάς. Πτώμα, αλλα σιγουρα αλλιώς...
Πως σου φαινεται η ιδέα;

ViSta είπε...

Ερχεσαι για μια επισκεψη στο Düsseldorf? Οχι εικονική. ένα σαββατοκυριακο με μενα και τον Οδυσσεα.

Marina είπε...

Duesseldorf? Α! ρε Vista, τι μου θυμίζεις..Παλιά δούλευα για κάποιον γερμανόφωνο που πήγαινε εκεί σχεδόν 1 φορά στις 10 μέρες, πρώτα Duesseldorf και μετά στο Saarbruecken (αν το γράφω σωστά?) για καφέ..Ευχαριστώ για την πρόσκληση...Μακάρι να μπορούσα να πεταγόμουνα έστω για 1 σβκ, τώρα όμως δεν γίνεται λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων..
Ομως..θα το προσπαθήσω..Πόσο ετών είναι ο Οδυσσέας?

ViSta είπε...

Σωστά το γράφεις
Saarbruecken ή με γερμανικό πληκτρολόγιο Saarbrücken.
O Oδυσσούλης θα γινει τo Φεβρουαριο 4.
Να εισαι καλα, και αν μπορεις κλέβε χρόνο μόνον για σένα, βοηθά να ανασυγκρωτηθεί κανεις.

x είπε...

καμμιά φορά οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την ανάγκη γι' αυτούς τους εικονικούς φίλους που λες, τους όχι "ιδιαίτερα γνωστούς". Εγώ το καταλαβαίνω απόλυτα. Πολλά βράδια πιάστηκα από αυτούς και κάποια μέρα πρέπει να πω ένα ευχαριστώ.
Επιπλέον, με τον καιρό δεν είναι και τόσο εικονικοί πια. Μερικές φορές μέσα στην ημέρα αναρωτιέμαι τι κάνουν, αν έγινε η μετακόμιση, αν πήραν τη δουλειά, αν τους τηλεφώνησε ο αγαπημένος τους.
Οπότε, εδώ είμαστε! :)

τσέλιγκας είπε...

Κάποτε προσπαθούσα κι εγώ ν'αναλύσω αυτές τις μέρες μαυρίλας αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάντα να επιστρέφω εκεί απ'όπου ξεκίναγα. Μάταιος κόπος δηλαδή. Τώρα έχω υιοθετήσει τη μέθοδο "δέχομαι πως έχω τις μαύρες μου και είμαι σκατά" κι έχω καλύτερα αποτελέσματα. Περνάει μόνο του χωρίς αντιβίωση.

Marina είπε...

Παιδιά σας ευχαριστώ..λίγο-λίγο μου περνάει η κακή διάθεση.. κάθισα σπίτι σήμερα απο το πρωϊ, με τις γατούλες μου, καλυτερεύουν τα πράγματα..δηλαδή καλυτερεύει ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα..δεν θα φτιάξω εγώ τον κόσμο..
Τα παίρνω μερικές φορές άσχημα αλλά μετά συνέρχομαι..λέω ένα "ωχ! αδελφέ, χ... μας" και γυρίζω σελίδα..

Juanita La Quejica είπε...

Και ευτυχώς που δεν χρειάζεται να πας στο Saarbrücken, γιατί θα έκοβες με μεγάλη ευκολία τις φλέβες σου!
Καλά, ίσως είμαι λίγο άδικη, ήταν ενδιάμεσος αναγκαστικός σταθμός το καλοκαίρι και εκεί πρωτακούσαμε για το αεροπορικό δυστύχημα, οπότε μάλλον έχουμε συνδυάσει το συγκεκριμένο μέρος με καταρρακτώδη βροχή και θάνατο...

Mikrouli είπε...

Άστους να κουρεύονται!
Μ' ακούς;;;;;;;;;;;
Ξεκαθάρισε τις αποθήκες σου
Πήγαινε στον Οδυσσέα (μακάρι να ερχόμουν και εγώ!)
Μίλησε με τους "εικονικούς" σου φίλους
ΧΑΜΟΓΕΛΑ!

Υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να νοιάζεσαι και να σε νοιάζονται;
Δεν νομίζω...
Άντε ίσως το να αγαπάς...
;-ρ

Marina είπε...

Το αν με νοιάζονται δεν το ξέρω..μάλλον με νοιάζονται, εγώ όμως νοιάζομαι, για τον Κ, τους φίλουςμας και τους εικονικούς μου φίλους, την κα Π, τα πεθερικά μου, τα ανήψια μου..
Το να αγαπάω είναι πολύ σημαντικό για μένα..και αγαπάω.

Mikrouli είπε...

Τότε χαμογέλα γλυκιά μου!

Έχεις δώρα στην καρδιά σου και ανθρώπους να τα χαρίσεις...
Χωρίς αντάλλαγμα!
Σαν τα αντικείμενα από τις αποθήκες σου μόνο αξίζουν πολύ παραπάνω...
:)