Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006

Illusions

Το κλάμπ ήταν κατάμεστο. Περασμένα μεσάνυχτα κατά πολύ.
Το ζευγάρι με το που μπήκε τράβηξε τα βλέμματα του κόσμου. Εκείνη συνηθισμένη, λεπτή, καστανά ίσια μαλλιά έπεφταν στους ώμους της, καστανά γλυκά μάτια, μεσούλα δαχτυλίδι, τακούνια όχι πολύ ψηλά..μιά ωραία κοπέλλα, τίποτα περισσότερο. Εκείνος, αχ! εκείνος..τράβηξε όλα τα βλέμματα του γυναικείου και μη κόσμου. Ψηλός, γεροδεμένος, ωραία στιλπνά μαλλιά με κόψιμο που του πήγαινε, σαν να κάνανε και λίγο μπούκλα, ηλιοψημένος αλλά όχι ψητός στον ήλιο......τα μάτια του σκούρα πράσινα, μεγάλα με πυκνά τσίνορα ατένιζαν, σαν να πέρναγαν μέσα απο το είναι σου, ζάλη και πόθο έφεραν στις γυναίκες που πέσανε μέσα τους.. Ενα ωραίο Τ-shirt, τίποτα κραυγαλέο, στενό το παντελόνι στον καβάλο, ζηλιάρικα κρυφοκύτταζαν οι αρσενικοί θαμώνες τους κοιλιακούς (μά πόσες ώρες τρώει στον πάγκο, γμτ!!) baggy ελαφρώς τα παντελόνια πρός τα κάτω, άρωμα αρρενωπό και ελάχιστο..
Το ζευγάρι ήπιε νωχελικά το ποτό του, αδιαφορώντας για το χάος που σκορπούσε γύρω του. Εσκυψε ο νεαρός και φίλησε ελαφρά το μάγουλο της κοπέλλας του. Μεμιάς τα γυναικεία βλέμματα κόλλησαν στον πισινό του, σαν Κούρος, μικρός και χυμώδης φάνταζε μέσα απο το λεπτό ύφασμα, έρμαιο στην φαντασία του οποιουδήποτε...κοκκίνησαν μερικές και μακάρισαν το μισοσκόταδο για τις παθιασμένες σκέψεις τους.. Εκείνος κύτταζε την κοπέλλα του στα μάτια, εκείνη χαμογελούσε με νόημα.
Δεν έμειναν πολύ. Πρός μεγάλη λύπη των θαμώνων, έφυγαν λίγο αργότερα.
Φθάσανε σπίτι τους. Μπήκαν μέσα και φιλήθηκαν. Εκείνη πήγε να ανάψει τα φώτα και να βάλει λίγη μουσική. Εκείνος πήγε στο μπάνιο. Αναψε το φώς.
Προσεκτικά έβγαλε τους πράσινους φακούς επαφής απο τα μάτια και έβαλε λίγο κολλύριο γιατί έτσουζαν..απο τους καπνούς. Τα μάτια του ήταν συνηθισμένα, μαύρα θαρρώ. Επλυνε το πρόσωπό του με νερό για να φύγουν οι πούδρες που του σκέπαζαν κάποιες μικρές ρυτίδες στα μάτια και του έδιναν ηλιοψημένη όψη.
"Με πήραν τα χρόνια" σκέφτηκε..
Εβγαλε και το περουκίνι απο το κεφάλι του και το ακούμπησε στο πλυντήριο δίπλα.. ,,μελαγχολικά αναπόλησε τα αληθινά του μαλλιά, τώρα μόνο για καράφλα τάληρο μπορούσε να παινεύεται..
"αχ που πήγαν τα μαλλάκια μου" σκέφτηκε την ώρα που έβγαζε το παντελόνι του. Εβγαλε και τον κορσέ, ούφ! του είχε κόψει την ανάσα δεν τον άντεχε πιά!. Η χαλαρή κοιλιακή χώρα αναστέναξε και εκείνη, κόντευε να λιώσει απο τη ζέστη της φυλακής της.
"Ακόμη και να λιώσω στα ροκανίσματα, δεν μαζεύονται οι λαπατσούρες..δεν το γλυτώνω το νυστέρι μου φαίνεται".
Εκανε ένα χλιαρό ντούς για να ανανεωθεί και χώθηκε στις πυτζάμες του.
"Διόλου σέξυ είναι η πραγματικότητα"...
πήγε στο σαλόνι.. τον περίμενε με το ποτό στο χέρι.."
"Αγάπη μου", του ψιθύρισε
Και εκείνος ξέχασε τους μύθους και εγινε Αυτός. Μόνο για κείνη.
Την αγάπη του.

