Χθές μου χτύπησε τη πόρτα η συνυφάδα μου και μου έφερε ένα τσουρέκι ζεστό-ζεστό που το έφτιαξε εκείνη. Οχι δεν γιορτάζω, ούτε είχα καμμία επέτειο. Αντίθετα πονοκέφαλο είχα και προεόρτια δεύτερης φαρυγγίτιδας. Της δώσανε τη συνταγή, είχε χρόνο, το έφτιαξε και σκέφτηκε να μου το προσφέρει. Επειδή ξέρει ότι μ' αρέσει το μαχλέπι.
Συγκινήθηκα πάρα πολύ που χωρίς αφορμή με σκέφτηκε. Η προσφορά της τιμήθηκε δεόντως, ως το βράδυ δεν έμεινε ψίχουλο.
Είναι αυτά τα μικρά πραγματάκια που λένε κάτι για τους ανθρώπους. Τουλάχιστον στη ζωή μου πάντα τα μικρά προσέχω, τα σχεδόν απαρατήρητα. Τα μεγάλα που κυκλοφορούν με τις ροκάνες τους αναγκαστικά θα σε κάνουν να τα δείς, όχι όμως και να τα ασπαστείς.
Τα μικρά σμαραγδάκια στη θάλασσα της αδιαφορίας είναι σπάνια.
Ευχαριστώ!
4 σχόλια:
Ηταν τρυφερό! Από αυτά που σπάνια συναντάς...
Αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς αναπάντεχα είναι που έχουν αξία, συμφωνω Μαρίνα. Εύχομαι να έχεις πολλά τέτοια αναπάντεχα χαμογελα μεσα στις ημέρες σου! :-) Καλημέρα Μαρίνα!
Τι γλυκό! Κρίμα που δεν έμεινε ψίχουλο. Λατρεύω το τσουρέκι, πες της να μας δώσει την συνταγή.
Μακάρι η ζωή μας να γέμιζε από τέτοια όμορφα "ψίχουλα"...
Δημοσίευση σχολίου