Τετάρτη, Ιανουαρίου 12, 2011

Matters of love

Τι γίνεται όταν ένας γονιός προτιμάει το ένα του παιδί απο το άλλο;
Τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν αν το μη προτιμώμενο παιδί το καταλαβαίνει;

Προέκυψε σχετικά πρόσφατα η περίπτωση που ένα γνωστό μου παιδί (16 ετών) μου ανέφερε ότι ο μπαμπάς του σίγουρα προτιμάει την αδελφή του επειδή η τελευταία είναι πολύ καλή στις σχολικές της επιδόσεις. Οτι όλη η προσοχή των γονέων είναι στραμμένη στο "χρυσό τους το παιδί" και όχι σε εκείνον που τον χαρακτηρίζουν "της ήσσονος προσπάθειας".

Δεν μ' αρεσε αυτό που άκουσα - στενοχωρέθηκα λίγο - όμως, συζητώντας το με εκπαιδευτικούς διαπίστωσα ότι συμβαίνει σχεδόν πάντα σε οικογένειες που έχουν πάνω απο ένα παιδί. Ενδόμυχα πολλοί γονείς κολλάνε πάνω στο ταλαντούχο παιδί, παραμελώντας ίσως το άλλο που δεν έχει τόσα προσόντα. Αντίστοιχα μπορεί να ενδιαφέρονται πιο πολύ για ένα άρρωστο παιδί παρά για το υγιές αδελφάκι του.
Θυμήθηκα τη μητέρα μου να προτιμάει πάντα άλλα παιδάκια απο εμένα που διέθεταν κάποιο ταλέντο π.χ. στη μουσική, στη ζωγραφική, στα αθλήματα, στις σχολικές επιδόσεις κλπ, ενώ εγώ υστερούσα στις Τέχνες και σαν μαθήτρια ήμουνα μέτρια (του 15) . Φαντάζομαι ότι θα ήθελε να λάμπει μέσω των επιτευγμάτων της κόρης της..και επειδή αυτό δεν γινόταν, θαύμαζε τις κόρες των άλλων. Θυμήθηκα επίσης το πονεμένο μούδιασμα που αισθανόμουν όταν παίνευε αυτά τα "ταλαντούχα" παιδιά και τα συνέκρινε μαζί μου - που κατά τα λεγόμενά της εγώ ήμουνα ατάλαντη, αδιάφορη, της λούφας, καλή στο vivere pericolozamente.

Τώρα λοιπόν που ο νεαρός έφηβος μου είπε αυτό για τον μπαμπά του..αναστατώθηκα γιατί ξύπνησε μέσα μου ένα δικό μου παρελθόν. Το γεγονός δε, ότι αποφάσισε να μάθει ένα μουσικό όργανο (κανονικά στο Ωδείο εννοείτε) και να εκφράζεται μέσω της μουσικής, μου άρεσε. Να κάνει κάτι που αρέσει σε εκείνον και όχι για να αρέσει στους άλλους. Τώρα αν οι γονείς του σταθούν πλάι του σε αυτή του τη προσπάθεια ή όχι..θα δείξει. Πιστεύω ότι δεν θα σταθούν, θέλω όμως τα γεγονότα να με διαψεύσουν.

Κυριακή, Ιανουαρίου 02, 2011

Πόθοι

Ανήμερα Πρωτοχρονιά μου έπεσε το γούρι της βασιλόπιτας..Μια ευχή, κάνε μία ευχή..

Εκανα λοιπόν την ευχή μου σιωπηλά. Την άκουσαν τ' αστέρια, την άκουσε η Φύση, την άκουσαν τα πλάσματα, την άκουσε το είναι μου, αλλά δεν τη ξεστόμισα.

Θέλω..αυτό. Το οποίο δεν κατοικεί στο Διάστημα, είναι κάτι απλό και εφικτό. Θέλει όμως προσπάθεια. Και υπομονή. Το μόνο που χρειάζεται για να το επιτύχω είναι να έχω καλή υγεία.Περπατώ εις το δάσος της φαντασίας. Αλλιώς είμαι, αλλιώς με βλέπουν όσοι μπορούν. Γι αλλους υπάρχει το δάσος μου, γι' αλλους όχι. Αόρατη πορεύομαι, δένομαι με τα δένδρα, με περικλύουν και με κρατούν. Με βλέπεις, δεν με βλέπεις. Εχω όμως στόχο. Που υφαίνεται απο τις ελπίδες μου. Μ' αρέσει που δεν με προσέχεις..έτσι νοιώθω ελεύθερη.

.......................
Ο πίνακας είναι του Magritte