Σάββατο, Ιουνίου 30, 2007

Ανταλλάγματα

Μπαίνοντας σε νέα κατάσταση, δλδ μετακομίζοντας σε πολυκατοικία μαζί με τα πεθερικά, πράγματα γίνονται που με χαροποιούν. Η επαφή με τα πεθερικά μου θυμίζει παιδικά όνειρα για λατρεμένους γονείς που stand be the child, για να το υποστηρίζουν στις προσπάθειές του να ανοίξει τα φτερά του. Καινοτομία για μένα που είχα γονείς που θέλανε να είναι ή on top, "θα κάνεις αυτό που λέω, ειδάλλως" ή καλύτερα γονείς που δεν τους ενδιέφερε να λάμπει το παιδί τους, εκείνοι έπρεπε να λάμπουν. Θυμάμαι μία παλιά φωτογραφία της μητέρας μου που με είχε βάλει μπροστά της και εκείνη στηριζόταν με τα χέρια της στους ώμους μου, σαν να έλεγε "εσύ θα με στηρίζεις" ή "επάνω σου στηρίζω τα ονειρά μου". Κάτι τέτοιο.

Η μητέρα μου με μεγάλωσε με ανταλλάγματα. "Θα πάς στο πάρτυ, προηγουμένως όμως θα καθαρίσεις το δωμάτιό σου", πάντα υπήρχε μία συμφωνία, κάτι ευχάριστο θα ήταν κολλημένο με μία διαπραγμάτευση, για να έχω νωρίς-νωρίς μία αίσθηση της ζωής "που είναι σκληρή". Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι όλη η συμφεροντολογική συμπεριφορά περιοριζόταν μέσα στο σπίτι, έτσι έμαθα να βρίσκω τρόπους να αντιπαρέρχομαι..επόμενο ήταν.

Αργότερα μπόρεσα να φύγω μακριά από τον κλοιό του δούναι και λαβείν, τρέχοντας απομακρύνθηκα, πήρα όμως την εμπειρία μαζί μου, έτσι εύκολα την αναγνωρίζω στους άλλους και ανάλογα ελίσσομαι.

Με τα πεθερικά είναι αλλιώς, ένα "ευχαριστώ" στέλνει τον πεθερό στα ουράνια, του δίνει τροφή να κάνει και άλλα. Ενας διθύραμβος για ονειρεμένα σκαλοπίνια απο τα χεράκια της πεθεράς, την κάνει να δακρύζει. Είναι πολύ συναισθηματικός τύπος η πεθερά παρόλλο που κάνει "την κυρία δεν με μέλλει".


Ετσι dum spiro spero ότι υπάρχουν ΚΑΙ αφιλοκερδείς άνθρωποι.



10 σχόλια:

YO!Reeka's είπε...

απαπαπαπα αγάπη για τα πεθερικά...!
εύγε, πάει να πει οτι κάνεις καλή αρχή, γιατί όσο να 'ναι το να μένεις στο ίδιο κτίριο είναι λίγο ριψοκίνδυνο

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ευχάριστες οι συνθήκες λοιπόν, Μαρίνα! Μπράβο! :)

An-Lu είπε...

Είσαι τυχερή!
Καλό μήνα!
;-)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ ευχάριστο και τόσο χαρούμενο, αισιόδοξο κείμενο το σημερινό. Κλαό σου μήνα και πάντα έτσι χαρούμενη να είσαι.

Ανώνυμος είπε...

Η αγάπη που περιμέναμε απ' τους γονείς μας (ήρθε μασκαρεμένη και δεν την καταλάβαμε), το χάδι που αναζητήσαμε από το χέρι της μάνας (δεν το νιώσαμε ποτέ...) μας λείπουν όσο κι αν μεγαλώσουμε. Εσύ Μαρίνα φαίνεται ότι τα παίρνεις τώρα από δανεικούς γονείς... είσαι τυχερή. Κάποιοι ακόμα περιμένουμε.

kanataki είπε...

τελικά καταρίπτεται και ο μύθος της "κακιάς" πεθεράς!



υγ ήρθε η σειρά του "κακού" λύκου!!!!

betty είπε...

Τώρα με προβλημάτισες λίγο γιατί μερικές φορές το ίδιο κάνω και με το γιο μου για να μάθει να είναι υπεύθυνος...Βέβαια, όχι στο στυλ ότι άν κάνεις αυτό θα κερδίσεις το άλλο...Αλλά η άρνηση συνεργασίας του πολλές φορές με εξαναγκάζει στο "άμα δεν κάνεις αυτό" θα σου στερήσω εκείνο...Πάντως πιστεύω ότι την αγάπη πάντα την διαισθάνονται τα παιδιά, ακομη κι αν γίνονται λάθη, που πάντα θα γίνονται...αρκεί να μη φτάσουμε στο σημείο να τους στερούμε τη στοργή και την κατανόηση που χρειάζεται στα παιδιά, που άλλωστε δεν έχουν την ωριμότητα ενός μεγάλου. Τέλος πάντων ευχάριστο που τα πεθερικά σου είναι γενναιοδωρα! Φρόντισε να είσαι κι εσύ γιατί υπάρχουν και δύσκολες στιγμές καμμιά φορά...

tassoula είπε...

Xαίρομαι που βλέπω να υπάρχουν τόσο όμορφες σχέσεις!Καλό βράδυ!

Marina είπε...

yo!reeka's. Δεν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα αρκεί κάποιες προΎποθέσεις να τηρούνται. Και τα έχουμε πάει καλά 'οσες φορές πήγαμε μαζί ταξείδια ή συγκατοικήσαμε. Δεν τους ανταγωνίζομαι και δεν πάω να δείξω στην Βέφα Αλεξιάδου πώς χτυπάνε τα αυγά, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.

renata, An-lu, ευχαριστώ, καλό μήνα

Dείμο, λίγη αισιοδοξία κάνει καλό. Καλό μήνα και σε εσάς.

alexia, Ισως να μην αργήσει ούτε και για σένα. Για μένα αυτό το χάδι πάντα ερχόταν απο τα πεθερικά, του πρώτου μου άντρα που τα αγαπούσα και τα πηγαίναμε πολύ καλά και του δεύτερου αντίστοιχα.
Πάλι καλά!

tsaperdona, καλές οι πεθερές εφόσον κάποιες αποστάσεις τηρούνται.

betty, αυτό που κάνεις το εφάρμοσε μιά φίλη μου στο γιό της που βαριόταν να κάνει πράγματα. Αποτέλεσμα είναι, τώρα στα 10 του χρόνια να μην κάνει τπτ αν δεν είναι να βγάλει κάτι. πχ "πάς να μου πάρεις ένα περιοδικό?", "Πάω αν μου δώσεις λεφτά να πάρω ένα ΧΧΧ παιχνιδάκι/τσίκλα". Αντίστοιχα στην κόρη της την μάθανε με το |έλα να βοηθήσεις τη μαμά και το κοριτσάκι είναι προθυμότατο και αφιλοκερδές.

tassoula, ευχαριστώ για τις ευχές.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Με γεια το νέο σαλόνι σου.