Ζητείται αμπιγιέζ - έμπειρη ενδύτρια

Εχω μεγάλο πρόβλημα με την επιλογή ρούχων. Ποτέ δεν έχω αρκετά, αυτά που έχω είναι σχεδόν πάντα ακατάλληλα για την περίπτωση που τα θέλω και όσες φορές πάω στα μαγαζιά να ψωνίσω (όποτε), πάντα παίρνω ότι μου γυαλίσει, άσχετα με τις ανάγκες μου και τα trends της εποχής. Ετσι καταλήγω να ντύνομαι σαν "τη ξαδέλφη απο το χωριό" δλδ, να φοράω αλλα αντ' άλλων.

Παράδειγμα:
Με καλεί μιά φίλη έξω για μεσημέρι. Φοράω ένα παντελόνι, ίσιο παπούτσι, μία ωραία μπλουζίτσα, αν κάνει κρύο ένα δερμάτινο τζάκετ. Και βλέπω τη φίλη μου με ταγιέρ, γόβες και μαλλί απο το κομμωτήριο.

Μας καλούν σε ένα εστιατόριο έξω βράδυ. Φοράω ένα παντελόνι, γόβα, μία ωραία μπλούζα (πουλοβεράκι αν είναι χειμώνας) ένα σακάκι απο πάνω. Τις βλέπω να φοράνε φόρεμα μαύρο, πλούσια τα φο μπιζού ή αληθινά δεν ξέρω, απίθανο μακιγιάζ, ενα στύλ..μίνι δεξίωσης.

Πάω σε ένα θέατρο. Φοράω ταγιεράκι με τακούνι. Δίπλα μου όλοι με κάζουαλ, χαλαρά. Είμαι μύγα μές το γάλα.

Το χειρότερο το έπαθα σε μία πολιτιστική εκδήλωση με ποτό. Φόρεσα κάτι καλό (παντελόνι-μπλούζα λαμπερή) για μένα και τις είδα όλες με τουαλέττες αποστράπτουσες και 15ποντες γόβες. Να πέσω σε κάποιο πηγάδι, να εξαφανιστώ.

Οσο ζούσε η μάνα μου, που ήταν πολύ κοκέτα, ήταν όλα εύκολα. Πηγαίναμε μαζί σε συγκεκριμμένα καταστήματα που ήξερε εκείνη όπου έμπειρες αμπιγιέζ μου δίνανε πάντα αυτά που μου πήγαιναν, ωραία κομμάτια και πολύ καλές τιμές. Ετσι θεωρούσα το να ντύνεται κανείς φτηνά και ωραία σαν εύκολη δουλειά. Το πόσο δύσκολο είναι αυτό, το είδα όταν πέθανε η μαμά μου. Καταστήματα ρούχων υπάρχουν παντού. Το πρόβλημά μου είναι ότι θέλω μία/έναν ενδύτρια ή αμπιγιέρ (αν είναι άντρας) , να με βοηθήσει να συνδυάζω τα ρούχα που μου πάνε. Αυτό που συνήθως βρίσκω είναι ή αδιάφορες πωλήτριες ή άσχετες που προκειμένου να πουλήσουν θα με ντύσουν σαν λατέρνα και θα με ξαποστείλλουν να τρομάζω τον κόσμο.

Και δεν μου βγαίνει καθόλου να τρώω το χρόνο μου στα ρούχα. Το να πηγαίνω στα καταστήματα για ψώνια ρούχων είναι αγγαρεία για μένα. Προτιμώ να πάω σε ένα μουσείο, να δώ μία έκθεση, να περπατήσω τη Διον. Αεροπαγίτου-Ηρακλειτου-Θησείο, σε καμμιά έκθεση βιβλίου, βόλτα οπουδήποτε εκτός απο τα μαγαζιά. Κι αν είναι να πάω μαγαζιά καταλήγω σε εκείνα με gadgets, μουσική, βιβλιοπωλεία, αξεσουάρ ή στο Χόντο όπου παίρνω βόλτα τα αρώματα και τα καλλυντικά.

Υπάρχει κανείς να με βοηθήσει;

Ψάξιμο εαυτού

Ψάχνουμε τον εαυτό μας για χρόνια και χρόνια..πάντα μας αφοπλίζει ή μας τη δίνει. Ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι απο τις αντιδράσεις του και πάντα τον σκαλίζουμε.

Απειρα βιβλία έχουν γραφτεί για να μας βοηθάνε και το μόνο που κάνουν είναι να μας ρίχνουν βαθύτερα μέσα στα σκατά. Ακρη δεν βρίσκουμε και το ψάξιμο γίνεται μανία που μας καταδιώκει.

Ψάξε-ψάξε, τελικά πιάνεις πάτο. Ο πάτος τίποτα δεν έχει να δώσει, πέρα απο αυτό που είναι. Ενα τίποτα.

Οποιος μπορεί κολυμπάει ή βγαίνει στην επιφάνεια και φεύγει ΑΦΟΥ προηγουμένως σφραγίσει το πηγάδι του ψαξίματος, αντε να βάλει μιά μεγάλη κοτρώνα απο πάνω.

Ολως τυχαίως μόλις σταματήσεις να ψάχνεσαι, είσαι ελεύθερος.

........................................................................................................................