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εκείνος, ψηλή ξανθος με ωραίο σώμα, πίνει το ποτό του, διασκεδάζει με την παρέα του, δείχνει άνετος, έχει αέρα. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει εκείνος. Χαιρετά, δείχνει ευδιάθετος. Συστήνεται σε αυτον, είναι φιλικός και ταυτόχρονα διακριτικός. Παραγγέλνει στο μπάρ το ποτό του. Ξέρει τι θέλει και φαίνεται σίγουρος για τον εαυτό του. Ανταλλάσει κάποιες κουβέντες με την παρέα του. Εκείνος κάνει το ίδιο. Κάποια στιγμή τα βλέμματα συναντιούνται. Του απευθύνει το λόγο, εκείνος απαντά και ξεκινούν μια χαλαρή συζήτηση. Του μιλάει, αυτός τον κοιτάζει στα μάτια και δίνει προσοχή σε ό,τι του λέει. Φαίνεται τύπος που ξέρει να κερδίζει την εμπιστοσύνη. Είναι ήρεμος αλλά έχει το ύφος αυτού που ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Απολαμβάνουν και οι δύο το ποτό, την γνωριμία τους και τη συζήτηση που μάλλον πλέον, δεν κινείται σε θέματα καθημερινών κοινωνικών συναναστροφών. Κάνει αυτό που πρέπει διακριτικά αλλά σταθερά χωρίς να τον κάνει να νιώσει πίεση. Του αφήνει χώρο. Η ατμόσφαιρα γύρω τους είναι ηλεκτρισμένη. Υπάρχει μόνος ο ένας για τον άλλον. Έντονες προσωπικότητες και έντονα βλέμματα που πλέον τα χωρίζει απόσταση λίγων εκατοστών…

Αν το ίδιο post είχε γίνει απο την greekgaylolita

Alexandra είπε...

απίθανη ανατροπή! Μ'αρέσει! :)

x είπε...

αχαχαααα Μαρινα! Τελειο. Αλλά μου αρέσει που τον συμπαθείς τον ήρωά σου κιόλας. Δεν τον ρεζιλεύεις. Είσαι συγγραφέας.

Jason είπε...

Όμορφο!
Καιρό είχα να διαβάσω κάτι τέτοιο.

par-i-saktos είπε...

γεια χαρα κι απο μενα!virtual reality μου θυμιζει η ιστορια σου...και κατιτις απο TV. Εκει που ολοι προσπαθουν να λαμψουν μεχρι να σβησουν τα φωτα του στουντιο...ισως να ειναι περισσοτερο real το concept σου απ'οσο νομιζουμε!Ποσοι τετοιοι δεν ειναι γυρω μας αραγε;..

Ανώνυμος είπε...

Το διάβασα φορώντας την περούκα και τα γυαλιά αλλά χωρίς τον κορσέ. Μόλις τον έβγαλα γιατί με στένευε... Σε λίγο θα ξεβιδώσω το τεχνητό πόδι μου, θα βγάλω τη μασέλα μου και το γυάλινο μάτι μου, θα πάρω ένα βιάγκρα και θα πάω να κάνω φοβερό σεξ στην αγαπημένη μου! Ελπίζω να είναι ζωντανή ακόμη μετά το καρδιακό επισόδειο που έπαθε πριν μιά ώρα...

Αχ, γιατί μας ξενερώνεις, εμάς τους ώριμους!

Markos είπε...

Μα κι εσύ !!!
Τι ήθελες και τους πήρες από πίσω; Άσε τους ανθρώπους να ζουν το όνειρό τους.:-)))
Όλους τους ανθρώπους, γιατί ψιμύθια (εσωτερικά και εξωτερικά) φοράμε όλοι...
Καλή σου ημέρα.

diki είπε...

