Σάββατο, Αυγούστου 18, 2007

Run over

Χθές πάτησα ένα περιστέρι με το αυτοκίνητο. Πέρασε η ρόδα πάνω απο το κορμάκι του και άκουσα τον φρικτό ήχο του θανάτου του.
Μιά άλλη φορά πολύ παλιά, μπερδεύτηκε μία γάτα στις πίσω ρόδες του αυτοκινήτου, φρενάρισα αλλά ήταν ήδη νεκρή όταν βγήκα έξω.
Εστω κι αν δεν φταίω, εν τούτοις αισθάνομαι απαίσια όταν παίρνω μιά ζωή.

10 σχόλια:

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Εγώ το ίδιο συναίσθημα το είχα όταν κάποια στιγμή πάτησα ποντίκι, για μέρες άκουγα αυτόν τον θόρυβο όποτε έκλεινα τα μάτια μου για να κοιμηθώ

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Νοιώθω έναν απαίσιο πόνο να διαπερνάει το κορμί μου κάθε φορά που θα δω οποιοδήποτε ζώο σκοτωμένο στην άσφαλτο. Είναι περίεργο γιατί δεν τον έχω νοιώσει ποτέ , όταν έχω δει ανθρώπους χτυπημένους...

kanataki είπε...

εγώ όταν τη πέφτω στις κατσαρίδες που με φρικάρουν έχω τις τύψεις μου,αλλά μετά σκέφτομαι οτι πιο συχνά μένουν αυτέ στο σπίτι μου και μπορεί να έχουν προηγουμένως δοκιμάσει το ψωμί μου, μου φεύγουν αμέσως!(οι τύψεις)


υγ αλλά αυτά τα χνουδωτά τα λυπάμαι και αν δω κανέναν από αυτους που τα τσαλαπάτησαν και καταλάβω πως το κανε επιτηδες την έβαψε.
ειδικά αν θα μπορούσε να το αποφύγει....

ο δείμος του πολίτη είπε...

Είναι, δυστυχώς, ένα άσχημο συναίσθημα. Το έπαθα κι εγώ με γάτες. Τα ζώα ακόμα δεν προσαρμόστηκαν στο νέο περιβάλλον των οχημάτων.

Marina είπε...

παυλο, ο ήχος του θανάτου οποιουδήποτε πλάσματος είναι οδυνηρός.

Georgia, συμπάσχω. Τρέχω πάντα να τα μαζέψω, θάψω ή περιθάλψω αν δώ κανένα τραυματισμένο. Οπως και εσύ δεν έχω την αντίστοιχη ευαισθησία πρός τα παιδιά, μάλλον αναισθησία έχω.

Τσαπερδόνα, είσαι όνομα και πράγμα βλέπω. Οι κατσαρίδες δεν συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο, παρόλλο που τις φοβάμαι έχω 2 γάτες μέσα στο σπίτι οι οποίες τρελλαίνονται για κατσαρίδες (βιταμίνες), αν αποτύχουν έχω ενθύμιο απο τον πρώτο μου γάμο μία εγκυκλοπαίδεια αρχιτεκτονικής που όταν πέσει πάνω στην κατσαρίδα, όλη αυτή η γνώση την ισοπεδώνει.

Πόσο στενοχωρέθηκα που χτύπησα το πουλί δεν λέγεται. Αθελά μου. Υπάρχουν όμως κάτι ανώμαλοι που επίτηδες πατάνε ζώα, για να βγάζουν το άχτι τους. Αμα πετύχω κανέναν τους, σιωπηλά τον ακολουθώ και όταν δεν προσέχει του σκίζω ΟΛΑ τα λάστιχα.

δείμο, τα ζώα ποτέ δεν προσαρμόζονται, το κακό είναι ότι το ίδιο το Κράτος αλλά και εμείς αφήνοντας αδέσποτα στους δρόμους, συνεχίζουμε να συνεισφέρουμε στο πόνο και θάνατο αθώων πλασμάτων.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ναι μεν αυτό που λες, αλλά μην ξεχνάς ότι και το κράτος μας υποχρεώνει έμμεσα να φυλακίζουμε ζώα στο σπιτι μας και μετά μας επιτρέπει να τα εγκαταλειπουμε. Είμαι τόσο φιλόζωος που ριζοσπαστικά δε δέχομαι να αιχμαλωτίσω ένα στην οικία μου. Τα ζώα οφέιλουν να είναι ελεύθερα και όχι σε κήπους ή σπίτια.

Klearchos είπε...

Τις προάλες περνάει ξαφνικά μπροστά από το αυτοκίνητο ένα σκυλί και εκεί που λέω ότι όλα καλά ευτυχώς εμφανίζονται από πίσω δύο μικρά... Στο τσακ πρόλαβα και τα γλίτωσα...

An-Lu είπε...

Ααααααρρρρρρρρρρρρρρργκκκκκκ.....
(σκέτη ανατριχίλα)

cindaki είπε...

Ώρες ώρες χαίρομαι πολύ που δεν οδηγώ!

Αλλά μην στεναχωριέσαι, ατυχήματα συμβαίνουν, δεν το ήθελες...

Ανώνυμος είπε...

Σε καταλαβαίνω , δύσκολο να γίνεσαι αιτία δίχως να το θέλεις να χάνεται μία ψυχούλα

Καλή σου μέρα