Ο πίνακας είναι του Salvadore Dali

Something old, new,borrowed, blue

Ξεκινάς τη ζωή σου μέσα στην καλή χαρά. Ετσι την ξεκίνησα και εγώ τη πρώτη φορά. Πόσο στραβό, κουφό και ανώριμο μπορεί να είναι ενα άπειρο παιδί? Πολύ ως πάρα πολύ όμως αναμενόμενο είναι αυτό απο τα νιάτα. Αν γεννιώντουσαν σοφά με τη πείρα της ζωής, τι θα έμενε να μάθουν μετά?

"Μη τον πάρεις" μου λέει η μαμά μου "δεν είναι εντάξει" Η πείρα της ζωής, είδε κάποια πράγματα και μίλησε με σκοπό να προστατέψει και να αποτρέψει.

Δεν τη πίστεψα, θεώρησα ότι μου το έλεγε απο κακία γιατί δεν τον πήγαινε καθόλου. Κανένα γκόμενο δεν συμπαθούσε η μάνα μου. Οποιον διάλεγα εγώ..ήταν για τα σκουπίδια "δεν είναι της τάξεώς σου", "αλητοφέρνει", "δεν είναι εντάξει" κρύβει δηλαδή πράγματα, δεν είναι καθαρός. Απορρίπτουμε τις επιλογές του παιδιού και αντι-προτείνουμε τη πείρα της ζωής, πρίν της ώρας του. Οι προτάσεις της αντίστοιχα απορρίπτοντο "είναι πολύ μεγάλος ", "είναι κότα", "δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα" κλπ

Τον παντρεύομαι λοιπόν τον "Mr Δεν Είναι Εντάξει" (για συντομία ΔΕΕ) και περνάμε τα πρώτα 7 χρόνια ζάχαρη. Χάπια κινίνου με περικάλυμμα παχιάς ζάχαρης. Μιά νύχτα με τραβάνε στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, κάποιοι τον είχαν τραυματίσει την ώρα που γύριζε απο τη δουλειά του. Τον είχανε κάνει τόπι. Την ώρα που μου έλεγε τα καθέκαστα ο αξιωματικός υπηρεσίας, δεν πίστευα ότι ήμουνα εκεί. Σε έναν άλλο κόσμο με πόρνες να φωνάζουν προστυχιές, με αγόρια πνιγμένα στα αίματα απο ενέσεις πεσμένα στα σκαλοπάτια να σέρνονται, χειροπέδες, βρισίδι, φωνές, μυρωδιές μιάς άλλης πραγματικότητας. Δεν είχα τρομοκρατηθεί, απορούσα τόσο που ο αστυνομικός το κατάλαβε και με τρόπο μου εξηγούσε τα γεγονότα, όπως θα τα έλεγε σε ένα παιδί του Δημοτικού. Να τα πεί, χωρίς να πληγώνει.

Διαπιστώνω πόσο δίκιο είχε η μητέρα μου. Ο Mr ΔΕΕ ήταν περήφανα απομυθοποιημενος μέχρι το κόκκαλο. Την παλιά ταινία τη λέγανε "Επτά χρόνια φαγούρα" γιατί μετά τα 7 ψάχνεις για δερματολόγο, φάρμακα και ίαση.

Λένε ότι σε ένα διαζύγιο γίνετε της κακομοίρας απο αντιδικίες. λόγια, πικρές κουβέντες, μίση.

Και εμείς κάπως τσακωθήκαμε μετά όμως φιλιώσαμε, και ξεκόψαμε χαλαρά.

Εχουν περάσει τόσα χρόνια και όποτε τον μελετάω είναι γιατί θυμήθηκα κάποια παλιά εμπειρία, κάποια ανάμνηση. Σχεδόν πάντα θυμάμαι τις καλές στιγμές, τότε που γελάγαμε ξέγνοιαστα παιδιά μεσα στην καλή χαρά. Με στοργή τον θυμάμαι, όμως δεν θέλω να τον ξαναδώ. Nothing old nor new here

Οσο για το μπλέ , τέτοιο χρώμα ήταν τα μάτια του. Αξέχαστα και συγχρόνως προσεκτικά βαλμένα στο ντουλάπι των αναμνήσεων με λεβάντα. Δανεικό το κλειδί της ευτυχίας τότε. Το πέταξα στη θάλασσα μετά, το μπλέ των ματιών, με τα μπλέ τα κύματα. Μαθαίνεις απο τις εμπειρίες να γίνεσαι σοφώτερος. Η πορεία όμως για τη σοφία πονάει. Μου ήταν πολύ δύσκολο να απαγκυστρωθω, τον αγαπούσα.

Σαν σήμερα αργά το βράδυ απομυθοποιήθηκε ο ΔΕΕ στην Ασφάλεια Αθηνών και χάλασε ο πρώτος μου γάμος.
Εν τούτοις..οι αναμνήσεις μου γλυκές.

Γκρουίνκ, γκρούϊνκ

Πώς λέγεται το άτομο αυτό που καταβροχθίζει ένα ολόκληρο βάζο με κομπόστα ροδάκινα, μαζί με κρέμα γάλακτος σαν σαντιγύ, με κερασάκι απο πάνω;

Αντε για να σας βοηθήσω να σας πώ ότι είναι γυναίκα και ότι της αρέσει να περνάει πολύ χρόνο μπροστα στον υπολογιστή!.