Μήπως σε μικρότερο βαθμό αυτό δεν κάνουμε κι εμείς κάθε βράδυ; Τα 'καλά μας', χτένισμα, ζελεδάκι, ξύρισμα 3 ημερών ή περιποιημένο γκοτί, αρώματα, piercing κι ό,τι άλλο επιτάσσει η μόδα. Όλα στο βωμό του marketing του εαυτού μας. Τον πουλάμε κάθε βράδυ και ξεπουλιόμαστε. Τυχεροί αυτοί που μπορεί να έχουν κάποιον/-α που να τους αγαπά και εκτός βιτρίνας.

Πολύ ωραίο το αρθράκι marina μου.

UrbanTulip είπε...

όσο δεν μ αρέσουν οι απομυθοποιήσεις, άλλο τόσο μ αρέσει η πραγματική αγάπη!

stelios katsaris είπε...

Η πιο όμορφη στιγμή μέσα σε μια ερωτική ιστορία είναι αυτή που πέφτουν οι μάσκες και ο καθένας αγαπάει αυτό που ο άλλος πραγματικά είναι.
Έξοχο κείμενο!

Marina είπε...

peeping tom, ωραία η ιστορία σου. Ιδιαίτερη. Ρομαντική

alexandra, τα tales of the unexpected ήταν πάντα οι αγαπημένες μου

chloe, καθόλου συγγραφέας δεν είμαι, απλά εμπνέομαι απο το περιβάλλον που ζώ. Και βέβαια τον αγαπώ τον ήρωά μου, εμείς οι γυναίκες τα ίδια δεν κάνουμε για να αρέσουμε?

jason, ευχαριστώ

par-i-saktos, πάρα πολύ τέτοιοι άνθρωποι κυκλοφορούν γύρω μας. Είχα παλιά μία συνάδελφο σκέτη κούκλα, πέφτανε κάτω όσοι την βλέπανε και μετά έμαθα ότι τα μαλλιά, τα πράσινα μάτια, τα νύχια, το άψογο δέρμα, το μπόϊ της ήταν ψέμματα, περούκα, φακοί, πλαστικά νύχια, μακιγιάζ, ψηλά τακούνια κρυμμένα σε παντελόνια.

heliotypon, δεν σας ξενερώνω, όλοι μας μα όλοι δεν κρύβουμε τα όχι τόσο όμορφά μας? Οι γυναίκες εντονώτερα..Αντίθετα μου αρέσει ο ήρωάς μου που εκτίθεται όπως είναι σε αυτή που τον αγαπά..που βγαίνει απο τον μύθο.

Marko, αααα! Μα δεν του πήρα απο πίσω. Στο ταχυδρομείο ήμουνα και αυτοί μιλάγαμε πιό μπροστά.. Για ένα όνειρο δεν ζούμε όλοι μας?

diki, τυχεροί όσοι αγαπιούνται για αυτό που είναι, ΕΓΡΑΨΕΣ

rafaella, χμ! Μπορούμε άραγε να ζούμε την πραγματική ζωή, να είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας μέσα στην κοινωνία? Εγώ δεν μπορώ πάντως, διημιουργώ μύθους και σπέρνω αναλήθειες. Μόνο στο μπλόγκ είμαι εγώ.

urban tulip, που τελειώνει ο μύθος και αρχίζει η πραγματικότητα? Η αγάπη, ένας μύθος δεν είναι, ιστός αράχνης πέφτει στα μάτια των ερωτευμένων που βλέπουν το έτερον ήμισυ σαν τον άλλο τους εαυτό?

stelios katsaris, σε ευχαριστώ. Χαίρομαι που σου άρεσε

Alexandra είπε...

Και εμένα, a story with a twist!

:) καλό μήνα

. είπε...

μ αρέσει... =)

γιατί (αν όπως φάνηκε δεν το κάνουν για τους άλλους, αλλά ο ένας για τον άλλον) και ξέρει ο ένας τόσο βαθιά τον άλλον, και θελουν να φαινονται όμορφοι στα μάτια του συντρόφου τους =)

Ανώνυμος είπε...

Cool blog, interesting information... Keep it UP »