Σάββατο, Μαΐου 27, 2006

Κολλήματα



Οι μικροπρέπειες με ρίχνουν πάρα πολύ. Οταν τις ακούω και όταν τις βλέπω γενικά να γίνονται. Θα ήθελα να ήμουνα αληθινά χοντρόπετση και να μην με πικραίνουν, να μην χρειάζεται να τρυπώνω μέσα στο ατσαλένιο κάστρο της απόσυρσης για να μην αισθανθώ τα βελάκια να με τρυπάνε. Πώς θα το πετύχω δεν ξέρω.


Γενικά δεν ανακατεύομαι στην ζωή των άλλων, δεν εκφέρω γνώμη για πράγματα που δεν κατέχω (π.χ ανατροφή παιδιών) αλλά έχω την απαίτηση να μην ανακατεύονται και στη δική μου ζωή. Αλλά ανακατεύονται. Και αν διαμαρτυρηθώ αρχίζουν τα κουτσομπολιά και οι μικροπρέπειες.
Με χαλάνε πολύ και οι σχέσεις-ανταλλάγματα. Θα σε κάνω παρέα γιατί θέλω κάτι απο σένα, και δεν εννοώ το σέξ, εννοώ κάποιο όφελος, να βγάζουν κάτι απο μένα. Σαν να μη βλέπουν εμένα σαν Μαρίνα αλλά να υπολογίζουν στην προοπτική να ενδώσω σε κάτι στο οποίο θα είναι μεσάζοντες (και θα παίρνουν και τα ποσοστά τους, βεβαίως, βεβαίως), να με κυττάνε σαν επένδυση..όλο γλύκες αν δεν πάω κόντρα, με καλέσματα και επιβραβεύσεις και ούτε ένα τηλέφωνο αν αρνηθώ.
Και στις 3 περιπτώσεις δεν ξέρω πώς να σταθώ, αδύνατο να τις αποφύγω, δεν μπορώ να πάω να μείνω στην κορυφή του βουνού.. κάνω βέβαια το ινδιάνικο τοτέμ (δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν αισθάνομαι - είμαι απο ξύλο) αλλά και βλέπω, και ακούω και αισθάνομαι..

Πρόβλημα.
Εχει να προτείνει κανείς τίποτα?

6 σχόλια:

Ελπίδα είπε...

Μαρίνα μου γλυκειά, σ' ευχαριστώ που συμπλήρωσες στο λεύκωμά μου.
Συμφωνώ με το τις σκέψεις σου. Και 'γω δεν αντέχω την διπροσωπεία.
Δίνω περισσότερα απ' ότι μπορώ και έχω να δώσω στους άλλους. Αποτέλεσμα; Με αδειάζουν μα και άδεια παραμένω κοντά τους, γιατί λέω κάποτε, κάποιοι θα καταλάβουν. Κι αν δεν καταλάβουν, ίσως να μην φταίνε αυτοί. Τι προτείνω ή καλύτερα τι κάνω εγώ; Προσπαθώ και πείθω τον εαυτό μου να μην στεναχωριέται, γιατί δεν αξίζει τον κόπο. Το πόσο τα καταφέρνω, εξαρτάται πόσο αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο.Αν δεν τον αγαπώ, τον "πεθαίνω" για πάντα μέσα μου.
Επίσης λυπάμαι πολύ για το παιδάκι που έχασες.Αυτός κι αν είναι πόνος!
Σου εύχομαι ότι καλύτερο στο μέλλον και να κάνεις πολλά παιδάκια, γιατί έχεις πολλά να δώσεις σ' ένα παιδί. Επίσης μου άρεσε το λουλουδάκι σου στο χεράκι. Πολύ τρυφερό.

Σταυρούλα είπε...

Μαρίνα, είναι δύσκολο να κάνεις πως δεν βλέπεις ή δεν ακούς, όταν δεν είσαι αναγκασμένη να το κάνεις!Θα σου πρότεινα να δείχνεις με τον τρόπο σου πως τέτοιες σχέσεις δεν σ΄ενδιαφέρουν!
Λοιπόν, είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι αυτό το μπλογκ σου και μου άρεσε πολύ!Διαπιστώνω πως έχουμε πολλά κοινά γούστα στα βιβλία και τη μουσική!Καλό σου απόγευμα!

nyctolouloudo είπε...

να τους ακούς, να τους βλέπεις και μετά να τραβάς το καζανάκι....το ξέρεις και στην πρακτική ...ανακουφίζει.

Μαρίνα, στο χέρι σου είναι εάν θα ανακατεύονται ή όχι. κράτα 5-10 άτομα στη ζωή σου, και για όλους τους άλλους που θέλουν το καλό σου, ή τους για πες μου, για πες μου, μεταξύ μας θα μείνει, ή τους αχ! χρυσή μου καλημέρα σου τι όμορφη που είσαι σήμερα, ή τους τι θα πει η κοινωνία.... άνοιξε και τα 10 σου δάχτυλα για να λάβουν το παράσημο που τους αξίζει.

αερικο είπε...

Χομπυ τους ειναι να παραβαινουν τα ορια που εχεις βαλει τα συνορα δηλ και δουλεια σου ειναι να τους τα ξαναγνωστοποιεις καθε φορα που υποψιαζεσαι οτι θα συμβει.Αν αυτο σε κουραζει πολυ αυτη την περιοδο απομακρυνε τους ή απομακρυνσου απ' αυτους οσο καιρο το χρειαζεσαι.
Ολα θα πανε καλυτερα, θα δεις..
Πολυ γλυκεια καλημερα!

Alkyoni είπε...

"κάτι" μου λέει,πως ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων,που αν και ζητάνε μια συμβουλή,βρίσκουν μόνοι τους,μέσα τους τη λύση
Κι εσύ μοιάζεις,να έχεις φοβερή δύναμη μέσα σου
Το σχόλιο αυτό δεν είναι μόνο γι αυτό το ποστ σου,μάλλον για ολόκληρο το βλογκ είναι,για το οποίο θα συμφωνήσω και με το σχόλιο της ρενάτα :)
Άλλωστε αυτό είναι και ζωή,έξι φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι εφτά
Κι εσύ εδώ πέρα φαίνεται να χεις πέσει και να χεις σηκωθεί πιο δυνατή και να συνεχίζεις το δρόμο σου
Την καλή μέρα μου
:)

aeipote είπε...

Μείνετε, και γίνετε, ο εαυτός σας.
Να συμβουλευόσαστε τον καθρέφτη σας,
ποτέ δεν θα σας πει ψέματα!